de bomen

zij hebben geen weet van

jaarwisseling noch wensen

wij hebben geen weet van

zondertijd noch de impact

van projecties in ons leven

 

kerstochtend

 

het vroege licht van

kerstochtend klimt

over de verte dichterbij

nu daagt het in het oosten

en ik sta even stil

het heelal beweegt wel door

we zien wel

 

wens

 

bij deze onbekende mens

zit een stem in haar keel

een uil op haar schouder

 

gehuil, zij wordt ouder

haar woorden zijn wel veel

herinnering echter niet

 

innerlijk doet dat verdriet

niet alleen bij haar

wij zien wel, maar

 

zijn kriegelig en echt

we zien een komend jaar

voor dez’ mens is alles al gezegd

 

voornemens, mooie zinnen

onachterhaalbaar aan beginnen

is dit een welgemeende wens

 

 

24-12-2024

dansen

 

momentopname

 

hij pakte zijn hand

uit zijn broekzak

en stak hem toe

 

zij pakte die hand

en legde die op

haar linkerschouder

 

gebeurde het echt

of zag hij een visioen

en droomde zij hem

 

wanneer weten we

tijd te omzeilen

geluk te dansen

 

wie gaat er met wie

vandoor en staat

dat in een dagboek

 

 

17-12-2024

waarom versie 1 en niet 2

 

even wandelen

hoe mist steeds mij verwondert

in alle vroegte

of

even wandelen

hoe mist mij steeds verwondert

in alle vroegte

waterkoud

 

wintertijd

 

waar regent het verhaal naar toe

van lange winterdagen, waterkoud

elk’ ochtend komt er weer een ogenblik

om door te komen, verder gaan

 

wijsheid te vieren zonder achterhouden

klagen overlaten aan al diegenen

die even niet meer zien, je laat ze begaan

eens was jij ook zo, zij leven hun tijd

 

in een andere harmonie en verzinken

in kerstsfeer van vroeger toen alles …

nou ja, bijna alles beter was met sneeuw-

schuiven en ijsbloemen op de ramen

 

 

12-12-2024

Loeki

 

reclame ergernis wordt reclamergernis, want dan zijn het 5 lettergrepen ...

Loeki is erg leuk
bij Beeld & Geluid, ondanks
reclamergernis

orange the world

 

Vandaag nog in de bibliotheek in Het Diekhuus bij de expositie georganiseerd door de Soroptimisten.

weer

 

herfstsonate

 

nog even voor de zonnewende

bijna is de herfst ten einde maar

de winter zal weer herfstig zijn

toekomstprut waar ik naar staar

 

ik sla mijn armen om jou heen

en weer voel ik gespannenheid

door jouw kleren in jouw lijf

wanneer raak je dit eens kwijt

 

mijn eigen spanning ontsnapt mij

waarom ontwaar ik die wanneer

jij allang weer bent vertrokken

ik huiver en kijk nog een keer

 

naar grauwe lucht boven de bomen

grijs, grijs en weer eens alles grijs

regen klettert op gezeemde ramen

ontspanning geeft zich moeilijk prijs

 

 

7-12-2024

naamwolken

 

Bij de inspiratiebijeenkomst bespraken we gisteren o.a. mijn gedicht van 18 november:

bij zonsopkomst

 

witte wolken bij de maan

zwarte wolken bij zonsopkomst

de hemel kleurt geel en blauw

 

hij ziet het vanachter de ramen

een mens met een naam

vóór die naam die van

het allerhoogste

dat weet hij maar al te goed

en alles wat hij ziet

overdekt hij met die naam

 

witte naamwolken

en zwarte bij zonsopkomst

het uitspansel kleurt

Die ochtend keek ik naar buiten en schreef in de eerste strofe wat ik zag. Daarna volgde de 2e strofe en aangezien de eerste strofe iets van een haiku in zich had herschreef ik die. Die haiku plaatste ik als 3e strofe - een herhaling van de eerste maar net even anders.

