en vang de zon op met mijn hoed
de regenboog legt kleuren bloot
en wolken vluchten voor mijn schaduw
ik rits mij dicht voor regenvlagen
trotseer als trotse heer de storm
die op komt dagen zonder vragen
wanneer de wind zijn kracht verliest
de vlag slap wappert, het paard
briest – antwoord ik met genies
het is weer tot in mijn botten gekropen
kippenvel vertoont plekken, vlekken
en de leden rillen in gezamenlijkheid
als een ode aan alweer verkoudheid
26-3-16
