boekenweek

n.a.v. het thema van dit jaar: verboden vruchten

detail uit de ets 'het paradijs' van Rembrandt

boekenweek

De kant van de appel
wat kijkt men mij aan
kon ik er wat aan doen
en waartoe heeft het geleid
hoeveel van mijn nakomelingen
worden er niet dagelijks gegeten
om de dokter weg te houden

De kant van de Eva
wat kijkt men mij aan
kon ik er wat aan doen
en waartoe heeft het geleid
hoeveel van mijn nakomelingen
verleiden nu in het verborgene
ik had daar geen weet van

De kant van Satan
wat kijkt men mij aan
kon ik er wat aan doen
en waartoe heb ik verleid
hoeveel woorden sliste ik nu helemaal
kon niet eens knipperen met mijn ogen
verbieden is slechts boekenpraat

De kant van God
kijkt men Mij wel aan
Mijn doen is niet-doen
en Mijn tijd is eeuwigheid
Ik zie mijn spiegelbeeld
in licht en duisternis
en ken Mijzelf, Adam

voorouders

het kerkhof lijst de doden in

in verweerde mosbegroeide namen

op slijtende en barstende zerken

langs nauwelijks belopen paden

de oude eiken beuken staan

al vele mensenlevens lang

bovengronds stil aan te waken

ondergronds de lijven te omarmen

geen vers betoverende bloemen

voor betovergrootouders

maar elk jaar worden ze bedolven

door hagelstenen op de stenen

en regent het bladeren

als serpentines in stik- en

geurende koolstoftinten

op hun afgedekte resten

het kerkhof is als een museum

met ingelijste portretten

ze kijken je aan en glimlachen

vanuit een fijnstoffelijk zijn

grens-gevallen

wat is er te zien in de opalen golven
die aanrollen naar tot in mijn tenen
voeten die overspoeld voelen
door duizenden glinsterende parels
en daarbij wegzakken in zand en drab

doe maar een pas terug en kijk dan
door je blonde wimpers naar achter
het terugzwellende water - later
is het als een patroon in de gordijnen
die stukgescheurd worden door de storm

maar nu mijn gedachten verdeelt
mijn uitgespuugde woorden zo zout
over ontstijgend verlangen
en mijn ingeslikte zinnen zo zoet
over embryonale tevredenheid

een meeuw krijst mijn droom uit een
maar wakker worden is geen optie
voeten zakken dieper in vloedlijndrijfzand
het hoofd verzinkt in bruisend ruisen
is dit een plaats om geboren te worden

voor het begin

Het schrijven van een sonnet zit altijd vol verrassingen, als alleen de eerste regel 'binnenvalt' en de rest al schrijvend, schrappend en herschrijvend z'n weg vindt ...

voor het begin

Het struinen door het golvend laagland
van de ziel en het eeuwig landschap buiten
geeft een verbindingsteken en een band,
al sta ik in huis te staren door de ruiten.

Verborgen gevoelens en onbenoemde gedachten
wellen op in de bron en kiemen in hun kracht.
Laten mij stil zijn, in verwondering achten
als binnen-buiten samensmelt – ik hou de wacht.

Omkering is in het verschiet. Toekomst
is verleden van weleer en vol en veel
is het zwijgen achter mijn verdwaasde ogen.

Ik kijk er doorheen naar jouw verwachte opkomst.
Dan start het Shakespeare-spel, heel sensueel,
met wonderwoorden, onze allereerste dialogen.


11-3

Op 8 april zal ik tijdens het Literaire Café van De Reizende Dichters enkele gedichten lezen die ik schreef n.a.v. recent gelezen boeken - o.a. Een klein leven van Hanya Yanagihara, Hoe ik talent voor het leven kreeg van Rodaan Al Galidi, De een van de ander van Philip Kerr

het hele programma:

13:30 Inloop met koffie of thee
14:00 Opening door Herman Maas
14:05 Gedichten door Catherine van Vliet-Saivres
14:10 Gedichten door Jaap Montagne
14:20 Gedichten door Frouke Bienefelt
14:25 Muzikaal intermezzo door Sax'a'Holic
14:35 Voorwoord en presentatie van o-o-go 38
14:45 Gedichten door Niels Snoek
14:50 Gedichten door Jelmer Birkhoff
15:00 Pauze
15:20 Gedichten door Gerda Boevé
15:25 Gedichten door Mieke van den Tol
15:30 Gedichten door Magda Haan
15:35 Muzikaal intermezzo door Sax'a'Holic
15:45 Gedichten door Joz Knoop
15:55 Gedichten door Lowie van Eck
16:00 Afsluiting door Herman Maas en Lowie van Eck als sneldichter
Tot slot: nog even gezellig napraten

jij en ik

waarin zal mijn blik verzinken
in de kleuren van jouw wolkenwangen
in de golven van jouw waaiende haren
in het stralen van jouw zeegroene ogen

waarop zal mijn hand zich leggen
op de aura van jouw huiverende schouders
op de meridianen van jouw gewillig middel
of zal ik jouw hand in de mijne nemen

waarheen zullen wij dan gaan
naar de diepten van de oceanen
naar de toppen van de bergen
naar de sterren en de maan

waarvoor zullen wij daar zijn
voor een spel van plaats en tijd
voor gevangen raken en bevrijd
of voor de verzen van een dichter