Amsterdam

 

septemberzon

steigers in mooi Amsterdam

en heel veel mensen

fijn festival

 

Morgen lees ik gedichten bij het Augusta Peaux-festival in Simonshaven. In 2021 las ik o.a. dit gedicht:

engelengefluister

 

versregels slierten hun weg

door een fluïdum van mist

hoog boven de wolken ontstaan

neergesproken door engelen

 

nu dalend als regenvlagen

langs jakobsladders en molens

naar op de aarde nog net

levende organismen met oren

 

maar zouden de mensen

die woorden wel kunnen horen

is de vertaalslag uit den hooge

voor hen nog wel te maken

 

of zakken de vochtige verzen

al in de bodem naar de oorden

van mollen die genoeglijk

de geur van engelen snuiven

Morgen is het thema: verandering

grijs, grijzer, grijst

 

grijze zielen

 

al die doden die voorbijgaan

in de een of andere oorlog

al die verloren levens van

geliefden wel of niet bemind

 

al die opgelapte manken

die maar verder moeten leven

met hun deels kapotte lijven

en de wrede herinneringen

 

al die overlevende leiders

die bevelen gaven aan

al die overlevende lijders

hun leven is elke dag sterven

 

sterven met onopgeloste vragen

over waarom en waarvoor

is eer een heilig doel of is

alles alleen maar een verhaal

 

 

23-8-2025

n.a.v. Grijze zielen van Philippe Claudel

tijd om te rijmen ...

 

of: gedicht van de week

regels van 8 lettergrepen

 

koffie

 

zij draagt de kleren naar de kast

de spanning stijgt de zon breekt door

zes tinten paars in tuin en berm

en koffie moet gezet - vandaag

 

zij klemt de kruiden in haar hand

de kat kijkt haar niet vrolijk aan

zijn zielen grijs getint en oud

en koffie moet gezet - vandaag

 

zij schrijft nog altijd door en door

en let niet op de slaande klok

de planten dwalen rond haar ziel

en koffie wordt niet meer gezet

 

 

19-8-2025

een mug naast je bed

 

deze klank

 

hij laat het gaan zoals het gaat

zij praat daarover – zo gelaten

en men, men luistert met één oor

flarden slaan zich op in breinen

maar het meeste verlaat zich

uit het andere oor

en lost op tot één oerklank

in muren, bergen, bomen, meren

en in de knuppel naast het bed

de mug die daarop zit te wachten

 

 

16-8-2025

het kan verkeren

 

date

 

het eten gaat hier hand in hand

met grote spiegels aan de wand

en op de tafels kleedjes kant

strak liggen ze gevouwen over de rand

en met mijn linkerhand

strijk ik langs de kant

 

van de tafel die gedekt

is voor twee – ik word gewekt

door haar gepraat in dialect

zij doet een beroep op mijn intellect

ik zucht, ben niet zo direct

en zie mijn rechterhand gestrekt

 

naar het insect op haar schouder

- de maaltijd wordt steeds kouder -

en kijk ik naar mijn arm

dan wordt het mij te warm

zet gauw de fles terug in de houder

in mijn lijf klinkt het alarm

 

 

15-8-2025

sat chit ananda

 

vaarwel

 

droeg hij de wereld in een notendop

of zette hij slechts hier zijn voetstap

- hing zijn jas aan een krom haakje

of houten hanger als die er was -

om thuis te zijn tussen al die muren

 

ik zie hem - in gedachten - kijken naar

de illusie van paleiszaal of gevangeniscel

meestal iets daartussen met meer uitzicht

op een groene tuin met spelende kinderen

een soort van toekomst als achilleshiel

 

brak de notendop zijn beeld diagonaal

wat bleef er van hem over zonder jas

keek hij van achter ogen, oren en

een parallelle wereld in oneindigheid

waarvan hij het begin gelukkig wist te zijn

 

 

12-8-2025

Kan je het

 

velen

 

als een duivel denkt hij

aan het vallen van

voorbij de zomerpracht

zijn macht zal stralen

in bonte kleuren rood

dood is zijn levenspassie

dus wees (g)een tegenstander

wandel voorzichtig

en laat zijn stok staan

  

