dinsdag 28 januari 2014

ontmoeting

Ik kan hem zien vanuit een verre straat
en heel misschien – ik voel me zijn maat –
zeg ik hem gedag, mogelijk onhoorbaar
met een stille lach en verder onverstoorbaar.

Op de smalle brug over het havenkanaal,
met een gebogen rug en zo zonder verhaal
kom ik hem tegen – het kan niet missen,
in wind en regen staat hij daar te vissen.

En eenmaal voorbij aan de overkant gekomen
voel ik mij vrij en ontwaakt uit mijn dromen.
De altijd stille rust van het onbewogen turen
heeft peinzen gesust,
                het leven kan ik weer verduren.


15-1-14