stilstaan kan toch niet
zoals de golven op de oceaan
zo ontrolt mijn wezen zich
overal in sprongen van de tijd
als een draperend gordijn
golf ik van horizon naar einder
naar welke kant je blik ook gaat
geen vaste ondergrond te vinden
een klik van de camera is als
een slag van de man met de zeis
pas bij stil staren naar
gaat alles opnieuw stromen
is er weer komen en gaan
