afbrokkeling
weer kijkt de tuinman achterom
naar de gesnoeide struik, die ene
tak moet straks nog weg – en dan
lijkt het of de duivel zelf verschijnt
in vaag ornaat en zonder klank
wel met een glas en een grimas
hij zet een pas naar achter, wacht
wat zien zij van elkaar in schemerlicht
en geeft dit kijken hen ook inzicht
in wat zij weten, wat zij zullen doen
of hangt dit beeld in stilte buiten tijd
de tuinman knippert met zijn ogen
en weg is de gevreesde duivel, opgelost
alleen nog struik, zonder die tak
vertrouwen in mensen was al niet zo
groot, maar is er nog fiducie in zijn ogen
9-7-2025
