zaterdag 28 februari 2015

schrijversmiddag

Op 29 maart ga ik in de bibliotheek van Hellevoetsluis tijdens de schrijversmiddag mijn dichtbundel 'in licht en schaduw' promoten. http://bibliotheekzuidhollandsedelta.nl/nieuws/schrijversmiddag.html


De titel IN LICHT EN SCHADUW speelde al enige tijd door mijn hoofd en ineens was er het verband met de invocatie van de Brihandaranyaka-upanishad:
Leid mij van onwerkelijkheid naar werkelijkheid
Leid mij van duisternis naar licht
Leid mij van dood naar onsterfelijkheid

Hieruit ontstonden de volgende hoofdstukken:
- droom / werkelijkheid
- duisternis
- licht
- dood
- leven
- tijd
- onsterfelijkheid / eeuwigheid
met in elk hoofdstuk tussen de 10 en 15 gedichten.
Grote onderwerpen, uitermate geschikt voor poëzie.
En zoals ik vaker memoreer deze gedichten zijn in de meeste gevallen ‘doorkijkjes’ naar een ruim gezichtspunt voorbij ‘het denken’. Voor mij zijn de gedichten goed als er een gevoel van verbondenheid uit spreekt en herkenning plaats vindt op zijnsniveau.

uit het voorwoord van Frank Mommersteeg:

  De dichter vraagt zich af: ‘Kan ik deze woorden het licht in schrijven?’ Ja het kan, mits de lezer bereid is met de ziener (die de dichter in wezen is) mee te luisteren naar de woorden ‘die klinken uit het oneindige’.
  Niels Snoek is zo’n ziener van het onzichtbare. Hij blijft dicht bij de aarde, de natuur en de liefde bezingend, altijd beseffend: ‘Het leven is hier even op vakantie.’ En relativerend: ‘Verlegen liggen we in de schepping van niet-weten.’

Ik peuter aan de geronnen gedachten
die als gestolde woordenbrij
mijn wereld vullen.
Als een deken liggen zij over het kristal
van helderheid - het vierdimensionale.
Maar mijn frutselen is slechts verplaatsen
van een pluisje hier en daar.

Ik accepteer mijn innerlijke conversaties
als een fluisterende koelte van de bladeren
die wiegen in de wind.
En opeens is de zware deken veranderd
in een vederlicht doorzichtig laken,
waarop de pluizen dansen in tijdloos kijken:
de ochtend wegvalt in het gloren.

zaterdag 21 februari 2015

zij

In het licht van de avondzon
loopt zij van de winkel naar huis
Lang wegblijven kan zij niet
gedachten zijn sneller dan haar voeten

Hoe zal zij hem dadelijk vinden
in elkaar gezakt naast de rollator
met zijn broek op zijn knieën
Wat kunnen haar handen dan nog

Zelfs de lichtste boodschappen
zijn zwaar, de trap hoog,
de sleutel omdraaien lastig
en zijn gepraat …

Blijft er voor haar nog wat over
als hij er niet meer is
Dan ziet zij hem voor zich

als jonge vader van hun kinderen

Een glimlach vormt zich
op haar vermoeide gezicht
en terwijl zij de deur opent
roept ze al: Ik ben er weer!



21-2-15

zondag 8 februari 2015

geschiedenis


is WO III nu al begonnen
of weten we niet zeker
en durven niet te zeggen
versnellen de gesprekken
vertragen de berichten
spreken we tegen
hoesten de kinderen
in kelders en kampen

de geschiedschrijvers
- waar nog niet
naar wordt geluisterd -
markeren vast data

eens is de oorlog voorbij
en breekt een periode
aan van wachten …
op de volgende



8-2-15

verzonnen


zij was verzonnen
hij niet echt
gelukkig
waren zij ooit eens
of speelde het lot
een spel
met kansen en vragen
werd de tijd geheel
gesleten
en versleten hun gedachten
en lijven
aan elkaar en het
papier waarop hun verhaal
was toevertrouwd
in oude tijden
van wel
eer en eerlijk
beschreven
door een dicht
er (2x) naast geplaatst
buiten het ver
voorbij aan zon
en …


7-2-15