onlangs

 

eendjes in de sloot

ook in de zomer een feest

maaltijd voor velen

warm en koud tegelijk

 

van net voordat mijn pc crashte

samenvoegen

 

laten we warmte omarmen

en kou aan ons voorbij laten

of andersom, het geeft niet

beleef het intens en vrijgevochten

 

hoedanigheden komen en gaan

hij dacht er anders over en

reed zijn strijdwagen ertussen

ontstak de vuren

 

wachtte, verwachtte de kou

die maar niet komen wilde

hij bleef om zich heen slaan

het vuur verder opstoken

 

dagen worden nachten

hij rent nog steeds rond

de stille grijze asplaats

in zijn hoofd cirkelen sneeuwvlokken

 

9-6-2025

dimensies

 

ik zie

 

al die perfect volmaakte vormen

met vreemde rafelrand omkranst

wat blijft er toch van over

 

enkel aftakeling van vorm

met een zweem volmaaktheid

of vage herinnering daar aan

 

op welk druk stil kruispunt

zien we het een en

het ander bij een afslag

 

leven we niet tweedimensionaal

in het driedimensionale

platte vlak van de lineaire tijd

 

welke woorden zijn te vinden

voor het werkelijke kijken

van een onbevangen kind, ik

 

 

7-6-2025

observatie

 

waarschijnlijk beter

 

in verborgen plekken

zoek ik naarstig

naar de woorden

die opkwamen tijdens

de middagwandeling

 

waarschijnlijk lukt het

onthouden beter

in de vroege ochtend

nu zijn de woorden

gesmolten door de zon

 

of ben ik ze gewoon vergeten

6-6-2025

gebeurtenis

 

hij overleefde

 

er valt een aarden deken naar omlaag

stof stijgt op en ik zie vaag contouren

van de ramen met oranje licht van palen

wat sta ik in de aanslag, de duisternis

 

waarin leven even verandert in een gebrek

aan alles – veilige houvast weggevallen

de tafel heeft haar poten gebroken

de koekoek ligt uit de klok geslagen

 

hier worden geen vragen meer verzonnen

al knipperend kijk ik mij leeg, er valt

niets meer te referenderen in de kaalslag

herinneringen zijn voor nu ingepakt

 

huisgenoten liggen als pompeïlijken

tussen gekloofde lampen, omgevallen kasten

ook mijn lijf ligt stil daartussen zie ik

terwijl ik kijk uit de ogen van de kanarie

 

 

5-6-2025

actueel ...

 

erosie

 

wat te weten over wet

en regelgeving bij

vergeving van teloor

 

in de nacht van donk’re dagen

vragen anderen om licht

zomaar opeens verdwenen

 

hierom dragen we de lasten

als leren jassen met ceintuur

die je niet verliezen wil

 

de wet van leer en licht

beweegt mee om het middel

punt van aandacht - zeker

 

 

2-6-2025

rijm en ritme

 

wij

 

wij spraken over wat

onz’ zielen weten

is waarom spreken niet

alleen om niet vergeten

 

wij schrijven elkaar in

onverwachte wolkentaal

met vrolijk laserlicht

ons eindeloos verhaal

 

wij zien slechts wat

ons oog kan kijken

en willen daar gevoel-

loos niet van wijken

 

wij hoorden enkel iets

als echo van ons denken

is fluisterzwijgen beter om

elkander niet te krenken

 

 

