eens
ik lig niet wakker van het slapen
gapen doen we toch wel
eens en weer droom jij
dat je snurkt en waakt over mij
diep verscholen onder een eens
gladgestreken laken een baken
ben jij daar en ik in jou
wij in het kleine ledikant
als één lady in kant-
en pyjama zijn wij … eens
23-4-2025
taal en woorden
de ene schrijver zegt:
in den beginne was het woord …
een andere schrijft:
taal zal alleen verwoesting zaaien*
maar zolang niet alles is verwoest
stevig vastgeroest of opgeruimd
is taal een redmiddel, een boei
om de hoogste liefde te bezingen
zolang we kleine mensen zijn
14-4-2025
*regel uit ‘Licht dat ons aanstoot’ van Huub Oosterhuis
Waer werd oprechter trouw
Dan tusschen man en vrouw
Ter weereld oit gevonden?
Maar wat is de tendens
Die tussen mens en mens
Ter wereld ooit gevonden is
Wat leeft er in de wens
Die tussen mens en mens
Ter wereld ooit gesproken is
Die tusschen hoop en vreeze drijft,
En zucht, en uitziet met verlangen
Waer dat hy blijft.
O foei die angsten en gedachten
Klagend en uitkijkend met hartstocht
Waarom dez’ blijft
12-4-2025
in drie dagen geschreven ...
gevoelswaarden
dit uur leek zichtbaar sneller te gaan
dan die ervoor – vergissen is menselijk
bladeren kleuren van roodbruin naar groen
veel later pas weer terug naar bruinrood
wie ziet en denkt het dit moment, waarom
voetstappen op de trap, de deur slaat
waarom is het kouder dan gisteren
er zijn waaromvragen om over te slaan
antwoorden die niet gegeven worden
gedurende de pelgrimage, het leven
en dan is er de zachte stilte in het huis
daarbuiten het verdampende water
verschilt het leven door nieuwsberichten
die als golven aanrollen over zandkorrels
en zich stukslaan tegen rotsblokken …
9-4-2025
ontmoeting
haar lippen omkrullen zacht
vloeibare tedere gedachten
die ze nog niet wil uitspreken
stilzwijgend overziet ze hier
die smalle woordenwaterval
haar voeten worden overspoeld
de woorden stijgen rondom
het trillend lijf verzinkt er in
is niet meer van haar zelf
zij is enkel woordenstroom
terwijl zij hem geheel doorziet
4-4-2025
op de vraag: rijm eens op zilver, herfst, twaalf en nieuws
je hoort het steeds weer op het nieuws – journaal
het is nu al bijna vijf voor twaalf – elf
maar zeg nu toch, zeg nu toch zelf
wie gaat daar nou niet mee aan de haal
het lijkt hier echt wel herfst – voorjaar
met al dat glinsterlichte zilver – goud
en of we nu zijn jong of bijna oud
het maakt niet uit, ’t is voor elkaar
1-4-2025
bestaan
geen sprinkhaan in de tuin
maar in de berk een matkopvrouwtje
geen drank vanwege ’t weer
maar koffie uit het pruttelapparaat
vandaag een dag met kerk muziek
vooruitblik bijna nu al ingeblikt
in woorden die net geschreven
al bestaan uit gedachten
aan wat is of komen zal
zoals jouw zijn, jouw komst
30-3-2025
hier
hier kwam het binnen
om nooit meer weg te gaan
het zachte gevoel van weten
dit is het
ik hoef niets toe te voegen
alleen
kijken en luisteren
verbinding in aandacht
onverdeeld
alleen maar zijn
een stap in de richting
tijd en ruimte
van mens ken uzelve
28-3-2025
haar of niet-
de lucht heeft haar
in de luie stoel gedrukt
zwaar zakt zij daar in
vastgeplakt
of is het haar verdriet
dat haar één maakt
met die logge fauteuil
tranen
is er nog wel moed
voor een poging om
op te staan, doorgaan
achterlaten
of drukt twijfel haar
steeds dieper in de
dikke versleten kussens
malend
zien wij haar steeds
grauwer, kleiner worden
ineengedoken, opgesloten
weg
neem een hap lucht
kijk de ruimte in
voel je gewichtloos
zweef
26-3-2025
waardeer ... het kind
waardeer de warmte van het vuur
het uur van groei en hartepijn
de zorg van oud, ouder, zwak
draag het koninklijk of wijs
zak niet ter neer als offerdier
maar prijs de vrouw, de heer
die alles zorgeloos ervaart en ziet
tussen pluimen van riet, de karekiet
nog staan de halmen winterbruin
te wachten tot de maaier komt
uur van snoeien doet weer groeien
waardeer de warmte van het vuur
23-3-2025
zachte woorden
welke zachte woorden kan ik schrijven
in deze harde tijd van felle decreten
komijnekaas, raketten, vrek en vreten
past daar nog wel zoele zwoele wind
verlegen, blij, tevreden en vlinder bij
ja hoor, zegt het kind – en de dichter
zachte woorden zullen overwinnen
ook al schreeuwen mensen scherpe
scherven naar elkaar, het was altijd al
zo, als leugens regeren in vele harten
dus
bij en vlinder vliegen ongestoord
tevreden door de zoele wind
dit zwoele gevoel maakt mij
verlegen, verwachtingsvol en blij
21-3-2025
die ochtend
wuivend riet en strakke lijnen
ochtendzon verlicht
de dansend witte pluimen
ik hoor niet meer de kauwen krassen
verwacht geen storm vandaag
kou zal vlug nu wel verdwijnen
er is niets meer dat ik vraag
20-3-2025
 |
| Marianne von Werefkin - Ave Maria |
altijd
altijd is er wel iemand
die éénpuntig aandacht
richt naar het licht
in de verte dat toch
zo dichtbij is – ver-
bonden, samenvallend
met innerlijk licht
dat uit zichzelf straalt
in het spectrum van
kleuren gebeurt
van alles om ons heen
de weerspiegeling van
haar moedermantel
Ave Maria
15-3-2025
Morgen gaan Ria en ik - van De Reizende Dichters - meehelpen met een poëziemiddag in Het Bolwerk in Brielle.
