hij overleefde
er valt een aarden deken naar omlaag
stof stijgt op en ik zie vaag contouren
van de ramen met oranje licht van palen
wat sta ik in de aanslag, de duisternis
waarin leven even verandert in een gebrek
aan alles – veilige houvast weggevallen
de tafel heeft haar poten gebroken
de koekoek ligt uit de klok geslagen
hier worden geen vragen meer verzonnen
al knipperend kijk ik mij leeg, er valt
niets meer te referenderen in de kaalslag
herinneringen zijn voor nu ingepakt
huisgenoten liggen als pompeïlijken
tussen gekloofde lampen, omgevallen kasten
ook mijn lijf ligt stil daartussen zie ik
terwijl ik kijk uit de ogen van de kanarie
5-6-2025