De een had wel in de gaten dat het een haiku was, de ander niet. Allemaal prima natuurlijk.

al die druppels

 

druilerig

 

schrijf wat zinnen

en wat bladeren van de boom

die in de regen vallen

tussen druppels door

onhoorbaar of toch

 

zij voelt zich buiten zinnen

wat extra’s in haar hand

met regen op haar wangen

wacht zij bij de halte

hoort de bus al

 

hij gaat zich bezinnen

op het werken in het bos

zoveel te doen maar de regen

houdt hem tegen

donderslag in de verte

 

wat nog verzinnen

over druppels van geluk

extra tranen van ontroering

druilerig is het weer

hoor de wolven huilen

 

 

2-12-2024

vandaag

 

Vandaag een gedicht als gvdw - gedicht van de week. En van alles al ingepakt voor PaZ - Poëzie als Zeewind van vanmiddag:

Het belooft een mooie middag te worden!

besluit

 

muizenissen

 

je denkt dat je hen zal ontmoeten

nee, niet wat, maar wie ze zijn

 

zullen echter de wat-stemmen

het gesprek niet overheersen

 

de uiterlijke schijn der dingen

zingt vast weer de eerste stem

 

toch, blijf toch maar luisteren

want er doorheen klink jezelf

 

de rest is jouw eigen grijze massa

geef dat te eten aan de muizen

 

die zitten geduldig onder je stoel

te wachten op een portie pulp

 

 

28-11-2024

RUG

 

welk boek

 

zij pakt zijn rechterhand

en leidt die naar de boekenkast

‘pak er een voor mij uit’

hand en ogen schieten langs de letters

zijn linkerhand strijkt langs haar rug

de klok slaat tien

haar rug kromt zich

er zou meer licht moeten zijn

om de titels goed te lezen

zijn wijsvinger haalt een boek naar voren

er zou minder licht moeten zijn

om niet het boek maar haar …

het boek valt uit de kast

 

 

23-11-2024

doodgewoon

 

Zondag 1 december a.s. lees ik bij Poëzie als Zeewind in Hellevoetsluis gedichten over de dood.

In 2012 gaf ik 'In licht en schaduw' uit met daarin o.a. een hoofdstuk met 12 gedichten over dood. Daar zal ik een keuze uit maken om voor te lezen.

Deze mens zit hier dood te gaan;

niet nu al, maar wel elke dag een beetje.

M’n bril heb ik een ogenblik al afgezet

en kijk zo naar de wazige wereld

waar even niets verplaatst hoeft te worden.

 

ver weg of

 

dichtbij

 

er hangt een lilagloed tussen de wolken

ik zie het vanaf hier maar even verder

kleurt het anders, gezien door andere ogen

we be-namen de wereld – lucht hoort daarbij

en benoemen het gedrag van mensen

dichtbij en ver weg, liefdevol en wreed

zo leven we door onder een veelkleurige lucht

en kijken met gekleurde ogen naar

het spectrum van gebeurtenissen – en

naar de ouderdomsvlekken op onze handen

 

 

21-11-2024

varen door het land

 

gezien

 

achter de Bloemdijken

tussen Dirksland en Sommelsdijk

vaart een boot dwars door het land

hij ploegt tussen de voren door

 

wat voor schip is daar te zien

nu op jouw netvlies, misschien

zonder dat je in gedachten zegt

‘dat kan toch niet waar zijn’

 

 

14-11-2024

nog niet

 

m/v of v/m

 

kan je denken als mens

niet als man of vrouw

is dat een gewone wens

van hem of blijft hij trouw

aan zijn eigen gender

al schrijft hij vanuit zij

zijn taal is meer gewender

aan hij en zijn geschiedenis

en o, dat vrouwelijke deel

is geen laagje vernis

over het mannelijk geheel

 

nog niet, je ziet het  nog niet

zij kruipt steeds in de muur

van het stille huis en ziet

niet om naar ik die maar tuur

naar vrij eenslachtigheid

 

 

16-11-2024

bij Dirksland

 

het bloeiend knoopkruid

slechts op een enkele plek

waar niet gemaaid is

heel

 

onderscheidingsvermogen

 

wat zal ik schrijven over het land

de melancholiek ervan verandert

geen tijdsmoment keert nog terug

naar mijn kijken met kinderogen

 

mijn weten met kindergedachten

naar het onbevangen waarnemen

zonder verleden en zonder toekomst

kan ik beter mijn ogen maar sluiten

 

luisteren naar de beloften van hen

die ons langdurend welzijn bepalen

en aan de grote geldkraan draaien

kan ik mijn oren er maar voor sluiten

 

wie is het toch in mij die selecteert

wat wel of niet doordringt in wezen

is niet alles wat het is zonder oordeel

zonder tijd en heel, heel tevreden

 

 

12-11-2024

let op

 

evenwicht

 

letten we wel op

het overeind houden

het recht door zee gaan

of zwalken we nu en dan

 

steeds goed uitkijken

of je lichaam niet

ergens tegenaan loopt

waarneming recht

 

ook rechtschapen

door de tijd gaan

weten wat je pakt

en waar je vanaf blijft

 

rechtop leven is

leven als een kunstenaar

in balans tussen troost

en rafelrandjes

 

maar wat als tijd

de ruimte inhaalt

het lijf neerlegt

in bed of op straat

 

 

11-11-2024

keuze ...

