even voor achten
vogels voelen de lente
de zon komt bijna
dinsdag 28 december 2021
Ongeveer 50 jaar geleden snoezelden we voor het eerst.
Nu dan een herinneringsgedicht over het snoezelgevoel.
snoezelen
op muren zachtvloeiende vormen
waardoor hoeken verdwijnen
we zitten, staan, lopen, draaien
zeilen en verbreiden ons
steeds hoor je de gitaar maar gaan
het refrein de gamelan, gamelan
we glijden in een schaal zonder rand
aan de andere kant ligt stil
het verstand in diepe rust
trachten heeft hier geen kracht
steeds hoor je de gitaar maar gaan
het refrein de gamelan, gamelan
in het zacht geuren is er proeven
ruiken en slikken in herhaling
hier toeft het zijn zonder pijn
in de eenvoud van zuivere elementen
steeds hoor je de gitaar maar gaan
het refrein de gamelan, gamelan
27-12
zondag 26 december 2021
voor 2e kerstdag
herinnering aan een glimlach
zomaar kunnen vlokken sneeuw gaan vallen
zomaar kan er weer een woord beginnen
in het pratend woordenbrein van binnen
zilverzacht gedacht of met harde knallen
naar buiten gebracht op al die open plekken
waar hun lading vrijelijk rond kan zwerven
waar hun kleur zich zeker vast zal verven
in de slogan: wie gaat er vertrekken
maar is het niet dat alles altijd blijft
het kan verscholen zijn in donk’re grotten
of in een groepsapp van extreme zotten
die steeds maar zeggen: wat kan ’t rotten
maar het is altijd weer de glimlach die beklijft
jouw stralende blik die zwarte sneeuw verdrijft
23-12
vrijdag 24 december 2021
over liefde
essentieel of afgeschaald
waarom houden de mensen niet van
hen zoals zìj van elkaar houden
waren mensen maar zo blind als dat
hùn liefde is – zìj zien elkaar
zìj lopen met veren aan hun voeten
rupsen in hun buik en krankjorume
dwaze gedachten in hun dolle hoofd
uit hun mond komen liedjes en vlinders
de mensen echter struikelen bijna over
hun vele vooroordelen die als zwart of
wit, maar meestal bruin en grijs uitpuilen
uit hun tassen, broek- en jaszakken
mensen konkelen hun praatjes bij kapper
in supermarkt terwijl het brood gesneden
of het gehakt wordt afgewogen – zij wegen
de verliefden … de weegschaal slaat door
21-12
woensdag 22 december 2021
zaterdag 18 december 2021
alleen een titel ontbreekt
de mist hangt laag
de bomen staan stil - op rij
de weg is leeg
richting Pauwenstee
eigen weg-bordje gemist
- op goed geluk
woensdag 15 december 2021
om en om
verscholen
ze waren verdwenen of al dood
het leek of familiebanden niet
of onnodig aanwezig waren
voor jou die geen gemis voelde
degenen die het recht daarop
hadden waren zo in zichzelf
dat eenzaamheid een medaille
was die met eer werd gedragen
niemand keek om en naar elkaar
jij trouwde met de boom in de tuin
een ring om de ene, een sluier om
de andere tak waar jij aan kon hangen
13-12
maandag 13 december 2021
weer
wat zwerft er nu weer tussen droom en daad
wat laat een reeks van sporen achter
terwijl af- noch indruk een bestemming heeft
er kleven resten aan het doen en laten
er drijven wolken woorden door de lucht
de drang er meerdere te pakken is sterker
dan de drank en rook kringelt om het zuchten
het werkwoord worden is weer losgebroken
de hand slaat maar raakt geen van allen
de wijzers wijzen blijvend weer omlaag
waardoor het opstaan uit- en afgesteld
en dromen zich ontvouwen als een daad
12-12
Kerstverhaal met mooie aanvullingen
Toen ik onderstaand gedicht had geschreven leek het mij spannend om aan mijn (facebook)vrienden te vragen er een 4e strofe bij te schrijven. Bij deze een pluim voor diegenen die dat hebben gedaan! Ik vind het een mooi experiment.
kerstverhaal
duisternis dwaalt verloren door de straten
schuurt langs de huizen, deuren, ramen
ziet het licht van lampen, kaarsen, bomen
neerslachtigheid rolt als tranen uit zijn ogen
daar loopt Maria haar hondje uit te laten
zij pakt duisternis bij de hand, kom maar mee
bij ons is plek voor iedereen, glimlach, gekwispel
en even later zit duisternis aan tafel met thee
naast wat herders en Herodes, die stil zwijgt
Jozef zit met de koningen op de bank te puzzelen
op tafel zit een kleine engel met een appel te spelen
ken ik jou niet ergens van, zegt zij tegen duisternis
…
11-12
ik weet het weer, vroeger heel lang geleden
zaten we op dezelfde school, in dezelfde klas
jij was daar de meest wilde en gewilde jongen
je bracht vreugde en licht in menig meisjeshart
Magda Haan
'ja ', zegt de duisternis wij ontmoeten elkaar met regelmaat.
wij komen elkaar tegen in het licht telkens weer.
licht in ogen, licht in harten. licht dat in het vertrouwen ligt.
elke dag opnieuw geboren.
