nee ... ja

 

geen noorderlicht

wel licht uit het oosten

+ innerlijk licht

denken aan later

de rails ligt verlaten tot aan het verdwijnpunt

hij wisselt zijn blikken van buiten naar schaduw

de keerzij van waar zo het toeven begint toch

de lengte van zijn is nog meermaals te volgen

het ritmisch geratel weerklinkt in zijn hersens

de morgen kleurt zwart, een verhaal zonder klanken

ontwaak in de tunnel met licht in de verte

niet wachten maar doorgaan is nu het devies

er is straks geen ander, de trein zal niet komen

geen zorgen voor later de weg is nog langer

dan waarheid en leugen te samen gebonden

verpakt in een zinloos van achter naar voren

van diagonaal en terug in de dampkring

de droom die geen droom is maar ook geen illusie

het duizelt en zwijgt in het denken aan later

de man met de zeis komt nu niet als geroepen

27-10

vanuit het raam gezien

uitzicht op het riet

de rest is weggefilterd

- leven met verval

 

zintuigen

 

de zon en de maan

betoveren de zin

- ooggetuigen

geloof, hoop en liefde

je weet wel

ik geloof in jou maar jij verandert steeds weer

anders als geen ander

jij laat mij geloven en bidden om houvast

anders als er geen ander is

ik hark in het park het blad op de hoop

maar beter wordt het niet

jij sjanst en jij danst de hoop uit elkaar

dus beter wordt het niet

jij bent de liefde van mijn leven

niet even maar altijd

jij lieft in leven en in dood

jouw even is nooit kwijt

24-10 

 

foto

Alles kan een aanleiding zijn om een gedicht over te schrijven. Vandaag was dat deze foto, die ik een paar keer voorbij zag komen en mij even niet losliet.

 

andere ogen

zo trots als de volwassen mensen kijken

zo triest verlegen zien de kinderen

ze kijken in een leegte, willen wijken

kunnen zij het leven verhinderen

om door te gaan, volwassen te worden

zich een zelfverzekerde blik aan te meten

zien zij enkel kuilen, enkel horden

in een beladen toekomst zonder geweten

of zal het leven hen een glimlach schenken

en angst verdrijven voor wat zich voordoet

zullen zij hun opvoeders trouw gedenken

en met andere ogen kijken naar hun erfgoed

22-10 

Bilstein 2021

Dagboekaantekeningen

van enkele dagen met de bus naar Bilstein met ‘Nachttrein naar Lissabon’ van Pascal Mercier.

In de gedichten komen diverse citaten uit het boek voor.

 

12/10

 

ik ontkom niet aan een keuvelpraatje

voel me jong tussen een 83er en 88er

maar de gesprekjes zijn te sociaal

zeker geen Sonja Barend Award waardig

 

 

13/10

 

als een goudsmid van taal

smeedde hij zijn verhaal

een betoverende kleine historie

gelijk een halsketting met parelglorie

de blote vrouwenhals voelbaar licht

als ondergrond van zijn gedicht

 

 

ook vanmorgen wordt de taal

weer hard gestraft met onwetendheid

de babbelbox van onvermogen en herhaling

de tredmolen van ongeremdheid

het lijkt: als ik niet praat besta ik niet

 

 

9.50

 

al na 5 minuten vallen de eerste druppels

ondanks de door de app aangekondigde droge periode

het wandelen lijkt meer weer dan heen

nu kijk ik naar de wolken tussen de bomen

de vliegende vogels er boven

 

11.20

 

bij kleur en in vorm

met regen en zonneschijn

ik ben er bij

 

koffie, en dan van Bilstein naar Kirchveischeid

de Hengstenberg omhoog - even rusten

en daarna terug naar de burcht

trap af en dan weer naar de koffie

 

15.00

 

om inzichtelijk te zien

is weggaan niet noodzakelijk

niet het zien van alle interieurs

achter muren en daken

noch de gedachten achter hoofden

van voorbijgangers noch

het mee lijden met de ziekten

in hun harten, hun lijven

 

ook is het noemen van de namen

aan wie jij les gaf een tijdelijke poging

grip te houden op kantelend inzicht

 

zoals de een Hebreeuws niet begrijpt

en de ander het Grieks, zo zullen

maar weinigen de woorden van

de dichter op waarde kunnen schatten

 

14-10

 

9.00

 

plotseling was hij blij

niet langer alleen te zijn

met het gevoel

dat nergens op sloeg

 

het gevoel dat praatte

zich herhaalde

zich verveelde

zich vulde als

opborrelend drab

uit een rioolput

 

de velden zijn groener

in hun omschrijving

dan in hun tint  (tint = groen bij Pessoa)

 

het woord tekent het beeld

scherper, aandachtiger

met de macht: gehoorzaam mij

 

10.40

 

klein rondje retour

ten opzichte van wat

het miezert gestaag

 

12.10

 

Wanneer dictatuur een feit is

is revolutie een plicht.

 

het leven valt je toe

in onverwachte ontmoetingen

oorzaak en gevolg

als schaduwen aan elkaar

verbonden, een verband

om te helen, heilzaam

tot een geheel waarna

het vergeten toeslaat

en de schaduw wordt

gezien als een ander

 

wanneer revolutie een feit is

wordt dictatuur dan een plicht (een verlangen) ...

