terugblik
een vreugdevolle dans speelt
zich af als een oude film
wat waren we onbevangen
de passen gaan heen en weer
tussen klanken en klinken
we kijken melancholisch terug
naar onszelf - onbekende mensen
die vele jaren hebben doorgeleefd
ergens is een herinnering gebleven
aan ons onbevangen dansen
Naar aanleiding van het bericht op ZICHTBAAR ALLEEN over ‘het is wat het is’ schreef ik het volgende:
het
het is doorgaans niet wat het is
een afhouden of aftreksel
een optelsom van te veel
maar wanneer het is wat het is
worden verschillen uitgegumd
net zolang tot een overblijft: wij
het = wij = majestatis pluralis
Google ook fihi ma fihi (Rumi)
tussen de buien door
een ronde over de hei
karrensporen vol water
geen mens tegengekomen
heerlijk, kluizenaarsbestaan
slechts het geluid van jonge
mezen en in de verte geblaf
wolken lossen op in zichzelf
zo grijs is het zwerk
een abstract beeld van
takken en korstmossen
voert gedachten naar musea
nog overheerst niet-bezoeken
zoeken en boeken
Egters, Alkibiades
er zijn van die levens
waarvan geen komma
mag overgeslagen
en dan nog
blijven de vragen
toch zijn er ook boeken
die op enig moment
jou weer opzoeken
Arjuna, Ashtavakra
er zijn van die lijnen
die dwars door het aardse
iets doen verdwijnen
zoals waarde en waarheid
ik boekte een huisje op de hei
zwaai naar voorbijgangers
en schrijf ons nu vrij
de tijd is hier langzaam
aanwezig zonder verklaring
legt poëzie het niet uit
ze schuilen
wandel jij ook zo
met het leven mee
op onbewolkte dagen
wolken tellend
als het niet anders kan
voorbij en dan die anderen
ze komen langszij
schuilen onder mijn jas
als regen dreigt
‘s avonds hang ik er wel
eens een gelijk met m’n jas
aan de kapstok
een die niet op tijd vertrok
en als ik in de spiegel kijk
zit er soms nog een
op mijn schouder als een
engeltje met blote voetjes
een mooie zin
er is altijd wel een boek
en een laatste pagina
om meer te beginnen
er is altijd wel een zin
een mooie zin en als
die niet tevoorschijn komt
dan is er wel een vogel
om te volgen, naar te luisteren
een passant, mogelijk nog
aanweziger dan jezelf
zo vervangt licht duister
slaap maar baby
slaap maar oude man
en drink de nectar
van onsterfelijkheid
Sah ein Knab' ein Röslein stehn
vol druppels regen
dat roosje op de heide
in het avondlicht
is niet alles onvoltooid …
de opkomst van blauw ogentroost
en het geel van kleine klaver
is te weinig om het gras
niet groen te laten lijken
ook de zwarte tuinstoelen
krijgen al een groene aanslag
aangeslagen door het zien
roerde hij zijn palet vol
was het groen te helend
of te giftig als emerald
sapgroen, veronese, phtalo
het schilderdoek kwelt
stond heide al maar in bloei
het lila zou zijn weg wel
vinden onder groene wolken vol
onweer - gele streek, zonsondergang
zondagochtend
het piept kraait krast
en koekoekt om mij heen
ook zoemt en suist het
het wiegelt en waait
aait eet en vergeet
de heilige tijd en de graal
het verhaal klinkt wel
in kerk en klokken - ze
verleiden kleyne luyden -
luiden hier nu zeker
een kwartier dan valt
hopelijk hoop en genade
in de vijf godshuizen in
dit kleine dorp in het
hart van heide en kudden
