In januari schreef ik er al eens een gedicht over. Later werden het poëtische regels bij de nieuwe serie schilderijen die ik heb gemaakt. (omdat de kleuren op de foto's niet mooi overkomen volgen ze hier in grijswaarden)
woon je in het grote huis met velen
en in het kleine huis alleen
waar ben je
neem ik mijn kleine huis mee
als een deel van mijzelf
of stap ik uit dat huisje
ga ik direct naar het grote huis
of wacht ik tussen de twee huizen
en weeg mogelijkheden en kansen
verzink je in neerslachtigheid
bij groot of klein – verwachtingen
als geprojecteerde illusies
in het grote huis kan je alles aan
alles aanstoten doe je in het kleine
aangenaam verrast …
is mijn kleine huis een gevangenis
maar wel mijn vertrouwde gevangenis
wil ik die wel verlaten
in het huis, het grote huis, van mijn Vader
zijn vele woningen
ben ik nieuwsgierig naar wie daar wonen
hoe groot ben ik dat ik een groot huis
kan bewonen waar geen grenzen mij beperken
kan mijn kleine huis naar de sloop
mijn huis is als een jas
soms te krap, soms te groot
soms past hij als gegoten
waar zal het grote huis zijn
als ik de ramen van mijn kleine huis
steeds dichttimmer
kleine huisjes zijn ‘gevallen’ uit het grote
herinnerden zij zich maar
waar ze vandaan kwamen
je bent moedig uit je kleine huis gestapt
nu zit je daar buiten en kijkt naar het grote huis
heb je ook de moed om daar naar binnen te gaan