Thea Boom-Legierse
Zou kunnen, maar de meeste mensen
willen mij niet kennen Hoezo dat?
Zegt de kleine engel en geeft hem een stukje
van de appel, Ik kan er nu dankbaar om zijn
Conny Hecker-Rosenboom
Ja natuurlijk ken je mij
Ook jij kwam mij ooit tegen
Als duister dat maar geen licht wil worden
Als Duisternis die jou omarmt
Zachter dan het licht
Ja natuurlijk ken je mij
Ik weet ook wie jij bent
Gerda Boevé
ja zegt duisternis, jij kent mij zeker ergens van
je werd altijd kriegelig van mij; nu ook zie ik
eigenlijk wil ik dat je weggaat, zegt de engel, echter
zonder duisternis is er geen licht, dus blijf dan maar
Tino van Kampen - Uit het leven van (wwwdeliterator.blogspot.com)
Ja, ik herinner mij bij de schepping van de wereld
zie ik jou mijn inktzwart met sterren versieren
zodat ik nu weer in mijzelf geloof:
duisternis met lichtpuntjes!
Mari-Anne van Oortmerssen
zaterdag 4 december 2021
even nog
even nog wat kleine woorden
voor de dageraad begint
even nog geluk omschrijven
voor de dag zijn zorgen baart
even nog het kleine eren
voor de middagrust indaalt
even nog mijn klein geluk omarmen
voor de avondklok gehoorzaam slaat
4-12
woensdag 1 december 2021
dinsdag 30 november 2021
n.a.v. een observatie en een verhaal van T.v.K.
carpe diem
ongevraagd
een praatje
met een zwarte
labrador en
zijn bazin
maar we hebben
geen boodschap
voor elkaar
dag dus … dag
en eenzaamheid
zwerft verder
over de polder
langs het riet
goudgeel met
al het blad
naar het oosten
straffe wind
bijna zwarte wolken
met gouden rand
gedachten
innerlijke stemmen
die niet verwaaien
dansen later
uit het zwarte
toetsenbord
het scherm vullend
vol woorden
met gouden glans
30-11
zondag 28 november 2021
onschuldige gedachte ...
breekbaar moment
glinster druppels
parelkettingen
of ketenen
een hals
een naakte hals
zacht en mooier
of naakter, wurgen
druppels vervloeien
het moment breekt
woensdag 24 november 2021
je wilt het zo niet meemaken
vluchtroute
waarom gangbaar, terugslaan in de wind
en kille kou, de ogen sluiten met een tin-
teling van tranen als zoete glimwormen
rondom – gezicht zo duister in het stormen
moedig voortgaan, langs de route waar dood
in verderf geleefd, gezaaid en groen en rood-
gloeiend van opwinding nu verstoven ligt
in ochtendgrauw, een blauw en koud gezicht
de tranen gaan langs de wangen door de lucht
geluk beweegt zich voelbaar zacht en zucht-
en doe je diep van binnen, een neuriënd gezang
voor deze vrucht, het steile pad, de weg, zo lang
24-11
vrijdag 19 november 2021
sonnet over het lezen van de herfst
concentratie
dit lezen kraakt van het zovele zoeken
het geel pinkelt hoorbaar naar beneden
dwarrelen van bladeren dwingt tot
tijdsbesef – vallen, diep naar tevreden
het opwaaien naar stille hoeken
samen ritselen in grote hopen
een bladblazer die je overslaat tot
kindervoeten die maar niet doorlopen
een vergissing van een bladaanwijzer
tussen de bladzijden uitgevallen
zinnen en mijn haren worden grijzer
woorden vervormen tot vage creaturen
letters verdubbelen, zwemmen als kwallen
het boek valt uiteen en ik blijf maar turen
18-11
tussendoortje
schudden
jij zag tegen hem op
hij schudde de moppen zo
uit zijn mouw
gezamenlijk met de koekkruimels
jij oefende getrouw
maar bij jou kwamen
enkel vlinders uit je mouw
18-11
met het zwaard van kennis
kruispunt
het is weer schitterend
te zien hoe jij daar
op dat kruispunt staat
te kijken, te wachten
bedenkend twijfelen
welke kant … waar
kwam ik vandaan
waar zou in de toekomst
het treurend hart
een antwoord vinden
afgescheidenheid zich
oplossen in geluk
en zie, jouw stilstaan
is een kans: de zon
de maan, bliksem en
donder komen langs
en breken vurig in
in jouw hart, daar
op dat kruispunt
en hakken twijfel nu
voorlopig aan stukken
schitterend is het weer
14-11
zondag 14 november 2021
sonnet voor de zondagochtend
geen bekommernis
De chaos van blad en kleur
en wolkenlucht vervult mijn brein.