landschap van mijn jeugd
in gedachten ben ik
in de atelierwoningen
in de zomerdijkstraat
waar maar één auto staat
waar ik de trappen beklim
waar ik teken op de houten vloer
de ene kant uit naar de kleuterschool
de andere kant naar de lagere -
die kant ook naar opa en oma
en naar het landje
de rand van Amsterdam – toen
even uitproberen of er een mail binnenkomt voor een abonnement op dit blog
kronkel
waar laat het lage
zich verbinden met
het hoge, hemelhoog
is het een plek of tijd
een vluchtig moment
om dan onverbiddelijk
ja, terug te vallen in
wat het toch moet zijn
anders bestaat hoog
niet meer … het is slechts
een gedachtenkronkel
in het dualistisch denken
dat je wezen overneemt
als je niet goed uitkijkt
het spel vergeet van
uitersten vol illusie
16-2-2025
laat het gaan
wat lees je uit
en laat je liggen
verkronkeld in een kast
bedekt met stofvergeten
aangegeten door zilver
vis en tijd – ver gaan
verder sterven we
uit taal na kreukels
tot gladgestreken
sterrenstof
11-3-2025
hopen puin hopen
uit het grijze gruis van puin
klinkt een ruis van een stem
hier leefde ik die bedolven ben
in de golven van de storm
het aantal zoekers wordt minder
maar het hindert hen niet
om door te gaan, ze ruimen
en verzuimen niet om op te letten
tot duisternis hen overmant
en zij fluisterstil de nacht in sluipen
slechts één schim blijft waken
verzaken kan hij niet, wel huilen
17-2-2025
zij
ze kwam, ze ging
ik zag haar komen
en ook weer gaan
voor mij twee keer
voor haar heel anders
zij kwam noch ging
was altijd daar
is altijd waar
zij is
11-3-2025
Voor De betoverde tuin in België schreef ik bij twee beelden een gedicht:
 |
| Henny Korten: scheepswrak |
de reis
zij voelde zich al tijden lang
een wrak
gezonken in de modder
toch was zij meegevaren
met de vele anderen
naar een nieuw leven
in een onbekende wereld
bereiken deden ze alleen het leed
dat hen opzocht in de zee
geen modder, slechts helder water
waar schip en bemanning
in verdween
zij, met vele anderen
naar een nieuw leven
in een onbekende wereld
 |
| Jan Verschueren: weg van wolken |
omstandigheid
het sublieme moment
is bijna hier zweven
in jouw lichte gezicht
van golvend water
sprankelschuim en bellen
daar doorheen verwerkt
de wonderweerglans van
verweerd glittermetaal
hier sta ik
een beetje draaien
en dan pas jij vast
en zeker door het gat
van schapenwolken
Meer info over De betoverde tuin
verslingerd
en toen was er opeens
de wereld en de sterren
mijn ogen tasten om zich heen
en weer zie ik niets
dan mijzelf, mijn illusie
en val ik weg
in de diepte van
jouw ogen
4-3-2025
zijn verhaal
hij zit en schrijft hier maar
op de dingen van de dag
en een klein verhaal speelt
door zijn hoofd getekend
in zwartwit verleden lijnen
voorbijgegaan met lijf
en leden en door brein
van commentaar voorzien
toch is het meeste al ver-
eten, maar hier schrijft
hij op wat overblijft
wat niet veranderd is
wat niet verandert is
25-2-2025
van buiten naar binnen
knoppen beginnen al te blozen
toch winter ik nog door de tuin
kijk het groen uit grond naar boven
maar zie nog zoveel grijs en bruin
beter is om te zien naar binnen
en zachte zinnen op te schrijven
daar kan ik altijd mee beginnen
niet buiten maar binnen blijven
in het welzijn van mijn wezen
ligt de diepte van mijn heilig zijn
alles is hier al bewezen
als albast of helder porselein
22-2-2025
Dinsdag kreeg ik van Frank dit boekje:
de wandelaar
zullen we zeggen dat hij daar vandaan kwam
en dat dit zijn eindpunt is of hoogtepunt
want verder lopen dan hier kan niet
dan zou hij oplossen in het mistmeer
maar wat is stilstaan voor een wandelaar
