dinsdag 22 augustus 2017

met open mond

Je kan zeggen dat de inkt van het gedicht over de gebeurtenissen in Barcelona nog niet was opgedroogd toen ik het al op Facebook plaatste ... ik had het nog niet eens op dit blog gezet.
Ondanks dat we steeds dezelfde woorden gebruiken zijn de combinaties legio. Ze willen steeds opnieuw tevoorschijn komen. Ook de woorden over de dagelijkse dingen. (ik gebruik doorgaans liever de naam Allerhoogste dan de naam God ... maar in een gedicht heeft de dichter het niet altijd voor het zeggen)


met open mond

Hoe zorgvuldig kan taal zijn.
Niet tijdens het schillen van
een appel had ik een gesprek
met God, maar het schillen
van de appel was het gesprek.

God noch ik sprak, spraken
tijdens – tijd – verleden tijd
gevuld door onuitgesproken
woorden, met-zorg-vervuld
gehoord  … zoals het hoort.


21-8


Hieronder dan toch nog maar hier op dit blog. 


Barcelona

zij wandelden
en wisten niet
dat ze al
slachtoffer waren

hoeveel stappen
zet jij nog
voordat
jouw lichaam valt

zie je jouw beul
nog wegrijden
vanuit welke ogen
kijk je dan

op welke weg zijn
geen mensen gevallen
waar zijn
de straten zonder bloed

wij wandelen
en weten niet
wanneer een
laatste, laatste stap


18-8