25-5-2025

bellen of schrijven

 

onrust

de een linkt de dagen aan de nachten

wachten, wakker wachten op een lach

de ander linkt de nachten aan de dagen

vragen, vragen wanneer het weer mag

de cyclus van de tijd bepaalt het leven

heel de kronos van de drukke wezens

balanceert met kairos, het juiste moment

om even zacht te huilen of te snikken

hij belt midden in de nacht ‘dag lief’

zij staat net op om snel weg te gaan

‘ik moet gaan werken, ik bel je later’

als zij eindelijk belt slaapt hij al weer

zullen ze elkaar ooit horen huilen …

zolang de oceaan tussen hen stroomt

en er ook kilometers aarde opgepakt ligt

zouden zij ook brieven kunnen schrijven

onderweg

 

soms stop je even

- heel erg rustig op de weg -

voor een mooie lucht

verrassing

 

pure nostalgie

rondtoeren met mijn lief

in een blauwe eend

ochtendwandeling

 

enkele wolkjes

in de strakblauwe lucht

als ik omhoog kijk

wonen

 

waar woon je

aan welke kant van de rode lijn

 

is je huis meer dan een berg

opgeraapte stenen opgestapeld

is je huis meer dan een boom

gevonden takken in elkaar gepakt

 

is je huis meer dan lappen

om je lichaam gedrapeerd

is je huis meer dan een doos

karton om in te slapen

 

waar zeg je dat je woont

als bommen en granaten vallen

eigen gedachten niet veilig zijn

word je dan tot een kuil

 

kan je nog iets zeggen

als lippen blijven bibberen

ogen alleen maar leegte zien

en armen bloeden

 

kan je toch weer opstaan

aan de slag gaan, op zoek

met je oude moeder op je rug

een hongerig kind aan je hand

 

naar een plek om te wonen

van stenen, hout, lappen

of karton, desnoods van plastic

met binnen veiligheidsgaranties

 

19-5-2025

Mezen

 

oppe, nere, en omme,

ga en wederga

 

na een eerste landing

op de grond vloog

de jonge mees in de

sneeuwvlokkenboom

vader moeder hebben

het er maar druk mee

nummer twee vloog

in de bamboe drie

en vier zitten nog

in het nest maar

kijken wel naar buiten

voor een eerste vlucht

 

 

met een knipoog naar Guido Gezelle

16-5-2025

bestaan

 

 

is bestaan dat wat beweegt

of bestaat alleen dat waar

geen beweging in plaats vindt

bestaat zoiets in Panta Rei

 

wat is eigenlijk bestaan

anders dan iets tijdelijks

in de wereld van stof

dat verandert in stof

 

hoelang bestaat jouw

gevoel van bestaan

en verandert dat

in de loop van je leven

 

verandert het net zoals

het lichaam dat oud en

een mening die versleten

raakt in de levenstijd

 

 

15-5-2025

LICHT

 

altijd aanwezig

 

het licht is licht

dankzij het licht

het donker is licht

dankzij het licht

 

de dag is licht

dankzij het licht

de nacht is licht

dankzij het licht

 

als dag en nacht

kantelen

heeft het geen invloed

op het licht

 

dat het wezen

van allen is

dat het zijn

van alles is

 

 

13-5-2025

bij het vrijheidsfestival

Deze foto kreeg ik van Catherine van Vliet-Saivres. Ik lees hier gedichten over vrijheid voor in de tent op het terrein van 't Fort in Ooltgensplaat op 10 mei bij het vrijheidsfestival van WO2GO.

vrijheid

 

vrijheid glijdt door straten

over pleinen en stations

hangt zich op in bomen en

als vlaggen uit gebouwen

 

vrijheid zingt door bossen

over heideveld en duinen

klimt naar boven in torens

waar het mee gaat met gelui

 

vrijheid wroet zich in papier

uit dagbladkranten bladen

fluistert schreeuwend in oren

uit pc’s, tv’s en jouw mobieltje

 

vrijheid glipt zowel in als uit

mijn conventionele denken

maar legt zich stil te ruste

in mijn zacht gevoelig hart

titel boven of onder het gedicht

 

te drogen

 

in het zachte gras

lig je hier als was

je hier al eerder

 

vrouwen van de boerderij

deelden en deden

jou al jaren

 

op deze zelfde plek

in het zachte gras

lig je hier als was

 

 

