eind april

sluipt

nu de kale bomen

uitbarsten in blad

de dood nog rond

rood omrand

zieltogend

zielen dovend

creatief proces

hoeveel dood

is daarvoor nodig

hoeveel bladeren

aan de bomen

wensen van mensen

ze vallen als getallen

veelvouden als fouten

afvallers in het spel

wachten we

op een patstelling

een doodlopende weg

die naar leven leidt

het stille lawaai

Het razende geluid van de randweg

snelt met de noorderwind de tuin in

waar het zich aanvlijt tegen mijn nek

en oren en het zich omzet in het tegen-

deel van stilte

zonder dat het mij kan storen

het doet slechts zijn werk als poëzie

Wanneer ik binnen ben en schrijf

neemt de bromvlieg de taak over

van de auto’s op de randweg

wind is hier niet nodig

het lawaai van woorden vervliegt  

21-4-15

moeder en dochter

Zij heeft haar dode kind

als een hemd aangetrokken

dat niet uitgetrokken kan

Wanneer haar lijf sterft

zal blijken dat de dochter

verweven is met haar

astrale lichaam

En dan

geen dochter meer

en geen moeder

Zij waren een binding

een tweeling in de tijd

21-4-15

n.a.v. Het meesterwerk van Anna Enquist

voorbij

oplossen in mist

tussen list en lagen

vervaagt zij in nevel

de torenklok slaat

wie zal nog zeggen

wat waar is of niet

hij wil zich verstoppen

in lover en riet

verscholen de zinnen

van regels en lusten

zij kusten elkaar

op blanco papier

gevlucht in het schrijven

kon echt niet meer blijven

hij laat zich weer storen

de torenklok slaat

door gaan hun levens

wel rijker en leger

zij wisten elkaar

op blanco papier

12-4-15

vondst

een zilveren haar
in het gootsteenputje
wie zou hier zijn … haar …
zo schittermetallic
alsof een zilvervisje
zijn glans er langs
heeft afgewreven
of zijn alle pigmenten
zomaar weggespoeld
een lege haar achterlatend
na eeuwen nog vindbaar


9-4-15

pril lentegroen

Het wil maar niet lenten
temperatuur is nog te pril
Zij wil nog uitslapen – niet
onder het dons vandaan
waar de dromen kruipen
en haar oogleden kussen
In twilight verbleken de
seizoenen en vertraagt het
De mythe heeft geen eind
vlucht halverwege in het
onbekende Wie opent nu
haar ogen en laat het
lentegroen naar binnen


6-4-15