vroeg

over de houtwal

- ik verplaatste net wat -

klinkt ochtendlicht paars

overkomen

de dag is mooi

de zon die schijnt

bloemen glanzen

het gras staat hoog

 

hoog staat het water

zandzakken glimmen

vandaag geen regen

vandaag verdriet

 

rood kleurt het land

virus viert vakantie

wij doen mee

wij leven hoog

 

hoog staat het gras

bloemen glanzen

de zon die schijnt

de dag is mooi

  

17-7

oogwenk

de afgeknipte pofmouwtjes maakten

in ieder geval geen rode striemen meer

in haar zachtblanke blote bovenarmen

ze had er lak aan – anderen

moesten maar naar zich zelf kijken

in de zomerzon verkoelden haar 

irisblauwe ogen opkomende verliefdheid

bij haar omringende adonissen

als kleefpasta hingen die aan

haar rokken waar ze - oplichtend -

aandacht trokken en lachten

in haar gedachten sloeg ze die onnozele 

aanbidders stuk met een kruisvaarderszwaard

zij voelde meer voor een paard – vooralsnog

een prins in de gedaante van een prinses 

was voor later

11-7 

 

een feestje in de tuin

 

speurwerk

Vanuit mijn herinnering van de film La isla mínima, die ik al 2 keer zag en die vanavond weer op tv te zien is ...

gedwongen samen het wrange achterna

en later de pitten uitspugen

nu enkel het landschap van riet en muggen

het gezoem is niet te vermijden

boven al die pluimen zindert

de strakblauwe lucht in smeltende kronkellijnen

het water geurt naar stilstand

verdwijnen hier de lijken van de meisjes

luid opvliegende eenden leiden even

de aandacht af van gezoem en rotting

de dag is nog lang en zijn verhalen

niet om aan te horen

10-7 

n.a.v. La isla mínima

ochtendstemming

  

oorlog en vrede

in de klanken van

kraaien en duiven

ze wekken mij

en kondigen het ochtendgloren aan

een dag van geboren worden

en van sterven

 

krassen en koeren

een dag van trilling en heelheid

waarin alles een plek heeft

alles wat is

èn alles wat niet is

  

8-7

nadat …

we gleden gezamenlijk
van de trap af
onze nog natte voeten
hadden geen grip kunnen houden
op de houten treden

daar zaten we
de loper opgekruld
aan onze voeten in de gang
wij hangend tegen elkaar
blauwe plekken bedenkend
voor later op billen
en ellebogen
onze gezichten plooiend
tussen pijnscheut en lach

een laatste restje vermoeidheid
had afscheid genomen
op de overloop


6-7
 

En zo stond ik dan gisteren mijn gedichten te lezen. Het was een kleurrijke, gevarieerde middag, zoals de bloemen van Herman. Dank aan Magda, medewerkers/dichters en muzikanten.

 

relaties

Bij het lezen van 

kwam ik tot het schrijven van deze gedichten:

relatie 1

welke invloed heeft de een op de ander

een cirkelgang om elkaar als een dans

waarbij je om en om de ster mag zijn

of glijdt een van de twee in diepe trance

de dansvloer verlatend, maar waarheen

naar een bekende illusie, uit angst geboren

een plek van veilig en vertrouwd, waar 

iemand met meer macht je niet kan storen

of naar een projectie van onbewogenheid

terwijl de passen aandachtig worden gezet

woorden met zorg worden uitgesproken

heb je de malende geest voor even uitgezet

relatie 2

ik kende jou al 

voordat ik je leerde kennen

zoals je weet dat je weet

dat je niets weet voordat

je het een keer uitspreekt

elkaar kennen kan niet

zonder spreken en spreken

doen we niet alleen met woorden

kijken kan ook goed, boekdelen

en jij bent een held in voelen

jouw voelen is als poëzie 

het raakt mij dieper

door jouw lippen en handen

voel ik de essentie, mijn trilling

die vooraf gaat aan botten en vlees

30-6 

POEZIE ALS ZEEWIND

Eindelijk kan ik a.s. zaterdag enkele gedichten voorlezen uit mijn nieuwste boek (uit 2020): bij POEZIE ALS ZEEWIND. Maar ook enkele van mijn gedichten uit 2021. Ik heb er zin in!