 

de gele ginkgo

de een meer dan de ander

de gouden ginkgo

 

in de vroege ochtend

 

hersenspinsel

 

ze liggen altijd op mij te wachten

in de ruime plooien van de tijd

 

lezen is niet altijd eenvoudig

er staan vaak te veel woorden

in een willekeurige volgorde

ontbreken muziek en kleur

 

maar schrijven is plezierig

er wordt gekeken en geluisterd

beelden en klank komen voorbij

kijk, hier ben ik voor je zeggen ze

schrijf mij maar op

 

zo spin ik woorden, regels op papier

hier in dit vroege ochtenduur

 

 

8-11-2024

waar of waarachtig

 

tijdspanne

 

ik zag jou in de verte

je liep van daar naar verder

ver weg van mij, zo leek het

 

toch kwam je in mijn armen

jouw hartslag klopte in de mijne

even later was je weer vertrokken

 

we reisden slechts seconden samen

en met een dankbaar amen

liet ik je los

 

 

7-11-2024

bewuste herhalingen

 

doorlopen

 

we lopen gestaag door

de bladeren hinderen niet

die maken een prettig geluid

verzetten opkomende gedachten

welke nergens toe leiden

alleen ritselen is hoorbaar

daar doen we het mee

nu onze voeten lopen

onze armen in elkaar

alleen en samen

zo zonder gedachten

we hinderen elkaar niet

terwijl bladeren ritselen

geluid tussen de schoenen

hier doen we het mee

en lopen gestaag door

op het goudbruine bospad

 

 

5-11-2024

zoekplaatje

 

daar is de molen

rondom zakkende wolken

wind is gaan liggen

over Nietzsche in Turijn ...

 

verlost

 

het verlies trok zwaar in zijn benen

en de kou bevolkte zijn hoofdhuid

zo liep hij over geplaveide straten

met een omweg naar het pension

 

het verloren gevoel kroop verder

in zijn tors en drukte op het hart

kou beet zich vast op handen ook

al zaten die erg diep in jaszakken

 

bij binnenkomst in de kleine kamer

hing hij zijn jas niet aan de kapstok

zette hem met het zo verongelijkte

lichaam in de bruinleren leunstoel

 

nam een boek papier en vulpen

en schreef een fantasieloze brief

aan een vriend over de genezing

die diep in verlies verscholen ligt

 

 

29-10-2024

even in Friesland

voor het Rijsterbosk

staan twee auto’s geparkeerd

later wel honderd

 

gvdw

Gedicht van de week van gisteren

 

dat ene licht

 

doordringen

 

de schaduw is scherp getekend

en gekend door het lamplicht

dat langzaam versmelt met de

oplichtende zon gezien door het raam

 

het licht van dat licht verlicht mij

zonder schaduw achter te laten

vervult mijn stille geest van een

voorspoedig, gunstig en sterk besluit

 

ogen zien steeds weer iets anders

maar weten niet wat dit licht weet

daarom leg ik over al het andere

met liefde één naam

 

 

25-10-2024

het een en het ander

 

schimmel of zeewier

de een wel, de ander niet

eten of schrijven

hier zitten we dan

 

wachten

 

waar is de rust tot schrijven

beschrijven van het verval

dat niet bevalt, al die klachten

het wachten tussen muren

vast nog een kwartier

hier zitten we dan

in de zo volle wachtkamer

met fluisterspanning op de lippen

van buiten geen geluid van vogels meer

hun kamer is daar hemelhoog

daar vlieg ik terwijl ik wacht

en blader in de krant van gisteren

 

 

17-10-2024

mysterie

 

wolken

 

ik zie de wolken

tussen hoofden en hemel

voortdrijven door winden

die ze tegen wensgedachten plakken

 

zwevend in het ruime licht

van overdag en ’s nachts ook

grijpen, pakken lukt ons niet

 

ze zijn als de dood

steeds komen ze terug

net weer even anders

 

