zondag 27 juli 2014

water

het water klatert gestaag dit verhaal:

ik stroom ter wille van het leven
kabbelend als een kleine beek
neerstortend als de waterval
ik ben levengevend, maar los het ook weer op
wissel steeds van eb naar vloed
van bijna droog tot een tsunami
spring omhoog als een fontein
en val met bakken uit de lucht
ik verdeel en heers vanuit een stille kracht
vul de ruimte, doof het vuur

luister naar mijn kletteren en ruisen
luister naar mijn verdampen en bevriezen
ik kies je wieg, verzorg je graf
erken mijn bovenaardse macht
ik wieg je door de tijd, in liefde


27-7-14

dinsdag 22 juli 2014

haiga


Voor het tot stand komen van deze haiga zie mijn blog Kralingen in Dirksland (vervolg).

dinsdag 15 juli 2014

de delta

Ik ging naar de delta om te luisteren
naar de vogels op de slikken
de golven van de zee, de wind in mijn oren
de verhalen in een eigen taal

Ik ging naar de delta om te kijken
naar de dijken en de duinen
de boeren op het land, de vissers op zee en
naar het vuurtorenlicht, draaiend in de nacht

Ik ging naar de delta om de storm te voelen
het zout van de zee te proeven
en de geuren van het land op te snuiven
pee en juun, herfst en hooi

Ik ging naar de delta om te werken
en liep daar vele jaren heen en weer
met lusten en lasten in mijn handen
met een pratend hoofd en mijn omvattend hart

Ik ging naar de delta om te redden
te troosten, op te ruimen, weg te schrobben
bezig te zijn met Fluzi* en fusies
te herdenken jaar in jaar uit

Ik ging naar de delta om te rusten
het werken was opeens voor mij gedaan
nu rest mij slechts het luisteren en kijken
Psalmen fluisteren en wijken, uit de delta


* Flakkee uit zijn isolement

7-2-14

zaterdag 12 juli 2014

gaslek gedicht

Naar aanleiding van dit artikeltje op de voorpagina in de krant














schreef - scande - knipte - plakte ik het volgende gedichtje




















dat een week later als volgt op de voorpagina verscheen
Daar had ik het natuurlijk niet speciaal voor geschreven ... en door even niet op te letten zijn de 'knipsels' uit het gedichtje weggevallen, waardoor er een wonderlijk schrijfsel is overgebleven.

Zou iemand het zijn opgevallen?




JA, ik heb gehoord dat het iemand is opgevallen: "Het lijkt wel niet af"
en dat klopt dus!


Ondanks alles gaat mijn dank uit naar Cora de Boed (hoofdredacteur van Ons Eiland) en naar woordensprokkelaar Frank Mommersteeg voor zijn brief aan ruggespraak@onzetaal.nl

Geachte Ruggespraak,

Als abonnee op Onze Taal heb ik het genoegen u een ‘kop’ te doen toekomen waarin als het ware een nieuw soort gedicht wordt aangekondigd (dan wel wordt gesuggereerd dat in de reeds vigerende vorm van het ‘straatgedicht’ een (gas)lek zou zijn opgetreden).
Dit meende althans een vriend van mij, Niels Snoek, dichter van huis uit (van o.a. de bundels ‘Dichterbij’, ‘Dagboek van een oorlog’, ‘In licht en schaduw’ ), die mij op bijgaand stukje ‘Gaslek in straat gedicht’ attendeerde.
Het stond in ‘Ons Eiland – editie Goeree-Overflakkee’ van 3 juli j.l.

Het inspireerde mijn dichtervriend tot het eveneens bijgevoegde gedicht, waarbij opgemerkt dient te worden dat enkele tekstgedeelten uit het stukje door de dichter zonder pardon letterlijk (gescand, daarna geplakt) zijn overgenomen, zoals u kunt zien – daarmede zijn bron ontvouwend.

Zelf is hij de spreekwoordelijke bescheidenheid zelve, weshalve ik zijn bijdrage langs deze weg met zijn toestemming mag promoten.

