eendjes in de sloot
ook in de zomer een feest
maaltijd voor velen
van net voordat mijn pc crashte
samenvoegen
laten we warmte omarmen
en kou aan ons voorbij laten
of andersom, het geeft niet
beleef het intens en vrijgevochten
hoedanigheden komen en gaan
hij dacht er anders over en
reed zijn strijdwagen ertussen
ontstak de vuren
wachtte, verwachtte de kou
die maar niet komen wilde
hij bleef om zich heen slaan
het vuur verder opstoken
dagen worden nachten
hij rent nog steeds rond
de stille grijze asplaats
in zijn hoofd cirkelen
sneeuwvlokken
9-6-2025
ik zie
al die perfect volmaakte vormen
met vreemde rafelrand omkranst
wat blijft er toch van over
enkel aftakeling van vorm
met een zweem volmaaktheid
of vage herinnering daar aan
op welk druk stil kruispunt
zien we het een en
het ander bij een afslag
leven we niet tweedimensionaal
in het driedimensionale
platte vlak van de lineaire tijd
welke woorden zijn te vinden
voor het werkelijke kijken
van een onbevangen kind, ik
7-6-2025
waarschijnlijk beter
in verborgen plekken
zoek ik naarstig
naar de woorden
die opkwamen tijdens
de middagwandeling
waarschijnlijk lukt het
onthouden beter
in de vroege ochtend
nu zijn de woorden
gesmolten door de zon
of ben ik ze gewoon vergeten
6-6-2025
hij overleefde
er valt een aarden deken naar omlaag
stof stijgt op en ik zie vaag contouren
van de ramen met oranje licht van palen
wat sta ik in de aanslag, de duisternis
waarin leven even verandert in een gebrek
aan alles – veilige houvast weggevallen
de tafel heeft haar poten gebroken
de koekoek ligt uit de klok geslagen
hier worden geen vragen meer verzonnen
al knipperend kijk ik mij leeg, er valt
niets meer te referenderen in de kaalslag
herinneringen zijn voor nu ingepakt
huisgenoten liggen als pompeïlijken
tussen gekloofde lampen, omgevallen kasten
ook mijn lijf ligt stil daartussen zie ik
terwijl ik kijk uit de ogen van de kanarie
5-6-2025
erosie
wat te weten over wet
en regelgeving bij
vergeving van teloor
in de nacht van donk’re dagen
vragen anderen om licht
zomaar opeens verdwenen
hierom dragen we de lasten
als leren jassen met ceintuur
die je niet verliezen wil
de wet van leer en licht
beweegt mee om het middel
punt van aandacht - zeker
2-6-2025
wij
wij spraken over wat
onz’ zielen weten
is waarom spreken niet
alleen om niet vergeten
wij schrijven elkaar in
onverwachte wolkentaal
met vrolijk laserlicht
ons eindeloos verhaal
wij zien slechts wat
ons oog kan kijken
en willen daar gevoel-
loos niet van wijken
wij hoorden enkel iets
als echo van ons denken
is fluisterzwijgen beter om
elkander niet te krenken
25-5-2025