Salute
geen taalzucht kwam naar boven
gedurende ons Venetië-verblijf
woorden van poëzie bleven
drijven tussen het schuim of
krompen door gondeliersgezang
toch zakte daar nog niet alles
naar beneden – onder water
waar het stonk als van oudsher
zelfs tijdens een eerste slok spritz
boorde die stank zich naar binnen
thuisgekomen borrelen opeens
de woorden van steeds meer
erosie, vergankelijkheid en het
stilaan verslijten van een stad
onder het gewicht van toeristen
het is mooi, erg mooi – geweest
rijkdom, allure en sierlijkheid
ze vallen nu ten prooi aan selfies
en zelfs de katten zijn vervangen
door honden …
12-9
