woensdag 29 november 2017

Loving Vincent



Naar aanleiding van de film ‘Loving Vincent’ heb ik de brievenboeken van onder het stof vandaan gehaald en er diagonaal wat in gelezen: zinnen gesprokkeld
en deze zinnen tot een gedicht gemaakt:

Waarde Theo,

ik ben wel nieuwsgierig
de velden zijn nu mooi hier
de boekweit staat heerlijk
wit in bloei

er is karakter en effect
in die andere dingen zit meer
ondanks dat zij er niet uitzien
groenezeepachtig

de tekenaar tekent terwille
van de liefde tot het tekenen
met wat oefening maak ik
er elke dag één

ik sta nu niet meer zo machteloos
voor de natuur als vroeger
er zal overal wat te schilderen zijn
dat kunt ge denken

dat algemene mooi doen tegen
elkaar van de tonen in de natuur
zal trachten mijn roer recht te sturen
en het doodeenvoudige schilderen

ik ben zo melancholiek geworden

Uw zo liefh. broer Vincent


28-11



zaterdag 18 november 2017

het raadsel

De afgelopen tijd heb ik veel plezier beleefd aan het lezen van dit boek:


het raadsel

en dan
loop je terug
in de omhelzing 
van de eenzaamheid

daar het ontstijgen
aan het denken
weten dat leven
plaats vindt
in dialogen

in het luisteren
naar vriend en vijand
in het fluisteren
en in het schreeuwen
om de eeuwen
te overbruggen

en dan
laat eenzaamheid
je los, kloven gedicht
omhelzing zonder woorden


n.a.v. Het raadsel Spinoza van Irvin D. Yalom
18-11
Nu even een paar dagen 'bijkomen' en dan ligt 'Het labyrint der geesten' van Zafon op mij te wachten.

zaterdag 11 november 2017

wandelen

mijn honderdste gedicht van dit jaar:

wandelen

naar huis altijd weer
schoenen jas aan uit
oren open
grint verknarst
banden verslijten
vogels die zich vergissen
gedachten die bijten
de kerkklok nog één
een losgeslagen depressie
fladdert uit het carillon
vleugellam …
ogen open
geduizel van blad
herhalende straten
onwaardige wolken
de geur van geen oorlog
en de smaak van net niks
altijd weer naar huis
waar het potlood schrijft
met volle aandacht
tussen gisteren en morgen
daar waar het oplost in
niet-wandelen


9-11

maandag 6 november 2017

naam


wacht, zei zij
wacht met antwoorden
laat zwijgen toenemen
vragen ongedaan maken
mijn rimpels gladstrijken
mijn tong zich neerleggen

verwacht mijn overgave
verwacht niets anders
laat mij mijn gang gaan
mijn wimpers optrekken
vragen verstillen terwijl
mijn glimlach zich roert

onverwacht klink jij dan toch
onverwacht zeg je mijn naam


6-11