 

14.00

 

tweede wandeling

het miezeren gaat maar door

straks een derde kans

 

 

voor sommigen kost het zoeken

naar een leermeester een heel boek

soms meerdere boeken

ook wel hele boekenkasten, bibliotheken, talen,

vergeten boeken, geheimschriften

of een heel leven om het leven

van de meester te doorgronden

het zoeken van een leerling

naar de meester in hemzelf

 

kan het in één leven

hoe ver kan je komen

hoe wijs kan je zijn

 

 

17.30

 

3e wandeling

 

het water spiegelglad

stel je voor

aan de ene kant

the lady of the lake, oprijzend

aan de andere kant het monster

zwaaiend met zijn kop

achter de ramen lege gezichten

geen beweging, geen camera's

de angst bevriest elke beweging

wat valt er te doen

of is het wachten op wakker

worden uit deze film

uit een dichtbij verleden

 

 

20.30

 

hoe zal ik de herberg noemen

de vale merrie of de bleke hengst

ik denk, de vale merrie

zachtaardig, aardig

met de schijn van trouw

of is the pale horse een betere naam

voor de engelse pub

van waaruit de live music

in mijn kamer twee verdiepingen hoger

doordringt. zowel Der Alte als Morse

hebben de moord al opgelost

dus geen zorgen voor het slapen gaan

 

(ik keek naar de tv-serie The pale horse, verhaal van Agatha Christie)

 

 

15 - 10

 

11.20

 

het is droog

de weg begaanbaar

autolawaai ver weg

droog klinkt het kraken van takken

verbondenheid voelt dichtbij

ik wandel in heden en verleden

alleen die kruiwagen ...

2018

2021

 

 

lezen is weer eens herlezen

kan god een steen scheppen die hij niet op kan tillen

ja/nee in beide gevallen ...

waar loopt de redenering mank

scholastiek of elastiek

en dan babbelen zoals je een ijsje likt

om de tong te laten rusten

het levert slechts de stilte op

van verrotting, rottende kadavers

van opschepperij liggen ze

zwijgend te stinken

 

Frank zou zeggen: zo kan die wel weer

 

maar even later, verder

een stilte waarin de jaren zwegen

hoe hoorbaar kan die zijn

hoe verlegen met die woorden

vallende bladeren

afgezaagde bomen

wegvliegende vogels

woorden voor wie

 

kan er een ernst bestaan die

ernstiger is dan de ernst van poëzie?

 

13.00

 

het is weer zover

een grauwsluier van miezer

zon is voor later

 

 

wanneer werd de voordeur

voor het laatst gebruikt

was het als in een verhaal

toen de trap ervoor nog betrouwbaar

en ook de bewoners dat waren

de weg nog niet geasfalteerd

er nog uitzicht was

of inzicht

wanneer liep het verhaal af

het verval van de trap

het vallen, hoe

en niet meer opstaan

daarna

 

 

14.40

 

alweer een miezerbui

zijn het de koude gangen

de warme kamer

de koude trappen

de warme lounge

weer de koude gang

het koude trappenhuis

weer een niesbui

buiten wordt het weer droog

 

 

17.00

 

zoals Arjuna moet doden

omdat hij een strijder is

zo moet Amadeu het leven

redden van de beul van Lissabon

omdat hij arts is

wat de consequenties

daarvan ook zijn

de functie is de plicht

ten tijde van de omstandigheden

de rest is tijdvulling

de loop der geschiedenis

verandert niet, alleen

een zelfoverwinning telt

 

 

  

empathie

empathie

en de duif vloog wit grijs weg

het lukte de aandachtige zon niet door

het wolkendek heen te breken

hij las de vergeten zondagseditie

en miste daardoor het buitengebeuren

ook de zwarte koffie werd oud

contrasten konden niet groter

of uitgerekter, uitgestrekter dan haar 

zwart-witfoto in de krant op tafel

daar in een stad verderop treurde

zij met lege blik achter het vensterglas

tot er een duif tegenaan vloog

10-10

'voorbijtrekkende wolken'

Vallende peren

Hij slaat wat wespen weg

en glijdt daarbij bijna uit

over de gistende perendrap

op het pad voor zijn huis.

De leiperenbomen laten hun 

harde kleine vruchten vallen,

bijna het hele jaar door hoor

je het ploffen op de grond.

Net voorbij de bomen staat 

hij te wachten op de uitgever

met het voorschot, eigenlijk

wil hij schrijven en roken.

Maar geld voor klare is eerst

noodzakelijk. Behalve peren

vallen nu ook dikke druppels.

Hij draait zich om: Daarover

zal ik nog eens een been breken.

n.a.v. Winterlicht van Jeroen Brouwers

9-10 

tanka

 

vandaag zo’n twintig

dagpauwoog, atalanta

en een kleine vos

bij andere voortuinen 

helemaal geen vlinders meer

n.a.v. Wat ons bezighoudt

Een verrassing van Peter op zijn blog blohttps://peterdestadsvogelaar.blogspot.com/2021/10/klunzen-bestaan-niet.htmlg

een goed verhaal

 
zou je willen terugkeren
tot de aarde van de oertijd
het steenkool van nu
 
zou je willen terugkeren
in de herinneringen van je kindertijd
zo heel dichtbij ondanks de jaren
 
zou je willen terugkeren
tot sterrenstof van het heelal
als drager van universele bouwstenen
 
zou je willen terugkeren
in de baarmoeder van moeder natuur
wetend van laten en later
 
zou je willen terugkeren
tot ‘ik ben’ zonder toevoeging
en het liefst nog naar daarvoor
 
of kan terugkeren alleen in een verhaal
een goed verhaal, voor even een illusie
waardoor je diep wordt geraakt

1-10