 

15-10-2024

Boek herlezen

 

wat doen irreële gedachten

 

waar denk je aan vroeg hij voorzichtig

aan die manke met haar schele oog

wel, zij is mooi intelligent en hoog-

begaafd, maar loopt alleen onevenwichtig

 

doe niet zo verliefd en haal haar uit jouw hoofd

luister naar de stem van jouw rede die hoofd-

zakelijk zegt irreële gedachten te negeren

wees een held, heb moed, stop met begeren

 

maar helaas voor hem deed hij dat niet

met hart en ziel en zo verviel hij stilaan

in een tomeloze neerslachtigheid en ziet

 

zichzelf niet meer als mens met ruimbaan

zicht op het leven en bovendien geniet

hij niet, zinkt in z’n hel en moet die doorstaan

 

naar aanleiding van Nietzsches tranen van Yalom 

11-10-2024

het is wat het is

 

even

 

laten we het zo zien

in het licht van de altijd

weer opkomende zon

en het duister van de

gangen onder de grond

 

het is wat het is

 

de een leeft hier en

de ander werkt daar

het ene moment vrij

van zorgen en lasten

een andere periode

gedwongen en eenzaam

proberend maat te houden

 

vel geen oordeel

 

 

7-10-2024

gedichten in het landschap

Eindelijk is op 4 oktober 2024 dit project afgerond. Er zijn heel wat onbetaalde uren van mijn kant (de kant van De Reizende Dichters) in gaan zitten en dat zou een volgende keer beslist anders moeten ...

Gisteren was het een gezellige middag met zo'n 30 mensen in de theetuin De Bongerd in Herkingen en bij de kreek Het Paardengat.

Deze foto is gemaakt door Nathaly van de Wielen.

4 oktober Dierendag - Franciscus-dag

 uit het archief:

Franciscus preekt tot bloemen en cicade

draagt een worm en streelt een made

praat met een viooltje en met gras,

dankbaar voor al het gewas.

Hij sprak in verhalen in het verleden,

in mijn dromen van morgen

en in mijn hart – nu.

Ik laat mij door hem overhalen

verleiden door het zien

van Alles in Allen.

waar zie je de wereld

 

verhalen

 

hier zit je dan te schrijven

en eigen gedachten te volgen

zal je ook luisteren naar verhalen

van hen die ze willen vertellen

 

die nog weten van hoe mooi

de wereld was toen ze groot was

en zij zelf nog heel jong

 

maar mogelijk hoor je verhalen

over hoe angstig de omgeving was

en zij waren klein en bang

 

wat kan je nog zeggen of vragen

zal zwijgen helpen, blijven luisteren

en aandachtig kijken in hun ogen

alsof de wereld daar te zien is

 

 

3-10-2024

jawel

 

herfst

 

sla een slag in de rondte

met een houten slaghout

en spring over op een ander

 

kijk naar jouw handen

hoe beroerd ze schrijven

en lees de pagina’s over

leeg de bladzijden

bij schemerlicht grauw

en begin gauw verlicht

te stralen in de schaduw

 

zet gevallen stoelen recht

wie zal er achter komen

 

 

1-10-2024

vroeg in de ochtend

 

de rechtvaardigen

 

bomen dwars op de weg

door mensen in een rechte lijn gezet

hij maaide het gras

en zij trokken strepen

spoten driehoeken

wees welkom

Flakkee op z’n keurigst

 

de ochtendzon maakt gouden bomen

 

 

29-9-2024

oefening

 

verder gaan

 

wat is het mooie van een valpartij

dat je weer opstaat – verder gaat

met schrammen en blutsen

soms zitten die niet op jouw lijf

maar op opengebroken deuren

omdat het lichaam niet meer

 

hulptroepen zetten je weer recht

ook al ben je kleiner en groenig

 

soms lijkt het zo te zijn

als oefening in aandacht

 

 

28-9-2024

koolwitjes

 

 

ik kijk naar de twinkelende

waterdruppels op de planten

vanachter dik dubbel glas

de koolwitjes hebben het druk

bezoeken elkaar en de bloemen

van het najaar in het late licht

na de stortbui en de wind

is de tuin nu een rustig paradijs

het is tijd voor wijn en wij

 

 