11-5-2025

goed zoeken

 

duif en merel

beiden op een eigen hek

heel verrassend

niet-handelen in handelen

 

handelen

 

er moet nog veel gewerkt

om het goed te laten komen

dit zal worden opgebouwd

en dat worden afgebroken

 

maar waar zijn wij, ben jij

in dit schuiven met stenen

woorden die opkomen en

ook steeds weer omvallen

 

raap toch je handen bij elkaar

geef ze rust voor je hart

of hou ze achter op je rug

en spreek ze zachtjes toe

 

ze zijn handelingsbekwaam

leg een drempel voor je lippen

luister stil voordat je spreekt

want ook woorden werken

 

 

8-5-2025

gezien, gelezen

 

vraag?

 

ik krabbel dit niet morgen

ik krabbel dit vandaag

ik heb vandaag geen zorgen

ik heb alleen een vraag

 

kan je onbevangen lezen

zonder te vrezen voor je leven

ondertussen luisteren … even

en dan mijn krabbels verder lezen

 

of hoor je steeds raketten vliegen

knijp je jouw ogen heel stijf dicht

want je kan er zeker niet om liegen

het is steeds een gruwelijk gezicht

 

zag, las

gezien, gelezen

gisteren of vandaag

herlezen

nu

 

 

6-5-2025

weten of wissen

 

doorgaan

 

zij hielden elkaar vast

heel innig

en lieten elkaar los

heel bevrijdend

 

zij deed opgewekt haar werk

en kluste fijn

hij gaf bevelen aan velen

en rende door de bossen

 

tijdens haar taken

dacht zij aan hem

hij keek vaak naar

haar foto op zijn bureau

 

zij belden niet

noch appten zij elkaar

hun band was goed

dat/die wisten ze

 

 

5-5-2025

tijdens een paar dagen in de bossen van Ermelo

 

waar

 

wat een verschil in betekenis

van de en een

wanneer waarheid er achter staat

 

wie wil wat zeggen

en wie luistert daar naar

 

want in spreken is het te benaderen

maar in luisteren kan het worden gehoord

wel goed luisteren dan!

 

28-4-2025

de zachte onderkant van het gelijk

 

wat wil je zeggen

dat in de hoge bomen gouden lepelaars

en de torens vol gepeperde ijspegels

waar je hand voor de zon is

dons-aura in het licht

 

ik zie wel iemand turen

maar jij bent dat niet

jouw gezicht heeft meer sproeten

ik telde er altijd meer dan jij

 

de ijspegels zijn gevallen

lepelaars weggevlogen

het wordt langzaam neveliger

en strijk langs jouw donshaartjes

 

28-4-2025

niet

 

er kleven natte vingers aan

de nog niet opgehangen slingers

zij treuzelt er mee, weet niet

waar ze op te hangen

binnen of buiten, mogelijk helemaal niet hier

 

er is straks wel iemand jarig

maar die zal niet komen, niet meer

of anderen willen komen weet ze ook nog niet

niet dat het haar nog iets uitmaakt

haar leven is ook al bijna voorbij

 

maar daar denkt ze niet aan

de slingers stopt ze in een zak

vandaag maar even niet

 

29-4-2025

Mahmoud Ajjour

 

waar zal jij aan denken

en wat zal je voelen

niet met je handen

want die heb jij al niet meer

sinds dat bombardement

enkel stompjes met fantoompijn

 

maar wat voel je in jouw buik

of hartchakra en werkt dat

mee of tegen jouw gedachten

over ik en de ander, de vijand

of de vriend die jouw billen afveegt

de gene van het overleven

 

afbeelding: zie worldpressphoto.org

 

29-4-2025

laat het daar

 

laat daar geween zijn en tandengeknars

want zij leven met oog om oog

en tand om tand en aan de kant

staan zij die het beter weten

ook al zijn zij ziek, zieker dan wij

wij kijken er naar, zeggen een oordeel

maar vellen het niet, alleen subtiel

onze macht is de klank uit onze keel

een giftig oerschreeuwen uit onze hel

die zich als een zware walm verspreidt

als we dat toch eens konden laten

 