10-8-2025

Ik schreef deze n.a.v. de foto die ik in de tuin van de duivelswandelstok maakte op 9-8-2025

in museum Fenix

 

dan

 

wat als er zwart boven je hoofd hangt

en herinneringen je brein rood kleuren

je eenzaam stilstaat in het museum

van jouw voetstappen door het leven

denk je dan aan de wegen van al die

die anders zijn en toch zo hetzelfde

kruipt gevoel dan waar het gaan kan

 

 

6-8-2025  

thema Verandering

 

Kom naar het Augusta Peaux festival op 31 augustus in Simonshaven. Ik zal o.a. dit gedicht lezen,

… waar zijt gij

voor uw voeten ligt de verte
hoe ver weten wij niet
wel de maat van een voet
al is die achterhaald

u kijkt en verbaast het einde
dat oneindig is alsmede
het begin dat niet exact
is aan te wijzen … hier …

een stap naar voren en terug
wat is er veranderd in
het kijken, het verbazen

hier ben je weer of nog …
vertel maar niet verder
dat jij nooit een stap zet

noodlot

 

fatum est scriptum

 

zag hij een blonde fee in het weiland

of was het een oprijzende Phoenix

stond hij op de weg of aan de kant

en zag hij eigenlijk helemaal niks

 

anders dan beelden in zijn gedachten

die als een film zijn geest doortrokken

en zomaar stond hij daar te wachten

helemaal alleen van huis vertrokken

 

vanuit donkere wolken klonk gebrom

een vliegtuig vloog recht op hem af

stortte flitsend op hem neer, als straf

 

voor onoplettende dromerigheid alom

even nog vroeg hij zich af: waarom

toen stilte, ver weg klonk zacht geblaf

 

 

2-8-2025

de verwarring

 

het vermogen

 

dit is niet wat ik zeker weet

mensen twijfelen aan twijfel

en vertrouwen niet op – het kan

 

maar zou ook niet kunnen zijn

altijd weer dat tegendeel dat

ook niet-bewezen stand houdt

 

want zijn bewijzen niet altijd

weerlegbaar – de uitzonderingen

uitzonderlijk, maar toch mogelijk

 

vergeet niet het vergeten en de

plek waar je de sleutel achterliet

denken overstemt gedrag

 

en vinden doe je niet op tijd

 

 

1-8-2025

vanmorgen

het is nog vroeg

licht komt door de wolken

valt op de akker en de randen

vreugde daalt op het pad

vlak voor mijn voeten

en Pegasus draaft

 

zoeken of niet-zoeken

 

hinkstapsprong

 

altijd is er verbinding

met wat je bent

wat je werkelijk kent

waar je niet naar hoeft te zoeken

 

het lijf is altijd een te krappe jas

hou hem soepel, rek hem uit

geloof niet in zijn bestaan

als hometrainer

zittend, kijkend naar het scherm

de illusie van de tijd

lach om zijn strapatsen

 

zoek niet naar wat je weet

wat je bent

verbinding is er altijd

 

 

26-7-2025

in de context

 

alleen

 

wat is een woord alleen …

 

bij elkaar geraapt

kan er een emotioneel sausje

uit overstromen

kunnen we worden geraakt

herinnerd aan verleden

gebeurtenissen met impact

grootse toekomstvisioenen

 

een woord alleen kan niet gedijen

maar verbonden met elkaar

kunnen ze zeer gulzig zijn

als branding naar je toe rollen

kwaad bijten in je Achilleshiel

of versterven aan de horizon

oplossen in zwijgzame vrede

 

 

23-7-2025

medeschepselen

 

vliegen als kakkerlakken

 

de een pakte eens vliegen

van de ramen, levend

gingen ze naar buiten

 

ze mogen overal maar niet in huis

 

de ander sloeg de vliegen

met een mepper, dood

gingen ze in de prullenbak

 

ze mogen overal maar niet in huis

 

wij vliegen onze huizen in

en uit of omgekeerd

vliegen doen dat met ons

 

maar in huis willen we niet vliegen

er zijn grenzen, toch …

 

 

