even geleden

 

heel scherp weerspiegeld

loopt de meerkoet over water

in kleur of zwartwit

voorbijgegaan

 

zijn verhaal

 

hij zit en schrijft hier maar

op de dingen van de dag

en een klein verhaal speelt

door zijn hoofd getekend

in zwartwit verleden lijnen

voorbijgegaan met lijf

en leden en door brein

van commentaar voorzien

toch is het meeste al ver-

eten, maar hier schrijft

hij op wat overblijft

wat niet veranderd is

wat niet verandert  is

 

 

25-2-2025

zachte zinnen

 

van buiten naar binnen

 

knoppen beginnen al te blozen

toch winter ik nog door de tuin

kijk het groen uit grond naar boven

maar zie nog zoveel grijs en bruin

 

beter is om te zien naar binnen

en zachte zinnen op te schrijven

daar kan ik altijd mee beginnen

niet buiten maar binnen blijven

 

in het welzijn van mijn wezen

ligt de diepte van mijn heilig zijn

alles is hier al bewezen

als albast of helder porselein

 

 

22-2-2025

in Amsterdam

 

ochtendzon straalt in

en achter de Oude Kerk

verstilling gezien

19-2-2025

er viel mij wat toe

 

Dinsdag kreeg ik van Frank dit boekje:

Woensdag kwam ik in Kröller Müller deze tegen:

Donderdag verraste FB mij met deze:

En dus werd het tijd voor een gedicht:

de wandelaar

 

zullen we zeggen dat hij daar vandaan kwam

en dat dit zijn eindpunt is of hoogtepunt

want verder lopen dan hier kan niet

dan zou hij oplossen in het mistmeer

 

maar wat is stilstaan voor een wandelaar

een moment van romantisch kijken naar de verte

of de ogen sluiten voor het geboden schouwspel

en verzinken in vele verzonnen gedachten

 

wat doet hij … we zullen het niet weten

alleen ons gissen hierover heeft het laatste woord

 

 

14-2-2025

n.a.v. der wanderer über dem nebelmeer van Caspar David Friedrich

Aurora zingt

 

ochtendzang

 

de zon stroomt fel naar binnen

in rechte strepen en cirkels

in dansende kleuren

dwars door alle beweging

van het vroege ochtenduur

 

ik kijk en schrijf het

links-rechts gaan op

van voorbijgangers

 

de straal die de kamer invalt

en snel terug stijgt naar

dat punt waarin niet

kan worden gekeken

blijft wisselend zichtbaar

 

strijkend valt het zachte licht

op mijn schrijfblad in een spel

van doorlopende schaduwen

 

 

14-2-2025

blauw

 

weer-spiegeling

 

in een museum kijk ik anders

naar werk, schaduwen en reflecties

 

een blauwe bol als symbool

van hemel, zuiverheid

 

een blauwe lijn in de afscheiding

tussen binnen en buiten

 

een poëtische regel

zonder woorden

 

later zie ik die lijn weer

en het glas

 

 13-2-2025

bij een schilderij dat nog niet bestaat

 

schilder de rij bomen …. maar niet

 

hier licht

daar valt het duister

hier ligt

het rode bloed

en loopt naar

geronnen ondergrond

 

daar vlakt het

ik zou er kunnen kijken

strijken en wijken

van achter die tint

 

ertussen de groen lijn

diagonaal

met druipers

als omgeslagen gras

 

daar draaien strepen rond

in elkaar gekeurde klodders

rollen door en door

 

 

10-2-2025

met of zonder

 

zien

 

al tijden

gaat er geen dag voorbij

zonder dat hij aan je denkt

is het heus, echt waar, ja

het perspectief verschiet

van vroeger en morgen naar

dat wat voor hem ligt, te zien

gedaan mag worden zonder

zonder of met, enkel dit, als

door het oog van de naald

word jij gezien

zowel

transparant als verdicht

 

 

9-2-2025

dit ondermaanse

 

tijdkijken

 

er is geen tijd

dan alleen in

dit onderuniversele

waar het een

komen en gaan is

terwijl klokken

doortikken en

alleen in verhalen

beweging stil kan staan

kijkt de mens

naar veranderingen

vernieuwingen

verouderingen

oplossingen

kijkt de mens

naar een wonder

 

 

8-2-2025

gedichtenweek 7

 

taalklank

 

welke woorden wil je niet verliezen

kwijtraken aan vergeetachtigheid

welke regels moet, ja moet je meenemen

van huis en haard wanneer je vertrekt

 

vertaal ze niet in andere talen

daar glijden ze zeker onder het tapijt

en wie wil hier steeds naar luisteren

jij zelf al vast niet meer - of toch wel

 

ben jij dan een ander in die taal, voel

je door de woorden heen jouw oorsprong

hoor je nog jouw moeders zachte stem

die klanken uit haar nu dode mond

 

 

2-2-2025

gedichtenweek 6

 

jij

 

jij bent als een versleten standbeeld

in een klein archeologisch museum

op een zaal waar het licht alleen aan-

gaat wanneer iemand binnenkomt – dus

 

als ik binnentreed knippert de lamp aan

blaas ik het stof van je linkerschouder

en kijk naar jouw tere gevoelige handen

herinnerend voel ik ze over mijn hele lijf

 

 

1-2-2025

gedichtenweek 5

 

wachten op …

 

was de oorlog in zijn lijf al weer begonnen

waren het drones in haar hoofd die verontrustten

leefden zij er mee in harmonie in de ruïne

die rusteloze plaats met instortingsgevaar

 

zonder angst kijken ze naar vijand en elkaar

leggen hun handen samen om warmte vast te houden

en glimlachen om de vertrouwde geweldsgeluiden

met vastberaden moed om door te leven, oud te worden

 

 

1-2-2025

gedichtenweek 4

 

weerspiegeling

 

het gaat hier altijd over de zee

branding, golven, stroming, onrust

de zee, daar gaat het altijd over

tinten, glanzen, einder, stilte

 

alsmede het lawaai van storm

het suizen in je oren, geuren

in neus en prikkeling op wangen

het je schrap zetten in het zand

 

en langs jou heen kijken naar

kleuren in de lucht, geel, rood

oranje, grijs rondom de zon

of kijken in jouw ogen en zien

 

 

31-1-2025

gedichtenweek 3

Vanmiddag is er een Poëzie als Zeewind van De reizende Dichters in samenwerking met de Bibliotheek in Het Diekhuus in Middelharnis. Meer info

Zelf zal ik niet lezen - mogelijk alleen invallen bij ziekte.

Hierbij een pagina uit o-o-go 69 met een gedicht over het thema van de gedichtenweek: lijfelijkheid.