30-4-2025

helaas een observatie

 

lichtbanen vallen tussen jong blad naar

beneden, een lijn over het pad

stil kijkt hij naar dat en dit

hij schrijft dit dan later op een blad

dat voor hem oplicht op

 

waar gaat het hier toch over

had hij op een moment gedacht

kan hij zonder afgescheidenheid

in eenheid zijn, zijn zonder meer

 

en zonder ongerustheid kijken

naar de bijna witte grote bladeren

van vorig jaar waartussen

talloze kleine lichtgroene blaadjes

voor wiens voeten liggen die …

 

1-5-2025

tanka

 

op de stoep tak tak

de lijster hakt de slakken

gebroken huisjes

niet-hoorbaar ver weg boem boem

daar ingestorte huizen 

wie is die ik ...

 

Leven

 

ik leg het leven voor je neer

de talloze geuren en smaken

raken doen mij alle namen

die kwamen aangedreven

op de kabbelende zee

 

ik leg het leven voor je neer

de vele vormen en het klinken

zinken en stijgen doen de namen

die kwamen aangedreven

op weerbaar zwevende wolken

 

ik leg het leven voor je neer

in jouw eigen zachte tere handen

voel hoe het daar ligt op te warmen

omhuld in smaken, geuren, klanken

en betast zijn lange gulle lach

 

 

24-4-2025

Er was ...

 

eens

 

ik lig niet wakker van het slapen

gapen doen we toch wel

eens en weer droom jij

dat je snurkt en waakt over mij

diep verscholen onder een eens

gladgestreken laken een baken

ben jij daar en ik in jou

wij in het kleine ledikant

als één lady in kant-

en pyjama zijn wij … eens

 

 

23-4-2025

op de Peaux-vlakte

 

hoor, weidevogels

heel veel gras hier op het land

te zien slechts één koe(t)

zolang we ons klein voelen

 

taal en woorden

 

de ene schrijver zegt:

in den beginne was het woord …

een andere schrijft:

taal zal alleen verwoesting zaaien*

 

maar zolang niet alles is verwoest

stevig vastgeroest of opgeruimd

is taal een redmiddel, een boei

om de hoogste liefde te bezingen

zolang we kleine mensen zijn

 

 

14-4-2025

 

*regel uit ‘Licht dat ons aanstoot’ van Huub Oosterhuis

met een beetje van Vondel

 

Waer werd oprechter trouw

Dan tusschen man en vrouw

Ter weereld oit gevonden?

 

Maar wat is de tendens

Die tussen mens en mens

Ter wereld ooit gevonden is

 

Wat leeft er in de wens

Die tussen mens en mens

Ter wereld ooit gesproken is

 

Die tusschen hoop en vreeze drijft,

En zucht, en uitziet met verlangen

Waer dat hy blijft.

 

O foei die angsten en gedachten

Klagend en uitkijkend met hartstocht

Waarom dez’ blijft

 

 

12-4-2025

wat verdampt en wat niet

 

in drie dagen geschreven ...

gevoelswaarden

 

dit uur leek zichtbaar sneller te gaan

dan die ervoor – vergissen is menselijk

bladeren kleuren van roodbruin naar groen

veel later pas weer terug naar bruinrood

wie ziet en denkt het dit moment, waarom

 

voetstappen op de trap, de deur slaat

waarom is het kouder dan gisteren

er zijn waaromvragen om over te slaan

antwoorden die niet gegeven worden

gedurende de pelgrimage, het leven

 

en dan is er de zachte stilte in het huis

daarbuiten het verdampende water

verschilt het leven door nieuwsberichten

die als golven aanrollen over zandkorrels

en zich stukslaan tegen rotsblokken …

 

 

9-4-2025

stralende ochtend

de dijk loopt dood

je moet wel naar beneden

met zon in jouw rug

 