22-7-2025

weer thuis

 

aan

 

ik weer en jij ook

in passende kleding

op de juiste plekken

aangetrokken

 

aangetrokken door jouw

kleine glimlach wil ik

nog een keer jouw hand

daar voelen

 

daar voelen wij elkaar

in zeewind gehuld

ons beider kippenvel

om armen

 

omarmen onze benen

tenen in bewegende vloedlijn

geruis in de oorschelpen

passieplezier

 

 

20-7-2025

kijken en nog eens kijken

 

afbrokkeling

 

weer kijkt de tuinman achterom

naar de gesnoeide struik, die ene

tak moet straks nog weg – en dan

lijkt het of de duivel zelf verschijnt

in vaag ornaat en zonder klank

wel met een glas en een grimas

hij zet een pas naar achter, wacht

wat zien zij van elkaar in schemerlicht

en geeft dit kijken hen ook inzicht

in wat zij weten, wat zij zullen doen

of hangt dit beeld in stilte buiten tijd

de tuinman knippert met zijn ogen

en weg is de gevreesde duivel, opgelost

alleen nog struik, zonder die tak

vertrouwen in mensen was al niet zo

groot, maar is er nog fiducie in zijn ogen

 

 

9-7-2025

lichtstraal

 

zomerzonnestraal

met spectrumkleuren in glas

universumspel

Het glaskunstwerk is van Pascal Lemoine

 

Rayon de soleil d'été

avec des couleurs spectrales dans le verre

Univers du jeu

belangrijkheid

 

bijna

 

wat te geven aan een oude stoel

ontvangt hij mij nog wel

 

jij zit in de crapaud tegenover

jij gaf mij over aan deze

ik pas gerust op deze sleetse plekken

mijn handen liggen stil

te rusten op de vlekken in de leuningen

 

eens waren onze stoelen nieuw

en onze lijven jong en sterk

wij zwijgen kijken glimlachen naar elkaar

nog even illusie

 

3-7-2025

gelukkig en blij

 

geopend

 

goed en kwaad laat ik varen

de ene keer als containerschip

de ander als een roeibootje

objecten die voorbijgaan

bewegingen door water

of gedachten door mijn hoofd

gewin of vakantie – zijn het

geen conventionele afspraken

zo ook deze woorden

in dit gedicht

 

2-7-2025

hoe warm het was en hoe ...

 

hitte

 

waar gaan we heen

in de hitte van het dagelijks

houden we het hoofd koel

bloedig – of betaal je het gelag

met zonne steek

op hoofd zakelijk

in het zetten van passen

op blote voeten

pad door verdord gras

kijkend naar de vlinders

die warmte wel wat vinden

 

1-7-2025

gluren bij de buren

 

Op 29 juni lazen De Reizende Dichters bij 'gluren bij de buren' in de pastorietuin in Oude Tonge.

Daarvoor had ik dit gedicht geschreven:

de roos

 

zij gluren naar de witte roos

vanachter een heg in de omsloten

tuin van de oude pastorie

 

dichterbij dan tot zo ver

durven ze niet te komen

de tuinman zou hen wegsturen

 

het is geen plek voor geliefden

enkel voor mannen in pijen

echter de roos lonkt en geurt

 

zo sterk en ze is magisch

ze zal niet verdorren maar

veranderen bij zonsondergang

 

haar zuiverheid straalt op hen af

maar terwijl zij intens zoenen

worden ze in de kraag gevat

 

tijdens het verlaten van de tuin

kijken ze nog één keer achterom

geen witte maar een rode roos

 

25-6-2025

onlangs

 

eendjes in de sloot

ook in de zomer een feest

maaltijd voor velen

warm en koud tegelijk

 

van net voordat mijn pc crashte

samenvoegen

 

laten we warmte omarmen

en kou aan ons voorbij laten

of andersom, het geeft niet

beleef het intens en vrijgevochten

 

hoedanigheden komen en gaan

hij dacht er anders over en

reed zijn strijdwagen ertussen

ontstak de vuren

 

wachtte, verwachtte de kou

die maar niet komen wilde

hij bleef om zich heen slaan

het vuur verder opstoken

 

dagen worden nachten

hij rent nog steeds rond

de stille grijze asplaats

in zijn hoofd cirkelen sneeuwvlokken

 

