hopen puin hopen
uit het grijze gruis van puin
klinkt een ruis van een stem
hier leefde ik die bedolven ben
in de golven van de storm
het aantal zoekers wordt minder
maar het hindert hen niet
om door te gaan, ze ruimen
en verzuimen niet om op te letten
tot duisternis hen overmant
en zij fluisterstil de nacht in sluipen
slechts één schim blijft waken
verzaken kan hij niet, wel huilen
17-2-2025