een moment van romantisch kijken naar de verte
of de ogen sluiten voor het geboden schouwspel
en verzinken in vele verzonnen gedachten
wat doet hij … we zullen het niet weten
alleen ons gissen hierover heeft het laatste woord
14-2-2025
n.a.v. der wanderer über dem nebelmeer van Caspar David
Friedrich
ochtendzang
de zon stroomt fel naar binnen
in rechte strepen en cirkels
in dansende kleuren
dwars door alle beweging
van het vroege ochtenduur
ik kijk en schrijf het
links-rechts gaan op
van voorbijgangers
de straal die de kamer invalt
en snel terug stijgt naar
dat punt waarin niet
kan worden gekeken
blijft wisselend zichtbaar
strijkend valt het zachte licht
op mijn schrijfblad in een spel
van doorlopende schaduwen
14-2-2025
weer-spiegeling
in een museum kijk ik anders
naar werk, schaduwen en reflecties
een blauwe bol als symbool
van hemel, zuiverheid
een blauwe lijn in de afscheiding
tussen binnen en buiten
een poëtische regel
zonder woorden
later zie ik die lijn weer
en het glas
schilder de rij bomen …. maar niet
hier licht
daar valt het duister
hier ligt
het rode bloed
en loopt naar
geronnen ondergrond
daar vlakt het
ik zou er kunnen kijken
strijken en wijken
van achter die tint
ertussen de groen lijn
diagonaal
met druipers
als omgeslagen gras
daar draaien strepen rond
in elkaar gekeurde klodders
rollen door en door
10-2-2025
zien
al tijden
gaat er geen dag voorbij
zonder dat hij aan je denkt
is het heus, echt waar, ja
het perspectief verschiet
van vroeger en morgen naar
dat wat voor hem ligt, te zien
gedaan mag worden zonder
zonder of met, enkel dit, als
door het oog van de naald
word jij gezien
zowel
transparant als verdicht
9-2-2025
tijdkijken
er is geen tijd
dan alleen in
dit onderuniversele
waar het een
komen en gaan is
terwijl klokken
doortikken en
alleen in verhalen
beweging stil kan staan
kijkt de mens
naar veranderingen
vernieuwingen
verouderingen
oplossingen
kijkt de mens
naar een wonder
8-2-2025
taalklank
welke woorden wil je niet verliezen
kwijtraken aan vergeetachtigheid
welke regels moet, ja moet je meenemen
van huis en haard wanneer je vertrekt
vertaal ze niet in andere talen
daar glijden ze zeker onder het tapijt
en wie wil hier steeds naar luisteren
jij zelf al vast niet meer - of toch wel
ben jij dan een ander in die taal, voel
je door de woorden heen jouw oorsprong
hoor je nog jouw moeders zachte stem
die klanken uit haar nu dode mond
2-2-2025
jij
jij bent als een versleten standbeeld
in een klein archeologisch museum
op een zaal waar het licht alleen aan-
gaat wanneer iemand binnenkomt – dus
als ik binnentreed knippert de lamp aan
blaas ik het stof van je linkerschouder
en kijk naar jouw tere gevoelige handen
herinnerend voel ik ze over mijn hele lijf
1-2-2025
wachten op …
was de oorlog in zijn lijf al weer begonnen
waren het drones in haar hoofd die verontrustten
leefden zij er mee in harmonie in de ruïne
die rusteloze plaats met instortingsgevaar
zonder angst kijken ze naar vijand en elkaar
leggen hun handen samen om warmte vast te houden
en glimlachen om de vertrouwde geweldsgeluiden
met vastberaden moed om door te leven, oud te worden
1-2-2025
weerspiegeling
het gaat hier altijd over de zee
branding, golven, stroming, onrust
de zee, daar gaat het altijd over
tinten, glanzen, einder, stilte
alsmede het lawaai van storm
het suizen in je oren, geuren
in neus en prikkeling op wangen
het je schrap zetten in het zand
en langs jou heen kijken naar
kleuren in de lucht, geel, rood
oranje, grijs rondom de zon
of kijken in jouw ogen en zien
31-1-2025
Zelf zal ik niet lezen - mogelijk alleen invallen bij ziekte.
