De regen lekt nog na
aan de andere kant
van de ruit.
Binnen biggelen de tranen
gestaag over haar wangen.
Het zoet en het zout
zit verscholen in druppels
die gezegend doorstromen
tot het land verzadigd
en het verdriet vervlogen is.
Maar na een tijd van droogte
volgt steeds weer het golven.
De vloed komt op.
De wolk breekt.
Zij plengt haar tranen.
8-6-14