9-6-2025

dimensies

 

ik zie

 

al die perfect volmaakte vormen

met vreemde rafelrand omkranst

wat blijft er toch van over

 

enkel aftakeling van vorm

met een zweem volmaaktheid

of vage herinnering daar aan

 

op welk druk stil kruispunt

zien we het een en

het ander bij een afslag

 

leven we niet tweedimensionaal

in het driedimensionale

platte vlak van de lineaire tijd

 

welke woorden zijn te vinden

voor het werkelijke kijken

van een onbevangen kind, ik

 

 

7-6-2025

observatie

 

waarschijnlijk beter

 

in verborgen plekken

zoek ik naarstig

naar de woorden

die opkwamen tijdens

de middagwandeling

 

waarschijnlijk lukt het

onthouden beter

in de vroege ochtend

nu zijn de woorden

gesmolten door de zon

 

of ben ik ze gewoon vergeten

6-6-2025

gebeurtenis

 

hij overleefde

 

er valt een aarden deken naar omlaag

stof stijgt op en ik zie vaag contouren

van de ramen met oranje licht van palen

wat sta ik in de aanslag, de duisternis

 

waarin leven even verandert in een gebrek

aan alles – veilige houvast weggevallen

de tafel heeft haar poten gebroken

de koekoek ligt uit de klok geslagen

 

hier worden geen vragen meer verzonnen

al knipperend kijk ik mij leeg, er valt

niets meer te referenderen in de kaalslag

herinneringen zijn voor nu ingepakt

 

huisgenoten liggen als pompeïlijken

tussen gekloofde lampen, omgevallen kasten

ook mijn lijf ligt stil daartussen zie ik

terwijl ik kijk uit de ogen van de kanarie

 

 

5-6-2025

actueel ...

 

erosie

 

wat te weten over wet

en regelgeving bij

vergeving van teloor

 

in de nacht van donk’re dagen

vragen anderen om licht

zomaar opeens verdwenen

 

hierom dragen we de lasten

als leren jassen met ceintuur

die je niet verliezen wil

 

de wet van leer en licht

beweegt mee om het middel

punt van aandacht - zeker

 

 

2-6-2025

rijm en ritme

 

wij

 

wij spraken over wat

onz’ zielen weten

is waarom spreken niet

alleen om niet vergeten

 

wij schrijven elkaar in

onverwachte wolkentaal

met vrolijk laserlicht

ons eindeloos verhaal

 

wij zien slechts wat

ons oog kan kijken

en willen daar gevoel-

loos niet van wijken

 

wij hoorden enkel iets

als echo van ons denken

is fluisterzwijgen beter om

elkander niet te krenken

 

 

25-5-2025

bellen of schrijven

 

onrust

de een linkt de dagen aan de nachten

wachten, wakker wachten op een lach

de ander linkt de nachten aan de dagen

vragen, vragen wanneer het weer mag

de cyclus van de tijd bepaalt het leven

heel de kronos van de drukke wezens

balanceert met kairos, het juiste moment

om even zacht te huilen of te snikken

hij belt midden in de nacht ‘dag lief’

zij staat net op om snel weg te gaan

‘ik moet gaan werken, ik bel je later’

als zij eindelijk belt slaapt hij al weer

zullen ze elkaar ooit horen huilen …

zolang de oceaan tussen hen stroomt

en er ook kilometers aarde opgepakt ligt

zouden zij ook brieven kunnen schrijven

onderweg

 

soms stop je even

- heel erg rustig op de weg -

voor een mooie lucht

verrassing

 

pure nostalgie

rondtoeren met mijn lief

in een blauwe eend

ochtendwandeling

 

enkele wolkjes

in de strakblauwe lucht

als ik omhoog kijk

wonen

 

waar woon je

aan welke kant van de rode lijn

 

is je huis meer dan een berg

opgeraapte stenen opgestapeld

is je huis meer dan een boom

gevonden takken in elkaar gepakt

 

is je huis meer dan lappen

om je lichaam gedrapeerd

is je huis meer dan een doos

karton om in te slapen

 

waar zeg je dat je woont

als bommen en granaten vallen

eigen gedachten niet veilig zijn

word je dan tot een kuil

 

kan je nog iets zeggen

als lippen blijven bibberen

ogen alleen maar leegte zien

en armen bloeden

 

kan je toch weer opstaan

aan de slag gaan, op zoek

met je oude moeder op je rug

een hongerig kind aan je hand

 

naar een plek om te wonen

van stenen, hout, lappen

of karton, desnoods van plastic

met binnen veiligheidsgaranties

 

