maandag 22 februari 2016

zegen

deze klanken scheppen de wereld
spiksplinternieuw en toch bekend
herkend zonder beaming
overkomt het je, dan beleef je
deze zegen is mijn
niet begrijpende begrijpelijke woorden
laten het hart luisteren
het brein stoppen met analyseren
en verteren is vervliegen
herhaling rent zichzelf voorbij


22-2

zaterdag 13 februari 2016

post anno 2016

Aan de overkant
rijdt de postbode
op haar fiets
in de regen.

Zij bezorgt de brieven
van het leven en de dood
aan mensen
die er niet op wachten.

Goedbedoeld
schrijven we elkaar
nu en dan nog
- ’t wordt minder -

een brief, gelegenheidsproza
over alledaags leven
en een enkele keer
een soort in memoriam

aan een nabestaande
in rouw, er op vertrouwend
er weer even tegen te kunnen
door een gevoelig schrijven.

De postbode is al straten verder
wanneer de ontvanger
de brief heeft gelezen
even gehuild, ontroerd gelachen.

Als het vuur zou branden
kon de brief daarin verdwijnen,
nu blijft hij nog wat liggen
tot het oud-papier wordt opgehaald.

Alleen de postbode
bewaart - in haar dromen -
vermeende liefdesbrieven
ruikend naar lelietje-van-dalen.

donderdag 4 februari 2016

interpretatie

in de lichte weerschijn
van jouw blauwe ogen
klinkt een wereld van
onzekerheid en pijn

maar hoe ik ook luister
ik voel mij bedrogen
mijn interpreteren is
onzuiver, vol van venijn

kan ik anders, anders
luisteren en kijken …

in de lichte weerschijn
van jouw blauwe ogen
klinkt een wereld met
een vrolijk fijn refrein

mijn Janus-spiegelbeeld


4-2