Op 29 maart ga ik in de bibliotheek van Hellevoetsluis tijdens de schrijversmiddag mijn dichtbundel 'in licht en schaduw' promoten.
http://bibliotheekzuidhollandsedelta.nl/nieuws/schrijversmiddag.html
De titel IN LICHT EN SCHADUW speelde al enige tijd door mijn hoofd en ineens was er het verband met de invocatie van de Brihandaranyaka-upanishad:
Leid mij van onwerkelijkheid naar werkelijkheid
Leid mij van duisternis naar licht
Leid mij van dood naar onsterfelijkheid
Hieruit ontstonden de volgende hoofdstukken:
- droom / werkelijkheid
- duisternis
- licht
- dood
- leven
- tijd
- onsterfelijkheid / eeuwigheid
met in elk hoofdstuk tussen de 10 en 15 gedichten.
Grote onderwerpen, uitermate geschikt voor poëzie.
En zoals ik vaker memoreer deze gedichten zijn in de meeste gevallen ‘doorkijkjes’ naar een ruim gezichtspunt voorbij ‘het denken’. Voor mij zijn de gedichten goed als er een gevoel van verbondenheid uit spreekt en herkenning plaats vindt op zijnsniveau.
uit het voorwoord van Frank Mommersteeg:
De dichter vraagt zich af: ‘Kan ik deze woorden het licht in schrijven?’ Ja het kan, mits de lezer bereid is met de ziener (die de dichter in wezen is) mee te luisteren naar de woorden ‘die klinken uit het oneindige’.
Niels Snoek is zo’n ziener van het onzichtbare. Hij blijft dicht bij de aarde, de natuur en de liefde bezingend, altijd beseffend: ‘Het leven is hier even op vakantie.’ En relativerend: ‘Verlegen liggen we in de schepping van niet-weten.’
Ik peuter aan de geronnen gedachten
die als gestolde woordenbrij
mijn wereld vullen.
Als een deken liggen zij over het kristal
van helderheid - het vierdimensionale.
Maar mijn frutselen is slechts verplaatsen
van een pluisje hier en daar.
Ik accepteer mijn innerlijke conversaties
als een fluisterende koelte van de bladeren
die wiegen in de wind.
En opeens is de zware deken veranderd
in een vederlicht doorzichtig laken,
waarop de pluizen dansen in tijdloos kijken:
de ochtend wegvalt in het gloren.
–
.JPG)