19-5-2025

Mezen

 

oppe, nere, en omme,

ga en wederga

 

na een eerste landing

op de grond vloog

de jonge mees in de

sneeuwvlokkenboom

vader moeder hebben

het er maar druk mee

nummer twee vloog

in de bamboe drie

en vier zitten nog

in het nest maar

kijken wel naar buiten

voor een eerste vlucht

 

 

met een knipoog naar Guido Gezelle

16-5-2025

bestaan

 

 

is bestaan dat wat beweegt

of bestaat alleen dat waar

geen beweging in plaats vindt

bestaat zoiets in Panta Rei

 

wat is eigenlijk bestaan

anders dan iets tijdelijks

in de wereld van stof

dat verandert in stof

 

hoelang bestaat jouw

gevoel van bestaan

en verandert dat

in de loop van je leven

 

verandert het net zoals

het lichaam dat oud en

een mening die versleten

raakt in de levenstijd

 

 

15-5-2025

LICHT

 

altijd aanwezig

 

het licht is licht

dankzij het licht

het donker is licht

dankzij het licht

 

de dag is licht

dankzij het licht

de nacht is licht

dankzij het licht

 

als dag en nacht

kantelen

heeft het geen invloed

op het licht

 

dat het wezen

van allen is

dat het zijn

van alles is

 

 

13-5-2025

bij het vrijheidsfestival

Deze foto kreeg ik van Catherine van Vliet-Saivres. Ik lees hier gedichten over vrijheid voor in de tent op het terrein van 't Fort in Ooltgensplaat op 10 mei bij het vrijheidsfestival van WO2GO.

vrijheid

 

vrijheid glijdt door straten

over pleinen en stations

hangt zich op in bomen en

als vlaggen uit gebouwen

 

vrijheid zingt door bossen

over heideveld en duinen

klimt naar boven in torens

waar het mee gaat met gelui

 

vrijheid wroet zich in papier

uit dagbladkranten bladen

fluistert schreeuwend in oren

uit pc’s, tv’s en jouw mobieltje

 

vrijheid glipt zowel in als uit

mijn conventionele denken

maar legt zich stil te ruste

in mijn zacht gevoelig hart

titel boven of onder het gedicht

 

te drogen

 

in het zachte gras

lig je hier als was

je hier al eerder

 

vrouwen van de boerderij

deelden en deden

jou al jaren

 

op deze zelfde plek

in het zachte gras

lig je hier als was

 

 

11-5-2025

goed zoeken

 

duif en merel

beiden op een eigen hek

heel verrassend

niet-handelen in handelen

 

handelen

 

er moet nog veel gewerkt

om het goed te laten komen

dit zal worden opgebouwd

en dat worden afgebroken

 

maar waar zijn wij, ben jij

in dit schuiven met stenen

woorden die opkomen en

ook steeds weer omvallen

 

raap toch je handen bij elkaar

geef ze rust voor je hart

of hou ze achter op je rug

en spreek ze zachtjes toe

 

ze zijn handelingsbekwaam

leg een drempel voor je lippen

luister stil voordat je spreekt

want ook woorden werken

 

 

8-5-2025

gezien, gelezen

 

vraag?

