het leven balkt als een paard
en hinnikt als een ezel
alles staat altijd ondersteboven
zoals op ons netvlies
op een doorsnee tekening van de oogbol
II
kan ik (r)echt kijken naar omgevallen kluiten
op het vers geploegde land
of verveelt het na een stuk of 100
of al na twee
nog nooit was de aarde hier zó omgevallen
zo ook het kijken
is dat je wel eens opgevallen?
III
ik wandel verder
langs poëtisch neergelegde
sinaasappelschillen
en hondendrollen
op de dagelijkse straten
van mijn dorp waar
het toch redelijk schoon is
en laat vervuilende
opmerkingen na
of deponeer ze op papier
voor hergebruik
6-12-14
