je was twee schaduwen in de tijd
van toen ik nog klein, nee, jong was
later bleek dat anderen jou niet zagen
maar tegen mij was je vriendelijk
je was vertrouwd zacht omarmend
dan weer scherp omlijnd en leidend
jouw nabijheid deed mij niet wankelen
ook al liep ik steeds verder van huis
zelfs in het donker was jij er ondanks
dat schaduw slechts door licht bestaat
nooit was het dan ook helemaal zwart
ogen open ogen dicht, het maakt niet uit
vaak denk ik, voel ik nog aan die tijd die
niet voorbij leek te gaan, de ontdekking
van verplaatste zetstukken in het verhaal
waar maar geen eind aan leek te komen
jij toonde mij steeds een andere kant
van het spel dat we met elkaar speelden
en waar we nooit moe van werden
want alles kon, behalve in slaap vallen
30-4-2023