26-9-2024

bescheidenheid

 

toch

 

denk nu niet dat dit gebeurd is

dat het verleden invloed heeft

op wat ik nu zeg of niet, toch

of dat jij anders had gelopen

 

het lijkt of wij gevolg bepalen

van een ons gegeven oorzaak

maar kennen we de wetten wel

of denken die uit naar onze zin

 

we verlaten ons op half, halve

gedachten en meningen van …

van wie ook al weer en waar

hoorde ik dat, toch …

 

 

26-9-2024

voorbij Spijkenisse

 

we hielden het droog

op weg naar Simonshaven

maar we praatten veel

niets bijzonders

 

berg

 

verlegenheid waarmee ik struin

gebakken wordt verscholen vis

die in een berg te wachten staat

ik wil nu echt liever gaan

 

er is een gat in de tuin

waarin het goed dolen is

hier ligt een berg op straat

waarop je niet wilt staan

 

in de border plant ik alruin

en waar verderop de molen is

ligt ook een hele berg paraat

we lopen er zomaar tegenaan

 

 

24-9-2024

de maan

 

De foto maakte ik om 6.30 en de haiku bedacht ik tijdens mijn ochtendwandeling:

onder het maanlicht

ving hij eens een lichtflits op

met beide handen

onvoltooid

 

staat er wel wat er staan moet

 

wat zal ik winken met mijn ogen

en lijpen met mijn vermoeide voeten

laat ik fratsen over aan een ander

die daarvoor in een wiegje lach

 

neem hem nu niet al te serieus

en laat hen dansen in de nacht

wakker worden als slaap hem overmant

door dronk die doordrong in zijn lief

 

laat ze lieven in het groene gros

van verboden vruchten zuchten

en vinden wat niet af

 

 

17-9-2024

een oefening

 

Bij het dichtersfestival deed ik mee met de workshop van:

Nikki Ong – Schrijven met het landschap / Het landschap als dichter

Bij dit keuze onderdeel gaan we schrijven met het landschap; in dialoog met de omgeving. Om dat te bereiken gaan we eerst het landschap laten spreken, en daarna pas jezelf invoegen. Het doel is om niet te beginnen bij jezelf en je eigen gedachten, maar bij wat het landschap je geeft.

Met 7 mensen zaten we ongeveer een half uur op de dijk aan het water - het resultaat:

een oefening

 

het landschap dwarrelt om mij heen

met geuren, kleuren en geluiden

licht glinstert op het water en

de warmte voelt aangenaam

geluid van mensen en fietsen stoort niet

het is hier goed toeven

de lucht is fris en zoet

wij zitten hier vriendelijk te schrijven

zoals de bootjes voor ons varen

 

 

14-9-2024

en dat op Monumentendag ...

 

vlucht

 

wanneer je lijf zich verplaatst

en je in paniekerige haast je

naar de uitgang van het café raast

kijk dan goed en verbaas je

 

over de film waarin je leeft

wie verzon de tekst die je deelde

in dat hele toneel dat trilt en beeft

en waarin je je zo verveelde

 

dat je weg wilde, ja wegvluchtte

zonder nog één keer om te kijken

buiten sta je te zweten en te zuchten

ademt in en uit – wil je wijken

 

uit alsmaar datzelfde patroon

altijd dat drinken en spelen

alsmaar hetzelfde, het is zo gewoon

met altijd diezelfde vooroordelen

 

kijk naar de azuurblauwe lucht

kijk naar de bloeiende bomen

luister naar de vogels en zucht

over al dat moois, al die dromen

 

 

13-9-2024

gedachten

 

op een dag

 

hij liep de regen in

en uit het huis

had hij hond en

paraplu meegenomen

 

ook zat zijn hoofd

vol met gedachten

over leeg en de leegte

van het leger

 

wat deed hij daar

wat doet hij hier

de paraplu is nog niet uit

hond poept op een struik

 

 

12-9-2024

oranje ...

 

de zon komt op

en kleurt de wolken

even maar

feestmiddag

 

in het net verbouwde Diekhuus en o.a. lezen De Reizende Dichters vanaf 14.00 uur gedichten tussen de muziek door.

