mist

Dirksland, 23 september 9.05

mist

het is beslist

de mist

die mij het zicht

ontneemt

waardoor ik

ontheemd

naar buiten kijk

en bezwijk

voor een innerlijk

beeld van gezien

herinnering aan haar

en ooit misschien

keert zij weer

als ik naar buiten staar

wanneer de mist

in mijn ogen

is gewist

23-9

Salute

Salute 

geen taalzucht kwam naar boven

gedurende ons Venetië-verblijf

woorden van poëzie bleven 

drijven tussen het schuim of

krompen door gondeliersgezang

toch zakte daar nog niet alles

naar beneden – onder water

waar het stonk als van oudsher

zelfs tijdens een eerste slok spritz

boorde die stank zich naar binnen 

thuisgekomen borrelen opeens

de woorden van steeds meer

erosie, vergankelijkheid en het

stilaan verslijten van een stad

onder het gewicht van toeristen

het is mooi, erg mooi – geweest

rijkdom, allure en sierlijkheid

ze vallen nu ten prooi aan selfies

en zelfs de katten zijn vervangen

door honden …

12-9

vingeroefeningen

Om het schrijven vingervaardig te houden zet ik mijzelf er regelmatig toe om observeren en schrijven dicht bij elkaar te brengen. Mogelijk leveren deze 'oefeningen' tzt de poëzie die geschreven moet worden ...

omslag

de zon brandt op mijn veld
achter de bomen is de lucht
zwaar donkergrijs en
rommelt het onweer
hoelang zal het duren
voordat de wolken
hun paarse schaduw
neervlijen op mijn vel
hun weldadig vocht
in mijn landschap uitgieten

mij laten omkeren op mijn schreden
weemoedig huilend
mijn bloemen rooddoorlopen
achterlatend op het slagveld
van de verhagelden

later

de hond blaft de regen
tegen het raam – geluiden
dringen door waterdruppels
en glas – gerikketik en
schor gewaf achter elkaar door
zolang ik schrijf en luister
lees en herlees en de verkeers-
geluiden, als niet verkeerd
hun gezoem toevoegen aan
de symfonie van de natuur
op dit moment, deze minuten
van luisteren naar oertonen
van het leven, het geven en
ontvangen van klank: tik
waf tik waf tik waf tik waf


1-9