verlegen

het woord verlegen ligt
als een perpetuum mobile
in mijn dichtersbrein

voel ik mij er bij thuis
of is het een oude gewoonte
een houding om bij te schuilen
een woord om in te verschuilen
zodat huilen omzeild wordt
maar druilen wel mag
en dralen in het kijken
en verwonderen zonder
veel woorden op papier



in huis staan
twee vazen
met tulpen

mijn voorkeur
gaat uit naar
die ene bos

waarom

die tulpen
zijn verlegen
terwijl de
anderen
schreeuwen 


11-2 

opbloeien

van hier naar daar
zullen we elkaar verwarmen
nu de kou onze handen kraakt

we dragen een zonnevrij vest
dat pas wordt losgemaakt en afgelegd
bij de rest van ons vermogen

wanneer mijn lippen niet meer blauw
jouw glimlach liefdevol beweegt
de adem onze trommelvliezen ontdooit

en onze vragen niet meer beginnen
met ‘waarom’ en onze magen
weer spinnen, gloeien



4-2