winterdag
een rode morgenzon straalt
over de besneeuwde daken
en de ochtenddichter verhaalt
over het steeds weer ontwaken
zo zitten zij dan verbonden
in de tijd, aan tafel en in zwerk
ooit het universum ingezonden
ieder bezig met eigen werk
eens stoppen schrijven, stralen
eens keren zij weer en lossen op
de warme gloed zal zachtjes doven
de laatste woorden: enkel halen
niet meer wachten, trachten - stop
beiden zullen dan in stilte loven