 

onderstroom ... woordenstroom

 

ontmoeting

 

haar lippen omkrullen zacht

vloeibare tedere gedachten

die ze nog niet wil uitspreken

stilzwijgend overziet ze hier

die smalle woordenwaterval

haar voeten worden overspoeld

de woorden stijgen rondom

het trillend lijf verzinkt er in

is niet meer van haar zelf

zij is enkel woordenstroom

terwijl zij hem geheel doorziet

 

 

4-4-2025

op 1 april

op de vraag: rijm eens op zilver, herfst, twaalf en nieuws

 

je hoort het steeds weer op het nieuws – journaal

het is nu al bijna vijf voor twaalf – elf

maar zeg nu toch, zeg nu toch zelf

wie gaat daar nou niet mee aan de haal

 

het lijkt hier echt wel herfst – voorjaar

met al dat glinsterlichte zilver – goud

en of we nu zijn jong of bijna oud

het maakt niet uit, ’t is voor elkaar

 

 

1-4-2025 

zondag

bestaan

 

geen sprinkhaan in de tuin

maar in de berk een matkopvrouwtje

geen drank vanwege ’t weer

maar koffie uit het pruttelapparaat

 

vandaag een dag met kerk muziek

vooruitblik bijna nu al ingeblikt

in woorden die net geschreven

al bestaan uit gedachten

aan wat is of komen zal

zoals jouw zijn, jouw komst

 

 

30-3-2025 

SvF

 

hier

 

hier kwam het binnen

om nooit meer weg te gaan

het zachte gevoel van weten

dit is het

ik hoef niets toe te voegen

alleen

kijken en luisteren

verbinding in aandacht

onverdeeld

alleen maar zijn

een stap in de richting

tijd en ruimte

van mens ken uzelve

 

 

28-3-2025

zijn of niet-zijn

 

haar of niet-

 

de lucht heeft haar

in de luie stoel gedrukt

zwaar zakt zij daar in

vastgeplakt

 

of is het haar verdriet

dat haar één maakt

met die logge fauteuil

tranen

 

is er nog wel moed

voor een poging om

op te staan, doorgaan

achterlaten

 

of drukt twijfel haar

steeds dieper in de

dikke versleten kussens

malend

 

zien wij haar steeds

grauwer, kleiner worden

ineengedoken, opgesloten

weg

 

neem een hap lucht

kijk de ruimte in

voel je gewichtloos

zweef

 

 

26-3-2025

Poëzie als Zeewind

 

binnenkort:

Het wordt vast weer een mooie middag!

de zon

 

waardeer ... het kind

 

waardeer de warmte van het vuur

het uur van groei en hartepijn

de zorg van oud, ouder, zwak

draag het koninklijk of wijs

 

zak niet ter neer als offerdier

maar prijs de vrouw, de heer

die alles zorgeloos ervaart en ziet

tussen pluimen van riet, de karekiet

 

nog staan de halmen winterbruin

te wachten tot de maaier komt

uur van snoeien doet weer groeien

waardeer de warmte van het vuur

 

 

23-3-2025

wereldpoëziedag

 

zachte woorden

 

welke zachte woorden kan ik schrijven

in deze harde tijd van felle decreten

komijnekaas, raketten, vrek en vreten

past daar nog wel zoele zwoele wind

verlegen, blij, tevreden en vlinder bij

 

ja hoor, zegt het kind – en de dichter

zachte woorden zullen overwinnen

ook al schreeuwen mensen scherpe

scherven naar elkaar, het was altijd al

zo, als leugens regeren in vele harten

 

dus

 

bij en vlinder vliegen ongestoord

tevreden door de zoele wind

dit zwoele gevoel maakt mij

verlegen, verwachtingsvol en blij

 

 