 

ik krabbel dit niet morgen

ik krabbel dit vandaag

ik heb vandaag geen zorgen

ik heb alleen een vraag

 

kan je onbevangen lezen

zonder te vrezen voor je leven

ondertussen luisteren … even

en dan mijn krabbels verder lezen

 

of hoor je steeds raketten vliegen

knijp je jouw ogen heel stijf dicht

want je kan er zeker niet om liegen

het is steeds een gruwelijk gezicht

 

zag, las

gezien, gelezen

gisteren of vandaag

herlezen

nu

 

 

6-5-2025

weten of wissen

 

doorgaan

 

zij hielden elkaar vast

heel innig

en lieten elkaar los

heel bevrijdend

 

zij deed opgewekt haar werk

en kluste fijn

hij gaf bevelen aan velen

en rende door de bossen

 

tijdens haar taken

dacht zij aan hem

hij keek vaak naar

haar foto op zijn bureau

 

zij belden niet

noch appten zij elkaar

hun band was goed

dat/die wisten ze

 

 

5-5-2025

tijdens een paar dagen in de bossen van Ermelo

 

waar

 

wat een verschil in betekenis

van de en een

wanneer waarheid er achter staat

 

wie wil wat zeggen

en wie luistert daar naar

 

want in spreken is het te benaderen

maar in luisteren kan het worden gehoord

wel goed luisteren dan!

 

28-4-2025

de zachte onderkant van het gelijk

 

wat wil je zeggen

dat in de hoge bomen gouden lepelaars

en de torens vol gepeperde ijspegels

waar je hand voor de zon is

dons-aura in het licht

 

ik zie wel iemand turen

maar jij bent dat niet

jouw gezicht heeft meer sproeten

ik telde er altijd meer dan jij

 

de ijspegels zijn gevallen

lepelaars weggevlogen

het wordt langzaam neveliger

en strijk langs jouw donshaartjes

 

28-4-2025

niet

 

er kleven natte vingers aan

de nog niet opgehangen slingers

zij treuzelt er mee, weet niet

waar ze op te hangen

binnen of buiten, mogelijk helemaal niet hier

 

er is straks wel iemand jarig

maar die zal niet komen, niet meer

of anderen willen komen weet ze ook nog niet

niet dat het haar nog iets uitmaakt

haar leven is ook al bijna voorbij

 

maar daar denkt ze niet aan

de slingers stopt ze in een zak

vandaag maar even niet

 

29-4-2025

Mahmoud Ajjour

 

waar zal jij aan denken

en wat zal je voelen

niet met je handen

want die heb jij al niet meer

sinds dat bombardement

enkel stompjes met fantoompijn

 

maar wat voel je in jouw buik

of hartchakra en werkt dat

mee of tegen jouw gedachten

over ik en de ander, de vijand

of de vriend die jouw billen afveegt

de gene van het overleven

 

afbeelding: zie worldpressphoto.org

 

29-4-2025

laat het daar

 

laat daar geween zijn en tandengeknars

want zij leven met oog om oog

en tand om tand en aan de kant

staan zij die het beter weten

ook al zijn zij ziek, zieker dan wij

wij kijken er naar, zeggen een oordeel

maar vellen het niet, alleen subtiel

onze macht is de klank uit onze keel

een giftig oerschreeuwen uit onze hel

die zich als een zware walm verspreidt

als we dat toch eens konden laten

 

30-4-2025

helaas een observatie

 

lichtbanen vallen tussen jong blad naar

beneden, een lijn over het pad

stil kijkt hij naar dat en dit

hij schrijft dit dan later op een blad

dat voor hem oplicht op

 

waar gaat het hier toch over

had hij op een moment gedacht

kan hij zonder afgescheidenheid

in eenheid zijn, zijn zonder meer

 

en zonder ongerustheid kijken

naar de bijna witte grote bladeren

van vorig jaar waartussen

talloze kleine lichtgroene blaadjes

voor wiens voeten liggen die …

 

1-5-2025

tanka

 

op de stoep tak tak

de lijster hakt de slakken

gebroken huisjes

niet-hoorbaar ver weg boem boem

daar ingestorte huizen 

wie is die ik ...

 

Leven

 

ik leg het leven voor je neer

de talloze geuren en smaken

raken doen mij alle namen

die kwamen aangedreven

op de kabbelende zee

 

ik leg het leven voor je neer

de vele vormen en het klinken

zinken en stijgen doen de namen

die kwamen aangedreven

op weerbaar zwevende wolken

 

ik leg het leven voor je neer

in jouw eigen zachte tere handen

voel hoe het daar ligt op te warmen

omhuld in smaken, geuren, klanken

en betast zijn lange gulle lach

 

 

24-4-2025

Er was ...

