maandag 3 november 2014

straatpoëzie

het rinkelend glas klinkt krakend kil
na de laatste inslag in de bijna verlaten stad
wit stof dwarrelt in het gedempte zonlicht
als een lijkwade over dit vermoorde oord

slechts enkele schimmen zoeken een route
tussen de karkassen van wat eens gebouwen waren
in de verdwenen straten naar het voorbije lijden
want tranen zijn al maanden opgedroogd

kan het leven hier nog geven
graven we hier nog naar de doden
of is het puin het monument
op een massagraf

met op een gebarsten steen een gedicht

hier woonden
kwaad en goed
in voor- en tegenspoed
nu even geen wegen
enkel evenwicht



2-11-14
Ik heb de laatste tijd nog nooit zoveel 'gesleuteld' aan een gedicht als aan deze. Niet dat het mij moeite kostte, het was alleen wonderlijk om te zien hoe woorden steeds weer werden doorgestreept en nieuwe woorden werden toegevoegd. Zelfs tijdens het typen op de pc veranderde er nog eea. Hoe zal dit verder aflopen?