zij hebben geen weet van
jaarwisseling noch wensen
wij hebben geen weet van
zondertijd noch de impact
van projecties in ons leven
zij hebben geen weet van
jaarwisseling noch wensen
wij hebben geen weet van
zondertijd noch de impact
van projecties in ons leven
het vroege licht van
kerstochtend klimt
over de verte dichterbij
nu daagt het in het oosten
en ik sta even stil
het heelal beweegt wel door
wens
bij deze onbekende mens
zit een stem in haar keel
een uil op haar schouder
gehuil, zij wordt ouder
haar woorden zijn wel veel
herinnering echter niet
innerlijk doet dat verdriet
niet alleen bij haar
wij zien wel, maar
zijn kriegelig en echt
we zien een komend jaar
voor dez’ mens is alles al gezegd
voornemens, mooie zinnen
onachterhaalbaar aan beginnen
is dit een welgemeende wens
24-12-2024
momentopname
hij pakte zijn hand
uit zijn broekzak
en stak hem toe
zij pakte die hand
en legde die op
haar linkerschouder
gebeurde het echt
of zag hij een visioen
en droomde zij hem
wanneer weten we
tijd te omzeilen
geluk te dansen
wie gaat er met wie
vandoor en staat
dat in een dagboek
17-12-2024
even wandelen
hoe mist steeds mij verwondert
in alle vroegte
even wandelen
hoe mist mij steeds verwondert
in alle vroegte
wintertijd
waar regent het verhaal naar toe
van lange winterdagen, waterkoud
elk’ ochtend komt er weer een ogenblik
om door te komen, verder gaan
wijsheid te vieren zonder achterhouden
klagen overlaten aan al diegenen
die even niet meer zien, je laat ze begaan
eens was jij ook zo, zij leven hun tijd
in een andere harmonie en verzinken
in kerstsfeer van vroeger toen alles …
nou ja, bijna alles beter was met sneeuw-
schuiven en ijsbloemen op de ramen
12-12-2024
reclame ergernis wordt reclamergernis, want dan zijn het 5 lettergrepen ...
herfstsonate
nog even voor de zonnewende
bijna is de herfst ten einde maar
de winter zal weer herfstig zijn
toekomstprut waar ik naar staar
ik sla mijn armen om jou heen
en weer voel ik gespannenheid
door jouw kleren in jouw lijf
wanneer raak je dit eens kwijt
mijn eigen spanning ontsnapt mij
waarom ontwaar ik die wanneer
jij allang weer bent vertrokken
ik huiver en kijk nog een keer
naar grauwe lucht boven de bomen
grijs, grijs en weer eens alles grijs
regen klettert op gezeemde ramen
ontspanning geeft zich moeilijk prijs
7-12-2024
Bij de inspiratiebijeenkomst bespraken we gisteren o.a. mijn gedicht van 18 november:
bij zonsopkomst
witte wolken bij de maan
zwarte wolken bij zonsopkomst
de hemel kleurt geel en blauw
hij ziet het vanachter de ramen
een mens met een naam
vóór die naam die van
het allerhoogste
dat weet hij maar al te goed
en alles wat hij ziet
overdekt hij met die naam
witte naamwolken
en zwarte bij zonsopkomst
het uitspansel kleurt
Die ochtend keek ik naar buiten en schreef in de eerste strofe wat ik zag. Daarna volgde de 2e strofe en aangezien de eerste strofe iets van een haiku in zich had herschreef ik die. Die haiku plaatste ik als 3e strofe - een herhaling van de eerste maar net even anders.
De een had wel in de gaten dat het een haiku was, de ander niet. Allemaal prima natuurlijk.
druilerig
schrijf wat zinnen
en wat bladeren van de boom
die in de regen vallen
tussen druppels door
onhoorbaar of toch
zij voelt zich buiten zinnen
wat extra’s in haar hand
met regen op haar wangen
wacht zij bij de halte
hoort de bus al
hij gaat zich bezinnen
op het werken in het bos
zoveel te doen maar de regen
houdt hem tegen
donderslag in de verte
wat nog verzinnen
over druppels van geluk
extra tranen van ontroering
druilerig is het weer
hoor de wolven huilen
2-12-2024