Met vriendelijke groet

Frank Mommersteeg

Het antwoord op deze brief:

Geachte heer Mommersteeg,

Hartelijk dank voor uw inzending voor ‘Ruggespraak’ en natuurlijk ook voor het alleraardigste gedicht van uw vriend. We hebben het met plezier gelezen en we vinden het knap gedaan. Maar we zien niet direct mogelijkheden tot publicatie. In ieder geval houden we het in ons achterhoofd. Misschien hebben we er in de toekomst een bestemming voor. 

Met vriendelijke groet,

Laurien Boekhoff-Talsma

Redactie Onze Taal

Wat de toekomst brengen moge ...


woensdag 9 juli 2014

zie de mens

zoals een bloem zich omhult
met kleur en blad
zo verschuilt zich een persoon
in denken en doen

creëert hiermee
een wonderlijk toneel
van ver- en afleiding

maar als je goed blijft kijken
schittert de mens zelf
door het spel heen
vrij en onafhankelijk


8-7-14

maandag 7 juli 2014

haiku 16

op het terras 
ligt het pointillisme
- na regen en wind



zaterdag 5 juli 2014

dubbel



slechts
in de schijnbare wereld
tonen wij ons als duaal
kijken in een spiegel
en zien verbazing
in de ogen die je alleen
in een reflectie tegenkomt

transparantie ligt
als verlangend erfdeel
te wachten
in voor- en nabeeld



1-7-2014


bij de ets van Dirry Blom

woensdag 2 juli 2014

onvermijdelijkheid der dingen

een vleug van 4711
golfde door de lucht
alsof hij deze zelf
samen met zijn 
pochette nonchalant
uit zijn jasje trok
toen de zucht van zijn
doorluchtige moeder
hem te veel werd.

hij zag haar tranen wellen
en de gedachten aan
wat onvermijdelijk komen ging
kwelden hen beiden.
en nog voor zij de odeur
gevolgd door de pochette
kon aannemen overviel
een flauwte haar en zeeg zij
terzijde neer op de canapé
met haar gezicht in de kussens.

hij knielde tussen haar sitsen rokken
en voelde zich zoals altijd
besluiteloos
nu zij – al was het maar even –
er niet meer was.
want niet haar gepoederde gelaat
noch schoonheidsvlek of glimlach
miste hij, maar haar standvastigheid
die als een engelenstem
zijn hart vervullen kon.


30-6-2014


dinsdag 1 juli 2014

Dieudonné

Dit gelegenheidsgedicht dat ik schreef voor Greet en Herman Maas heb ik afgelopen zaterdag voorgelezen bij het Literaire Café in Stad.











Zeg weet je
daar zit ik nu
als trouwe hond
te kijken naar
mijn nieuwe huisgenoten
Eentje en Tweetje.

Dit was het begin:
te jong gescheiden
van hun moeder
- dood lag ze tussen de struiken -
zijn ze nu geadopteerd
door mijn bazin.

Eerst sputterde mijn baas 
nog tegen: geen katten in huis
maar nu is hij om
het is nieuws op zijn blog
en dat is een zegen.

Maar voor mij geen aandacht meer,
’t is geen pleziertje.
Vannacht droomde ik al
van Drietje en Viertje …
En dan, moet je weten
beiden zijn rood
Ja, rode katers.
Dat zijn helden!
en mijn plaats wordt de goot.

En Drietje en Viertje uit mijn droom
U raadt het vast
hun kleur was: geel
’t wordt mij somtijds echt te veel
die Stadse kleuren.
Nu ook al in mijn dromen.
Daar moet iets aan gebeuren, baas
een pil hiervoor, daar is vast aan te komen.

Maar ik weet wel
dat ik eigenlijk niet klagen mag.
Kijken moeten we naar mooie dingen,
molens en zonsopkomsten
en naar het geluk
van Eentje, Tweetje en hun Greetje. 

11-6-14