maandag 16 oktober 2017

er is, meer





















ga er maar in en loop er maar doorheen
geen deuren, noch gaten om in te vallen

sla nevel als schubben om je schouders
kijk zorgeloos in het transparant-etherische
ga over de bodem in jouw ademlichaam

rijs op uit het meer als lady-of-the-lake
omringd door zwem-nimfen en ruimte-elfjes

pak bonte bladeren van kastanje en eik
stuk voor stuk – laat ze stilaan langsdrijven
op de parelmoeren grens van water en lucht

zie toe op dit alles als mateloos intense minnaar
vanachter een broze russula, een berijpte mag ook


15-10

vrijdag 13 oktober 2017

melancholie van de creatie


hooghangende bewolking
mist het daarboven in de hemel
en als ik me bedenk, bedek
mist het dan ook in de hel

verlangt de eenling zich tweeling
de een met pillen, de ander gezond
of draalt deze zonderling als
een anderling in eigen keuze rond

taal kraakt in lettergrepen
maakt van accenten een bende
let noch op de eerste lezer
noch op de laatste … die onbekende

die de versleten woorden begraaft
op het kerkhof van smart en rust
waar de woorden wegfluisteren
als humus voor nieuwe onrust


13-10
mede n.a.v. MELANCHOLIE VAN DE ONRUST van Joke J. Hermsen (eerste hoofdstuk)



woensdag 11 oktober 2017

familie

Gisteren heb ik DE SAMENKOMST van Anne Enright uitgelezen. Halverwege het lezen schreef ik er onderstaand gedicht over, dat ik op 7 oktober j.l. voorlas bij het Literaire Café in de Zwaluw te Sommelsdijk.

familie

ik loop door
een halfdonkere kamer
naar onze jeugd
zonder iets aan te raken
en zie opeens haar

ze staat stil
te kijken door
de spiegelende winkelruit
haar blauwe jurk
beweegt door een zuchtje

de kleur is zo hemels
dat het lijkt of zij
geen jurk aanheeft
nee, alsof zij geen
lichaam heeft

en toch steekt haar hals
als een marmeren zuil
uit die blauwe jurk
en zijn haar lippen als
van albast, niet koud

maar ongenaakbaar
ziet zij in de weerspiegeling
de tijd zich splijten in
een voor - en na de dood
van een kleinkind

één van de velen die toen
nog verwekt moesten worden …
is hij werkelijk al dood
of slaapt hij nog
in deze halfdonkere kamer