21-3-2025

stilte

die ochtend

 

wuivend riet en strakke lijnen

ochtendzon verlicht

de dansend witte pluimen

ik hoor niet meer de kauwen krassen

verwacht geen storm vandaag

kou zal vlug nu wel verdwijnen

er is niets meer dat ik vraag

 

 

20-3-2025

 

al die kleuren

 

Marianne von Werefkin - Ave Maria

altijd

 

altijd is er wel iemand

die éénpuntig aandacht

richt naar het licht

in de verte dat toch

zo dichtbij is – ver-

bonden, samenvallend

met innerlijk licht

dat uit zichzelf straalt

 

in het spectrum van

kleuren gebeurt

van alles om ons heen

de weerspiegeling van

haar moedermantel

Ave Maria

 

 

15-3-2025

opeens gezien: schaduwspiegeling

 

balk van pergola

in schaduw en spiegeling

overgelopen 

naar Het Bolwerk

 

Morgen gaan Ria en ik - van De Reizende Dichters - meehelpen met een poëziemiddag in Het Bolwerk in Brielle.

Over het thema schreef ik het volgende gedicht:

landschap van mijn jeugd

 

in gedachten ben ik

in de atelierwoningen

in de zomerdijkstraat

 

waar maar één auto staat

waar ik de trappen beklim

waar ik teken op de houten vloer

 

de ene kant uit naar de kleuterschool

de andere kant naar de lagere -

die kant ook naar opa en oma

en naar het landje

de rand van Amsterdam – toen

 

schaduwspiegeling

 

even uitproberen of er een mail binnenkomt voor een abonnement op dit blog

kronkel

 

waar laat het lage

zich verbinden met

het hoge, hemelhoog

is het een plek of tijd

een vluchtig moment

om dan onverbiddelijk

ja, terug te vallen in

wat het toch moet zijn

anders bestaat hoog

niet meer … het is slechts

een gedachtenkronkel

in het dualistisch denken

dat je wezen overneemt

als je niet goed uitkijkt

het spel vergeet van

uitersten vol illusie

 

 

16-2-2025

stof

 

laat het gaan

 

wat lees je   uit

en laat je liggen

verkronkeld in een kast

bedekt met stofvergeten

aangegeten door zilver

vis en tijd – ver gaan

verder sterven we

uit taal na kreukels

tot gladgestreken

sterrenstof

 

 

11-3-2025

puinhoop

 

hopen puin hopen

 

uit het grijze gruis van puin

klinkt een ruis van een stem

hier leefde ik die bedolven ben

in de golven van de storm

 

het aantal zoekers wordt minder

maar het hindert hen niet

om door te gaan, ze ruimen

en verzuimen niet om op te letten

 

tot duisternis hen overmant

en zij fluisterstil de nacht in sluipen

slechts één schim blijft waken

verzaken kan hij niet, wel huilen

 

 

17-2-2025

wat zag ik

 

zij

 

ze kwam, ze ging

ik zag haar komen

en ook weer gaan

voor mij twee keer

voor haar heel anders

zij kwam noch ging

was altijd daar

is altijd waar

zij is

 

 

11-3-2025

the enchanted garden

 

Voor De betoverde tuin in België schreef ik bij twee beelden een gedicht:

Henny Korten: scheepswrak

de reis

 

zij voelde zich al tijden lang

een wrak

gezonken in de modder

toch was zij meegevaren

met de vele anderen

naar een nieuw leven

in een onbekende wereld

 

bereiken deden ze alleen het leed

dat hen opzocht in de zee

geen modder, slechts helder water

waar schip en bemanning

in verdween

zij, met vele anderen

naar een nieuw leven

in een onbekende wereld

Jan Verschueren: weg van wolken

omstandigheid

 

het sublieme moment

is bijna hier zweven

in jouw lichte gezicht

van golvend water

sprankelschuim en bellen

daar doorheen verwerkt

de wonderweerglans van

verweerd glittermetaal

hier sta ik

 

een beetje draaien

en dan pas jij vast

en zeker door het gat

van schapenwolken

Meer info over De betoverde tuin

ochtendmist

 

vol zwarte frisheid

staat hij voor en achter mij

klinken zijn vogels

in de diepte

 

verslingerd

 

en toen was er opeens

de wereld en de sterren

mijn ogen tasten om zich heen

en weer zie ik niets

dan mijzelf, mijn illusie

en val ik weg

in de diepte van

jouw ogen

 

