terug

terug

mist glijdt aan het raam voorbij

en laat klanken vrij inkeren in

zachte gedachten, half gekend

het wonder voltrekt zich steeds

in weerwil van de andere kant

uitkijken – wie draait zich om

in de verte lacht de specht in mij

veeg ik het rag uit het verborgen

verlang niet meer noch minder

naar de omarming van niet-weten

mist en regen zijn als zegen en

niet gescheiden van mijn vuur

18-2

poedersneeuw

Na een grieperige week begint het schrijven weer ...

met jouw sneeuwgordijn
vlaag je duizenden kristallen
transparantie naar mij toe – maar
ontdekt je ook de vaste vormen
ze transformeren in traag
alleen het oog heeft haast
laat mij toch iets anders zien
dan een herinnering
waar weemoed aan kleeft
ja, laat mij herkenning zien
waarin ons begeren verdwijnt


11-2

liefdesverdriet

in het zachte strijklicht
van een uitdovende lantaren
staat hij rusteloos te dralen
met ingehouden gedachten
aan de uren die voorbij

bij het flakkerende kaarslicht
van de glinsterende kandelaar
staat zij nog na te zuchten
volop in klinkklare gedachten
aan de momenten die voorbij

hun harten liggen naast elkaar
maar in hun bonzende hoofden
drijven overbodige gevoelens
over vele onlustige lagen
aan hun verlangen voorbij

zij verzwelgen zich zeker
in een treurig eenzaam weten
hun nabeelden drijven uit elkaar
herinnering zal worden vergeten
is hun liefde nu al voorbij


3-2