dag 1
...
wat zijn ze oud
mijn mede hotelgasten
wel net zo oud als ik
slechtgeklede vrouwen
allemaal met korte kapsels
mannen met hoorschade
en ruitjesoverhemden
met korte mouwen ze
praten over Sparta en Toon
en gaan gedwee op tijd
aan tafel om het ene bord
na het andere vol te scheppen
en dan voelen ze aan hun
buik en knikken vriendelijk
naar mij die aan een mini-
hapje voldoende heeft
ik eet nog wel een lettertje
wandel nog een rondje
over stoep, grint en zand-
paden met merels om mij heen
in het hotel een espresso met
een drankje ... zeg maar een 3dubbele ...
ontbijt vanaf 8 uur
dat wordt dus uitslapen!
dag 2
2-1
dat de bouwkes maar mogen smaken
zeg ik tegen mijn aardige tafelburen
van wie ik even daarvoor dat woord
bouwkes heb geleerd tijdens het klaar-
maken van hun lunchpakketten
boterhammen, in Brabants-Vlaams
ze komen uit ‘Nieten’
je kent de suikerfabriek toch wel ...
ik ga naar mijn kamer
die op één 6 na van de duivel zelf is
2-2
weet u misschien hoe de tv werkt
vraagt mijn overbuurvrouw terwijl
haar reisgenote uit de kamer ernaast
onverstaanbare aanwijzingen geeft
we drukken op wat toetsen
maar beeld blijft uit
is de receptie een optie
na mijn wandeling kom ik
de dames op de gang weer tegen
het lag aan de afstandsbediening
de wifi hebben we zelf opgelost
bent u hier vaker geweest
...
fijne dag - hoog tijd
deze ontmoeting op te schrijven
2-3
en toen danste de nevel tussen de bomen
het water ritselde langs de stenen
en voor mij doemde het groene gordijn op
welke elfen staan hier te wachten
terwijl in het dorp de kerkklok luidt
schuifelen bladeren in de windstilte
waarom zijn ze nog niet zo zichtbaar
welk zien moet ik nog even inschakelen
doemt er nog een testbeeld op - concentratie
helaas, bezweken aan verkeerslawaai
2-4
weer een paar zinnen over een gesprek
dat ik zomaar cadeau krijg
mijn Vlaamse buurman aan tafel
is 78 en heeft bij ‘MSD’ Maastricht
7 jaar aan een plastic-rubberproduct
dat te duur bleek, dat ik ook een 70er
ben had hij niet gedacht. hij beaamt
dat 70ers nog (bijna) alles kunnen ...
dag 3
3-1
'wo ist dann die Eule'
zegt een van de twee dames
nog een paar meter verder
zeg ik, die er net langs liep
zo eentje uit een stam gezaagd
met kettingzaag
we staan stil
zij leunend op hun stokken
hun mannen en honden
zitten al in de auto
even verderop, maar zij
hebben geen haast
zijn nieuwsgierig (zeggen ze)
tot zelfs wat ik betaal
voor mijn vakantie ...
tja, we wisselen wat uit
en dan is het tijd 'kom Thea' ...
wanneer wij doorlopen zie ik
voorbij een struik een eekhoorn
de zager is flink bezig geweest
3-2
als de weg naar de burcht
uit enkel traptreden had bestaan
dan waren het er zeker 150
nu ging ik slechts 93 - de rest ...
ook het uitzicht is adembenemend
ik kijk tussen de kale jonkers door
naar een aflopend weiland
en verder overal woudreuzen
stram in het gelid wachtend
voor gebruik tot vurenhouten planken
een armadalandschap met
heuvels als golven, blauwe zee
een armandoschuldig landschap
laat ik in gedachten voorbij gaan
net als het geluid van een vlieg(tuig)
alsof ik thuis ben
later, mijn voetstappen doorsnijden de stilte
3-3
 |
| met het maken van de foto even gewacht tot de zon achter de boom was |
zo’n 50 Hollanders
keuvelen op het terras
net een grote familie
boven hen de parasols
met plaatselijk biermerk
daarboven de kerktorenspits
met op de top de bal
vol bouwtekeningen
daar bovenop het kruis
met een haan
hoeveel keer zal hij kraaien
zwaaien in de wind
rondom de blauwe lucht
met hoog een stralende zon
die zich weerspiegelt
in mijn glas - drie keer
dag 4
4-1
op de terugweg bemerk ik
een van de vijf bankjes
overgeslagen te hebben
en ga er alsnog enkele
minuten op zitten
kunnen we weldadigheid
zijn werk laten doen ...
een overdaad aan sleedoornbessen
witbepoederd phtaloblauw
maar ook de anderen mogen er zijn
vlier, meidoorn, roos en lijsterbes
van zwartpaars tot oranjerood
kunnen we weldadigheid
zijn werk laten doen ...
en dan, hoe actueel is de moord
op de 9-jarige Maria Elisabeth
slechts - snel uitgerekend - 284 jaar geleden
hoeveel kinderen zullen steeds weer sterven
kunnen we gewelddadigheid
zijn werk laten doen ...
4-2
Met amfibieën heb ik altijd meer gehad dan met reptielen. Dino's waren interessant toen ze nog niet bewogen. Jurrasic Park heb ik nooit gemogen. Het zal toch niet, maar wat maakt het uit, Michael Crichton, voor- en tegenstanders genoeg. Milieu mag dan een hot item zijn, zijn thrillerverpakking State of fear is mij te cliché, te ongeloofwaardig, te Amerikaans en na een kleine 300 pagina's hou ik het voor gezien. Keer weer terug naar De toverberg van Thomas Mann met de zin: Onder omstandigheden als de huidige, meende de Hollander, was het het beste de draad weer op te vatten waar men hem de nacht tevoren had laten rusten, ... Terug dus naar het overgearticuleerde en het ontzagwekkende gestamel, nog zo'n 200 pagina's.
4-3
nog een laatste wandeling
voeten willen niet meer zo
en zeker niet klimmen
een kleine ronde naar
der grüne Vorhang
dat mij opnieuw doet denken aan
der grüne Tisch
 |
| Ballet Kurt Joos - foto Deutsche Oper am Rhein |
en de vijver er vlak naast
met een prettig bankje
vissen in het water
schaatsenrijders er op
beekjuffers langs de kant
citroentje door de lucht
en hoog in een boom
aan de overkant
een geeuwende reiger
het water is spiegelglad
tot er in het midden
een vis omhoog springt
en een schitterende reeks
cirkelvormige golvenrijen
de weerspiegeling van bomen
en lucht in beweging zet
even later is het weer als een
impressionistisch schilderij
wolken pakken langzaam samen
de wind steekt op
straks zal het regenen