 

4-3-2025

even geleden

 

heel scherp weerspiegeld

loopt de meerkoet over water

in kleur of zwartwit

voorbijgegaan

 

zijn verhaal

 

hij zit en schrijft hier maar

op de dingen van de dag

en een klein verhaal speelt

door zijn hoofd getekend

in zwartwit verleden lijnen

voorbijgegaan met lijf

en leden en door brein

van commentaar voorzien

toch is het meeste al ver-

eten, maar hier schrijft

hij op wat overblijft

wat niet veranderd is

wat niet verandert  is

 

 

25-2-2025

zachte zinnen

 

van buiten naar binnen

 

knoppen beginnen al te blozen

toch winter ik nog door de tuin

kijk het groen uit grond naar boven

maar zie nog zoveel grijs en bruin

 

beter is om te zien naar binnen

en zachte zinnen op te schrijven

daar kan ik altijd mee beginnen

niet buiten maar binnen blijven

 

in het welzijn van mijn wezen

ligt de diepte van mijn heilig zijn

alles is hier al bewezen

als albast of helder porselein

 

 

22-2-2025

in Amsterdam

 

ochtendzon straalt in

en achter de Oude Kerk

verstilling gezien

19-2-2025

er viel mij wat toe

 

Dinsdag kreeg ik van Frank dit boekje:

Woensdag kwam ik in Kröller Müller deze tegen:

Donderdag verraste FB mij met deze:

En dus werd het tijd voor een gedicht:

de wandelaar

 

zullen we zeggen dat hij daar vandaan kwam

en dat dit zijn eindpunt is of hoogtepunt

want verder lopen dan hier kan niet

dan zou hij oplossen in het mistmeer

 

maar wat is stilstaan voor een wandelaar

een moment van romantisch kijken naar de verte

of de ogen sluiten voor het geboden schouwspel

en verzinken in vele verzonnen gedachten

 

wat doet hij … we zullen het niet weten

alleen ons gissen hierover heeft het laatste woord

 

 

14-2-2025

n.a.v. der wanderer über dem nebelmeer van Caspar David Friedrich

Aurora zingt

 

ochtendzang

 

de zon stroomt fel naar binnen

in rechte strepen en cirkels

in dansende kleuren

dwars door alle beweging

van het vroege ochtenduur

 

ik kijk en schrijf het

links-rechts gaan op

van voorbijgangers

 

de straal die de kamer invalt

en snel terug stijgt naar

dat punt waarin niet

kan worden gekeken

blijft wisselend zichtbaar

 

strijkend valt het zachte licht

op mijn schrijfblad in een spel

van doorlopende schaduwen

 

 

14-2-2025

blauw

 

weer-spiegeling

 

in een museum kijk ik anders

naar werk, schaduwen en reflecties

 

een blauwe bol als symbool

van hemel, zuiverheid

 

een blauwe lijn in de afscheiding

tussen binnen en buiten

 

een poëtische regel

zonder woorden

 

later zie ik die lijn weer

en het glas

 

 13-2-2025

bij een schilderij dat nog niet bestaat

 

schilder de rij bomen …. maar niet

 

hier licht

daar valt het duister

hier ligt

het rode bloed

en loopt naar

geronnen ondergrond

 

daar vlakt het

ik zou er kunnen kijken

strijken en wijken

van achter die tint

 

ertussen de groen lijn

diagonaal

met druipers

als omgeslagen gras

 

daar draaien strepen rond

in elkaar gekeurde klodders

rollen door en door

 

 

10-2-2025