zaterdag 12 april 2014

de val

Als in een vertraagde film
merkt hij dat zijn lijf
achterover valt en zacht
neerkomt aan de rand
van het weiland waar
de koeien altijd bij elkaar
staan, maar waar nu
tussen het schaarse gras
één steen ligt waar precies 
zijn hoofd op terecht komt.
Zijn ogen vallen dicht en
een kleurenschittering
tovert abstract bewegende 
beelden die zich in zijn 
brein lijken af te spelen.

Hoelang alles daarna zwart
was geworden probeerde hij
zich te herinneren en ook
wie zijn val had veroorzaakt.
Gedachten beten in hun
eigen staart. Hij stond op
en
krabbend aan de modder
op zijn schouders keek
hij uit over de vlakte.



12-4-14
De laatste zin - uit: Gewassen vlees van Thomas Rosenboom - diende als inspiratie.