Ik las een paar boeken van hem, waarin meesterlijke persoonsbeschrijvingen.
Naar aanleiding van De een van de ander schreef ik in 2017 enigszins in zijn stijl dit gedicht:
observatie
zijn ogen waren veronese-groen
als een moeras vol algen in de zon
waar net de schaduw op gevallen was
zijn jas en veel te wijde broek
waren om hem gedrapeerd
zoals het veel te grote tafelkleed
op de te kleine pied de stalle
in de hoek van een lange gang
zijn haar zat achterovergekamd
maar viel uiteen in de perfecte scheiding
alsof deze niet met een kam maar
met een vlijmscherp mes getrokken was
bijna zou je denken dat er bloed
uit die hoofdsnee stromen zou
zijn schoenen van het fijnste schildpadleer
gaven hem een lichtverende pas
waardoor hij net een danser leek
die liever op een barkruk bier dronk
hij zwaaide naar mij, ik had genoeg gezien
deze kameraad had geen detective nodig
