het laatste gat

vanaf een plek achter zijn oor
lachte het geluk hem toe, en
wrijvend over zijn voorhoofd

mengde het warme zweet
zich met de modder aan
zijn gebruinde handen

hij keek naar het gegraven
gat en naar de jonge boom
die hij nog had willen planten

maar het geluk lachte hem
toe: laat dat maar aan een
ander, jouw tijd zit er op


29-7-16

visioen

ik keek naar binnen
en ontwaarde een kind
verscholen in het groen
onverstoorbaar stil
las het de bladeren
voor- en achterkant

prevelde zonder geluid
de opkomende woorden
als stonden ze geschreven
tussen de zware nerven
een opgedragen ode
aan de levensboom

tijd was verloren geraakt
pigmenten groen losten op
de boom omarmde het kind
met vleugels van onschuld
en deze keek mij aan en
fluisterde: heb vertrouwen


28-7-16

verkleuren

het blad verkleurt

van groen naar siena en bloedrood

de randen omber

wat wordt er toch beschreven

met woorden die maar blijven komen

maar nooit zijn wat wordt bekeken

aanwezig daarachter

zonder gezien te worden

sprankelt het kleur

omber de randen

van bloedrood naar siena en groen

verkleurt het blad?

15-7-16

schimmenwereld

ik heb een brug geslagen
tussen de elementen
in mistig licht

ik heb een sprong gewaagd
naar weloverwogenheid
in diep donker

vaag licht omarmt
mijn passen en meten
in weten en onwetendheid

lichte duisternis
laat mij twijfelen en hopen
in hoge nood verkeren

grauwe schemering
ontneemt de warme kleuren
voegt zwarte contouren toe

schaduw vult de lijnen op
tot tweedimensionale vlakken
een platte illusie

ik heb jou in de hel ontmoet
je liet mij er de hoeken zien
meer dan voldoende

ik heb een brug geslagen
en ook weer afgebroken
zonder om te kijken


8-7

2 x

Na bespreking bij de inspiratiebijeenkomst van 5 juli zijn de volgende gedichten aangepast:


omstandig

in die omstandigheden

toen de vrede uit de lucht viel
het vuur bleef gloeien
in onze brandende harten
en gedachten wegdreven
tezamen met gedichten
in twinkelende stromen
kristalhelder kijken wij
naar een nabije eeuwigheid

in die omstandigheden

-o-

onbezonnen begonnen

steeds opnieuw begint

de wonderlijke westenwind

die rozenblaadjes vallen laat op grind

en jij die speelt met haren en met lint

geeft het gevoel te worden bemind

laat mij weer zijn als windekind

is alles mij zo liefdevol gezind

ook Zij die dit geheel verzint

in dit eindeloze aardse labyrint