Hierbij een pagina uit o-o-go 69 met een gedicht over het thema van de gedichtenweek: lijfelijkheid.
hou vast
geen vlieger, geen vis
ga weg van die weg
er wordt een draad geworpen
een lijn uitgegooid
om nauwkeurig te volgen
naar het einde, het gevolg
wie houdt de draad gespannen
ingespannen wachtend
op een later moment in de tijd
of is zij van zijn tijd bevrijd
30-1-2025
Deze week begin ik met een dagboekgedicht van afgelopen maandag:
maandagochtendontbijt
ochtendlicht kruipt tussen de bomen door
kleurt de lucht geelgroen tussen zwarte wolken
gezien door ramen vol glinsterpikkels
te licht om naar beneden te zakken
de zwarte wolken drijven snel naar het noorden
op het dak ontwaar ik een tv-antenne
zit ik hier nog in de 20e eeuw ....
ben ik echt de enige gast in dit hotel
langzaamaan wordt het terras zichtbaar
natte tafels glimmend van de regen
gevoelstemperatuur min 2 graden
daar roepen schril de casarca’s
binnen klinkt een stofzuiger en geschuif
van tafels - maandagochtendschoonmaak
voorlopig zit ik de dames nog niet in de weg
27-1-2025
metafoor
een boom moet het ontgelden
er wordt gezaagd en gezaagd
bossen klimop vallen
zo krijgt de tuin meer lucht
meer ruimte voor de andere
de jongens, ze doen het
vandaag hier, morgen daar
voor hen is het werk
in regen en wind
later overdekken wij
hun sporen en voetstappen
met liefde voor al
het leven waar zij nu op staan
24-1-2025
wintertijd
grote grijze egale lucht
met zon achter de dikke wolken
zonder een strenge wind
mist in een verre verte
bomenbeeld in zwart/wit
heldhaftig
ligt geluk in jouw handen
pak het dan niet beet
kijk hoe het zich vervormt
en naar je glimlacht
volhardt in het kijken
en luister gelaten naar
opkomende gedachten
die je wegvoeren van het
onbevangen zien
zie geluk als je muze
waarmee je samensmelt
17-1-2025
… waar zijt gij
voor uw voeten ligt de verte
hoe ver weten wij niet
wel de maat van een voet
al is die achterhaald
u kijkt en verbaast het einde
dat oneindig is alsmede
het begin dat niet exact
is aan te wijzen … hier …
een stap naar voren en terug
wat is er veranderd in
het kijken, het verbazen
hier ben je weer of nog …
vertel maar niet verder
dat jij nooit een stap zet
12-1-2025
busrit
maak de dingen rond
en hoekig als het kan
bekijk de spiegelingen in
het glas alsof het niets
is dan een luchtreflexie
zo knutselt iemand met jou
jouw woord en beeldtaal
11-1-2025
voor jou
het is hier wachten op geluk
dat er al is in overvloed
het is te zien en te naderen
maar zeker niet te hebben
nog even en je zou het kunnen
grijpen – doe het vooral niet
want dan is het zo weer weg
kijk er alleen maar naar
je lijkt te leven in ongeduld
wachten wil je niet meer
en toch is dat wat er moet
als je het niet meer weet
leef in het ongewisse met wat
dan ook – het is er voor jou
10-1-2025
loslaten …
ligt hoger streven in ons
of tussen ons in als kans
om goed en sterk te leven
het maakt niet werkelijk uit
als we maar niet vergeten
rondom ons heen te kijken
wanneer onze armen zich
om elkaar heen slaan
en lippen elkaar vurig raken
en als af en toe de ogen sluiten
laat dan nooit de herinnering
aan wie je waarlijk bent los
28-12-2024
blijf luisteren
spontaan sloot hij zijn ogen
toen zij begon te zingen
droomde hij weg op de klanken
zuiverheid vibreerde niet
alleen bij haar maar ook in hem
in zijn hart welde verrukking
klank overstemde al het andere
bracht zij dit alles in trilling
illusie in zijn oren … hoofd
toen hij zijn ogen opende
keek hij haar stralende lach in
een toon onsterfelijkheid
4-1-2025
vogeltje
er vliegt een kleine vogel
uit zijn hart, is het
een mees of een putter
in ieder geval die grootte
daar gaat hij als een stip
het luchtruim in
hij bevoelt zijn borst
mist hij daar iets
of is hij opgelucht
hij kijkt naar haar
opeens verwarde haar
haren voor haar gezicht
zij schuift de lokken opzij
en pakt er een veertje uit
zij bekijken het allebei
hebben ze ook opgemerkt
dat het vogeltje in
haar hoofd is gevlogen
1-1-2025