Omdat de bibliotheek daar nu is gevestigd schreef ik dit gedicht:

boeken

 

hoeveel boeken gingen door mijn handen

las ik al die titels en de schrijversnamen

al die verhalen waar ik steeds in landde

zovelen met mij gingen en kwamen

 

door al die zorgzaam opgetekende gedachten

op zoveel plekken in dit enorme universum

soms wil ik alleen maar wachten, wachten

gaat mijn geest van maximum naar minimum

 

door al die mooie woorden in die vele talen

voor velen van ons toch zo leesbaar

maken bibliotheken een groots gebaar

 

altijd komen we weer boeken halen

altijd zijn er weer nieuwe verhalen

altijd is er eenvoudig geluk of groot gevaar

 

 

21-8-2024

vanmorgen

 

Na corona en het schrijven van opdracht-gedichten kan ik eindelijk weer iets plaatsen:

vanmorgen

 

het lijkt er niet op

de vroege ochtendstraal

is niet te zien op de rand

van de lantarenpaal

 

alleen de sterke reflectie

schittert in de bocht

hij ziet het vanaf hier

kijkt, dit is wat ik zocht

 

achter dit beeld

draait de bus met een flits

rond bij de halte

ook die is een zonnegids

 

 

6-9-2024

 

Augusta Peaux-festival

 

Afgelopen zaterdag zouden Frouke Bienefelt en ik samen naar het Augusta Peaux-festival in Simonshaven gaan om daar voor te lezen. Helaas, door corona konden wij niet gaan. Ik had wel 2 gedichten speciaal voor dit festival geschreven:

vieren

 

mijn dromen grijpen de teugels

 

vier ik nu het lieve leven

of laat het leven mij vieren

val ik dan in een modderpoel

de teugels trekken mij er uit

regie heb ik in eigen hand

zet de woorden op de regels

en bekommer mij er niet over

ze hebben er altijd al gestaan

maar schijnen nu verlicht

 

 

 

laat ik

 

laat ik vieren dat de zon opkomt

en ’s avonds ook weer ondergaat

 

laat ik vieren dat de planten groeien

en bloeien uitbloeien en afsterven

 

laat ik vieren dat dieren de planten

bestuiven en elkaar verslinden

 

laat ik vieren dat wij mensen

wetten maken en die omzeilen

 

laat ik vieren dat wij deugen

maar niet altijd voor iedereen

 

laat ik vieren dat mijn lijf

mij bijstaat in mijn dagelijks werk

 

en dat mijn geest mij verlicht

zoals de zon de aarde beschijnt

 

expositie

Vandaag de expositie van De Reizende Dichters in de Remonstrantse kerk in Sommelsdijk ingericht.

persbericht:

Nieuwe expositie in de Remonstrantse kerk

Van 4 t/m 25 september exposeren De Reizende Dichters in de Remonstrantse kerk aan de Voorstraat 35 te Sommelsdijk.

Het dichterscollectief heeft al enkele keren in de kerk geëxposeerd. Dit keer is de keus gevallen op gedichten uit hun kwartaaltijdschrift o-o-go. Van elk van de 11 dichters hangt een gedicht aan de muur dat in een van de laatste 11 tijdschriften is verschenen. Het tijdschrift kan bestaan dankzij de abonnees. Op dit moment zijn dat er voldoende om voort te kunnen gaan. Maar altijd fijn wanneer er nieuwe abonnees bijkomen. Mocht u tijdens de exposite een abonnement nemen, dan krijgt dan krijgt u een mooi gedrukt boekje met gedichten over Goeree-Overflakkee cadeau.

Op de woensdagochtenden is er steeds rond 11.00 uur een poëziemoment en muziek van Wim van Ham.

U bent van harte welkom bij deze expositie na de kerkdienst op zondag (vanaf 11.00 uur tot ongeveer 12.00 uur), op verzoek (even aanbellen bij de fam. Schrier die boven de kerk woont) en elke woensdagochtend van 10.00 - 12.00 uur.

bij Kunst ...

Gisteren las ik in de kerk in Burgh bij de expositie van Ingrid Maya Bowring o.a. dit gedicht voor:

is het niet opvallend

hoe kort er wordt gekeken

naar een schilderij

en hoe lang naar

het bordje dat er naast hangt

 

vertellen woorden meer

dan verfstreken …

zuigen we woorden op

als kennis, om later

uitbundig mee te pronken

 

en voor geval we

dreigen te vergeten

moet het bordje

hoognodig nog even snel gefotografeerd

is dat niet zo

 

ooit deed ik dat ook

om voor eens en altijd

een van de mooiste zinnen

over kunst, op een moment

als dit, te kunnen navertellen

 

“Ik schilder geen koeien

maar lichtreflecties”

aldus … Willem Maris

het was zijn antwoord op een ongeveer vraag

“Waarom schilder je zulke klungelige koeien”