intouchables

Hoe verlamd kan je lichaam zijn,

hoe afhankelijk van anderen.

Hoe gebonden kan je geest zijn,

hoe afhankelijk van anderen.

Met geld is vrijheid niet te koop,

maar van goede vrienden

krijg je het cadeau

en wordt onafhankelijkheid

vice versa gedeeld.

23-4-14

haiku 12

de zon schijnt op en

door de tulpenbladeren

- boodschap ontcijferd


21-4-14

grenzen

al eeuwen verschuiven de grenzen

en verliezen zich levens daaraan

net zoals grenzen maar tijdelijk

vastliggen

zo tijdelijk zijn de levens

van de grensbewakers en kaartenmakers

hun vlees vergaat sneller

dan hun botten en haren

levens vergaan eerder

dan muren en prikkeldraad

19-4-14

alleen het eind is fictie

ik ging naar Middelharnis

langs rode tulpenvelden

komt een rode auto mij tegemoet

later zie ik er nog een paar

in die kleur

ik passeer een fietser met een rode trui

en een wandelaarster met rood haar

nieuwe rode dakpannen liggen op

keurige stapeltjes op het dak, klaar

om gelegd te worden

in mijn brein verlegt zich het gedicht

dan twee rode remlichten

waarna dodelijk zwart

19-4-14

haiku 11

op pad, perk en graf

liggen bloesemblaadjes –

zonder onderscheid


14-4-14

heb je vijand lief

In de vrede van het leven

geven wij elkaar genegenheid.

In strijd verwijderen we van elkaar,

maar staan ook oog in oog.

Toen zij elkaar zo diep in de ogen keken

sloeg hun haat om in houden van.

Venijn leek van een andere planeet.

Ze sloegen hun armen om elkaars schouder

en overleefden – enkele momenten …

15-4-14

Kookabura

foto gemaakt in het Faunapark
in Nieuwe Tonge 2014

Vanwege deze foto bijgevoegd gedichtje uit 2002 dat ik maakte bij de aquarel die mijn oom Wim in de jaren 50 in Artis maakte.

Een vrij gewone vogel, heel normaal

niet te klein, niet te groot

niet een lange en een korte poot

overal veren, nergens kaal

geen klauwen of de snavel krom

de kleuren niet saai, noch fel

het geluid niet zacht, noch schel

geen wijs uiterlijk of uilskuikendom

Alleen de naam is heel erg raar

een vreemde naam, ja, dat is dat.

Zo heeft de Kookabura  toch nog wat.

Ik vind het echter geen bezwaar.

tekening door Willem Hamel
uit de jaren '50 in Artis

de val

Als in een vertraagde film
merkt hij dat zijn lijf
achterover valt en zacht
neerkomt aan de rand
van het weiland waar
de koeien altijd bij elkaar
staan, maar waar nu
tussen het schaarse gras
één steen ligt waar precies 
zijn hoofd op terecht komt.
Zijn ogen vallen dicht en
een kleurenschittering
tovert abstract bewegende 
beelden die zich in zijn 
brein lijken af te spelen.

Hoelang alles daarna zwart
was geworden probeerde hij
zich te herinneren en ook
wie zijn val had veroorzaakt.
Gedachten beten in hun
eigen staart. Hij stond op
en
krabbend aan de modder
op zijn schouders keek
hij uit over de vlakte.



12-4-14
De laatste zin - uit: Gewassen vlees van Thomas Rosenboom - diende als inspiratie.

haiku 10

gebakken gekocht
smul je van dagelijks brood
dankbaar genieten


Gisteren schreef ik 10 gedichtjes over brood voor een expositie in de Tearoom te Middelharnis (tzt).
Vanmorgen deze senryu.
In de komende tijd ga ik nog was schaven aan de broodgedichtjes ... zo nu en dan zal ik er hier een plaatsen.

naar Amsterdam

(herinnering)

’t zijn vervlogen tijden:

het dagelijkse reizen

met de trein

(omstandigheden)

Hollandse luchten,

zon en hagelbuien

(het lichaam)

nu ga ik zelden,

vandaag dus,

drijfnat de trein in

(observatie)

#medepassagiers

#smartphones

(vraag)

waarom kijken mensen

zo graag naar een

virtueel landschap

terwijl ze toch ook

naar het schitterende

kleurenspel van

ochtend/avondzon

en regenboog

zouden kunnen kijken

…

9-4-14

wAs-hervonden

bij Asher - Muziek & Poëzie - 6 april

zoals het hoort

zo moet het zijn

alleen de blauwe walm

ontbreekt in deze tijd

maar verder heimweet

het sterk naar

vervlogen tijden

met nog meer politiek

en sociaal engagement

vele poëtische

volzinnen vonden

hun weg – golvend

en krakend vermakend

talende gitaren waren

niet uit de lucht

zucht – toegift, maar

werd er wel genoeg gedronken

zoals het hoort

zo moet het zijn

7-4-14

7 ontmoetingen

in splitsecond – ontmoetingen

met onbekende bekenden

vreemden, ontheemden

herkenning in haren,

gezichten of lopen

hopen op een terugblik

is niet nodig, overbodig

verbonden zijn voelt

altijd eenzijdig, eenmakend

4-4-14

Dordrecht 4 april

vrijbuiters reizen

lawaai bij de zusjes

ik kan je vertellen

hoe lekker het was

bevroren gedachten

bij dichtgeslagen boeken

ik kan je vertellen

hoe mooi ik het vond

ambachtelijke uren

verdwenen sjablonen

ik kan je vertellen

hoe zwaar het toen was

walnoot of cashew

graag twee maal hetzelfde

ik kan je vertellen

hoe vrolijk dit was

geveilde verzameling

de dood gaat alleen

ik kan je vertellen

hoe druk het er was

scheve platanen met

schitterend takkenpatroon

ik kan je vertellen

heel ’t hof is in rust

kinderlijke glimlach

naar vertrekkende mannen

met lentebok aan de lippen

zal ik dat vertellen …

5-4-14

een made

Onlangs wandelde ik midden tussen de madeliefjes ...

Een made  sprak vermetel en stout

tot madelief  in grote woorden:

‘Als jij mij niet vertrouwt, …’

Maar madelief zei: ‘Ma,

doe mìj nu toch eens na.’

De made riep vervolgens luid:

‘Ik ben en wordt niet lief

en ga ook niet met je trouwen.

Ik hou van mijn gelieg,

straks ben ik een dikke vlieg …’

Toen kwam een meesje aangevlogen

en pikte de made floeps naar binnen.

Dus: spreek geen woorden onvertogen,

aan grootspraak moet je niet beginnen.

31-3-14