 

eens

 

ik lig niet wakker van het slapen

gapen doen we toch wel

eens en weer droom jij

dat je snurkt en waakt over mij

diep verscholen onder een eens

gladgestreken laken een baken

ben jij daar en ik in jou

wij in het kleine ledikant

als één lady in kant-

en pyjama zijn wij … eens

 

 

23-4-2025

op de Peaux-vlakte

 

hoor, weidevogels

heel veel gras hier op het land

te zien slechts één koe(t)

zolang we ons klein voelen

 

taal en woorden

 

de ene schrijver zegt:

in den beginne was het woord …

een andere schrijft:

taal zal alleen verwoesting zaaien*

 

maar zolang niet alles is verwoest

stevig vastgeroest of opgeruimd

is taal een redmiddel, een boei

om de hoogste liefde te bezingen

zolang we kleine mensen zijn

 

 

14-4-2025

 

*regel uit ‘Licht dat ons aanstoot’ van Huub Oosterhuis

met een beetje van Vondel

 

Waer werd oprechter trouw

Dan tusschen man en vrouw

Ter weereld oit gevonden?

 

Maar wat is de tendens

Die tussen mens en mens

Ter wereld ooit gevonden is

 

Wat leeft er in de wens

Die tussen mens en mens

Ter wereld ooit gesproken is

 

Die tusschen hoop en vreeze drijft,

En zucht, en uitziet met verlangen

Waer dat hy blijft.

 

O foei die angsten en gedachten

Klagend en uitkijkend met hartstocht

Waarom dez’ blijft

 

 

12-4-2025

wat verdampt en wat niet

 

in drie dagen geschreven ...

gevoelswaarden

 

dit uur leek zichtbaar sneller te gaan

dan die ervoor – vergissen is menselijk

bladeren kleuren van roodbruin naar groen

veel later pas weer terug naar bruinrood

wie ziet en denkt het dit moment, waarom

 

voetstappen op de trap, de deur slaat

waarom is het kouder dan gisteren

er zijn waaromvragen om over te slaan

antwoorden die niet gegeven worden

gedurende de pelgrimage, het leven

 

en dan is er de zachte stilte in het huis

daarbuiten het verdampende water

verschilt het leven door nieuwsberichten

die als golven aanrollen over zandkorrels

en zich stukslaan tegen rotsblokken …

 

 

9-4-2025

stralende ochtend

de dijk loopt dood

je moet wel naar beneden

met zon in jouw rug

 

 

onderstroom ... woordenstroom

 

ontmoeting

 

haar lippen omkrullen zacht

vloeibare tedere gedachten

die ze nog niet wil uitspreken

stilzwijgend overziet ze hier

die smalle woordenwaterval

haar voeten worden overspoeld

de woorden stijgen rondom

het trillend lijf verzinkt er in

is niet meer van haar zelf

zij is enkel woordenstroom

terwijl zij hem geheel doorziet

 

 

4-4-2025

op 1 april

op de vraag: rijm eens op zilver, herfst, twaalf en nieuws

 

je hoort het steeds weer op het nieuws – journaal

het is nu al bijna vijf voor twaalf – elf

maar zeg nu toch, zeg nu toch zelf

wie gaat daar nou niet mee aan de haal

 

het lijkt hier echt wel herfst – voorjaar

met al dat glinsterlichte zilver – goud

en of we nu zijn jong of bijna oud

het maakt niet uit, ’t is voor elkaar

 

 

1-4-2025 

zondag

bestaan

 

geen sprinkhaan in de tuin

maar in de berk een matkopvrouwtje

geen drank vanwege ’t weer

maar koffie uit het pruttelapparaat

 

vandaag een dag met kerk muziek

vooruitblik bijna nu al ingeblikt

in woorden die net geschreven

al bestaan uit gedachten

aan wat is of komen zal

zoals jouw zijn, jouw komst

 

 

30-3-2025 

SvF

 

hier

 

hier kwam het binnen

om nooit meer weg te gaan

het zachte gevoel van weten

dit is het

ik hoef niets toe te voegen

alleen

kijken en luisteren

verbinding in aandacht

onverdeeld

alleen maar zijn

een stap in de richting

tijd en ruimte

van mens ken uzelve

 

 

28-3-2025