muizenissen
je denkt dat je hen zal ontmoeten
nee, niet wat, maar wie ze zijn
zullen echter de wat-stemmen
het gesprek niet overheersen
de uiterlijke schijn der dingen
zingt vast weer de eerste stem
toch, blijf toch maar luisteren
want er doorheen klink jezelf
de rest is jouw eigen grijze massa
geef dat te eten aan de muizen
die zitten geduldig onder je stoel
te wachten op een portie pulp
28-11-2024
welk boek
zij pakt zijn rechterhand
en leidt die naar de boekenkast
‘pak er een voor mij uit’
hand en ogen schieten langs de letters
zijn linkerhand strijkt langs haar rug
de klok slaat tien
haar rug kromt zich
er zou meer licht moeten zijn
om de titels goed te lezen
zijn wijsvinger haalt een boek naar voren
er zou minder licht moeten zijn
om niet het boek maar haar …
het boek valt uit de kast
23-11-2024
Zondag 1 december a.s. lees ik bij Poëzie als Zeewind in Hellevoetsluis gedichten over de dood.
In 2012 gaf ik 'In licht en schaduw' uit met daarin o.a. een hoofdstuk met 12 gedichten over dood. Daar zal ik een keuze uit maken om voor te lezen.
Deze mens zit hier dood te gaan;
niet nu al, maar wel elke dag een beetje.
M’n bril heb ik een ogenblik al afgezet
en kijk zo naar de wazige wereld
waar even niets verplaatst hoeft te worden.
dichtbij
er hangt een lilagloed tussen de wolken
ik zie het vanaf hier maar even verder
kleurt het anders, gezien door andere ogen
we be-namen de wereld – lucht hoort daarbij
en benoemen het gedrag van mensen
dichtbij en ver weg, liefdevol en wreed
zo leven we door onder een veelkleurige lucht
en kijken met gekleurde ogen naar
het spectrum van gebeurtenissen – en
naar de ouderdomsvlekken op onze handen
21-11-2024
gezien
achter de Bloemdijken
tussen Dirksland en Sommelsdijk
vaart een boot dwars door het land
hij ploegt tussen de voren door
wat voor schip is daar te zien
nu op jouw netvlies, misschien
zonder dat je in gedachten zegt
‘dat kan toch niet waar zijn’
14-11-2024
m/v of v/m
kan je denken als mens
niet als man of vrouw
is dat een gewone wens
van hem of blijft hij trouw
aan zijn eigen gender
al schrijft hij vanuit zij
zijn taal is meer gewender
aan hij en zijn geschiedenis
en o, dat vrouwelijke deel
is geen laagje vernis
over het mannelijk geheel
nog niet, je ziet het nog niet
zij kruipt steeds in de muur
van het stille huis en ziet
niet om naar ik die maar tuur
naar vrij eenslachtigheid
16-11-2024
wat zal ik
schrijven over het land
de melancholiek
ervan verandert
geen tijdsmoment
keert nog terug
naar mijn kijken
met kinderogen
mijn weten met
kindergedachten
naar het onbevangen
waarnemen
zonder verleden en
zonder toekomst
kan ik beter mijn
ogen maar sluiten
luisteren naar de
beloften van hen
die ons langdurend
welzijn bepalen
en aan de grote
geldkraan draaien
kan ik mijn oren er
maar voor sluiten
wie is het toch in
mij die selecteert
wat wel of niet
doordringt in wezen
is niet alles wat
het is zonder oordeel
zonder tijd en heel,
heel tevreden
12-11-2024
evenwicht
letten we wel op
het overeind houden
het recht door zee gaan
of zwalken we nu en dan
steeds goed uitkijken
of je lichaam niet
ergens tegenaan loopt
waarneming recht
ook rechtschapen
door de tijd gaan
weten wat je pakt
en waar je vanaf blijft
rechtop leven is
leven als een kunstenaar
in balans tussen troost
en rafelrandjes
maar wat als tijd
de ruimte inhaalt
het lijf neerlegt
in bed of op straat
11-11-2024
hersenspinsel
ze liggen altijd op mij te wachten
in de ruime plooien van de tijd
lezen is niet altijd eenvoudig
er staan vaak te veel woorden
in een willekeurige volgorde
ontbreken muziek en kleur
maar schrijven is plezierig
er wordt gekeken en geluisterd
beelden en klank komen voorbij
kijk, hier ben ik voor je zeggen ze
schrijf mij maar op
zo spin ik woorden, regels op papier
hier in dit vroege ochtenduur
8-11-2024
tijdspanne
ik zag jou in de verte
je liep van daar naar verder
ver weg van mij, zo leek het
toch kwam je in mijn armen
jouw hartslag klopte in de mijne
even later was je weer vertrokken
we reisden slechts seconden samen
en met een dankbaar amen
liet ik je los
7-11-2024
doorlopen
we lopen gestaag door
de bladeren hinderen niet
die maken een prettig geluid
verzetten opkomende gedachten
welke nergens toe leiden
alleen ritselen is hoorbaar
daar doen we het mee
nu onze voeten lopen
onze armen in elkaar
alleen en samen
zo zonder gedachten
we hinderen elkaar niet
terwijl bladeren ritselen
geluid tussen de schoenen
hier doen we het mee
en lopen gestaag door
op het goudbruine bospad
5-11-2024
verlost
het verlies trok zwaar in zijn benen
en de kou bevolkte zijn hoofdhuid
zo liep hij over geplaveide straten
met een omweg naar het pension
het verloren gevoel kroop verder
in zijn tors en drukte op het hart
kou beet zich vast op handen ook
al zaten die erg diep in jaszakken
bij binnenkomst in de kleine kamer
hing hij zijn jas niet aan de kapstok
zette hem met het zo verongelijkte
lichaam in de bruinleren leunstoel
nam een boek papier en vulpen
en schreef een fantasieloze brief
aan een vriend over de genezing
die diep in verlies verscholen ligt
29-10-2024