Daar is geen plek meer voor gezeur
over het schijnbaar ongeordend zijn.
De regen grijst in strepen naar beneden.
Het riet, het nat verdriet, buigt weg.
Ik keer weer terug op stille schreden,
geen bezorgdheid om geluk noch pech.
Het stilaan wachten, kijken, wachten,
het leunen op het tafelblad.
Tevreden zitten zonder smachten, trachten.
Gemiauw omarmen van de kat.
Accepteren, de wereld en haar klachten
en mild afstemmen op: waarom … omdat …
13-11
vrijdag 12 november 2021
zaterdag 6 november 2021
schildering
de lichte lucht voltrekt zich
als een levend schilderij
vlekkerige vegen verschuiven
de klodders wolken weg
het land verkleurt van kleur
naar silhouet, profielen
van late wandelaars
hond die uitgelaten - moet
zo zichtbaar als de maan
zo onzichtbaar zijn de sterren
gordijn en oogleden gesloten
het wakkerliggen begint
nog voor de slaap verzamelen
zich de nachtmerries die
doordenderen na een dag op stal
hinniken gaat over - hanengekraai
5-11
vrijdag 5 november 2021
donderdag 4 november 2021
woensdag 3 november 2021
dinsdag 2 november 2021
tussendoor
tussendoor
mijn uitzicht kleurt
naar geel bruin brons
groeit nog het groen
het gonzen van vlieg
het vliegen van merel
heerlijk zo droom en
daadwerkelijk kleur
ik mijn uitzicht
2-11
in GGOF samen met Marian en Catherine
in Groot Goeree-Overflakkee met Marian Kortekaas en Catherine ven Vliet-Saivres
zondag 31 oktober 2021
denken aan later
de rails ligt verlaten tot aan het verdwijnpunt
hij wisselt zijn blikken van buiten naar schaduw
de keerzij van waar zo het toeven begint toch
de lengte van zijn is nog meermaals te volgen
het ritmisch geratel weerklinkt in zijn hersens
de morgen kleurt zwart, een verhaal zonder klanken
ontwaak in de tunnel met licht in de verte
niet wachten maar doorgaan is nu het devies
er is straks geen ander, de trein zal niet komen
geen zorgen voor later de weg is nog langer
dan waarheid en leugen te samen gebonden
verpakt in een zinloos van achter naar voren
van diagonaal en terug in de dampkring
de droom die geen droom is maar ook geen illusie
het duizelt en zwijgt in het denken aan later
de man met de zeis komt nu niet als geroepen
27-10
maandag 25 oktober 2021
zondag 24 oktober 2021
geloof, hoop en liefde
je weet wel
ik geloof in jou maar jij verandert steeds weer
anders als geen ander
jij laat mij geloven en bidden om houvast
anders als er geen ander is
ik hark in het park het blad op de hoop
maar beter wordt het niet
jij sjanst en jij danst de hoop uit elkaar
dus beter wordt het niet
jij bent de liefde van mijn leven
niet even maar altijd
jij lieft in leven en in dood
jouw even is nooit kwijt
24-10
vrijdag 22 oktober 2021
foto
Alles kan een aanleiding zijn om een gedicht over te schrijven. Vandaag was dat deze foto, die ik een paar keer voorbij zag komen en mij even niet losliet.
andere ogen
zo trots als de volwassen mensen kijken
zo triest verlegen zien de kinderen
ze kijken in een leegte, willen wijken
kunnen zij het leven verhinderen
om door te gaan, volwassen te worden
zich een zelfverzekerde blik aan te meten
zien zij enkel kuilen, enkel horden
in een beladen toekomst zonder geweten
of zal het leven hen een glimlach schenken
en angst verdrijven voor wat zich voordoet
zullen zij hun opvoeders trouw gedenken
en met andere ogen kijken naar hun erfgoed
22-10
zondag 17 oktober 2021
Bilstein 2021
Dagboekaantekeningen
van enkele dagen met de bus naar Bilstein met ‘Nachttrein
naar Lissabon’ van Pascal Mercier.
In de gedichten komen diverse citaten uit het boek voor.
12/10
ik ontkom niet aan een keuvelpraatje
voel me jong tussen een 83er en 88er
maar de gesprekjes zijn te sociaal
zeker geen Sonja Barend Award waardig
13/10
als een goudsmid van taal
smeedde hij zijn verhaal
een betoverende kleine historie
gelijk een halsketting met parelglorie
de blote vrouwenhals voelbaar licht
als ondergrond van zijn gedicht
ook vanmorgen wordt de taal
weer hard gestraft met onwetendheid
de babbelbox van onvermogen en herhaling
de tredmolen van ongeremdheid
het lijkt: als ik niet praat besta ik niet
9.50
al na 5 minuten vallen de eerste druppels
ondanks de door de app aangekondigde droge periode
het wandelen lijkt meer weer dan heen
nu kijk ik naar de wolken tussen de bomen
de vliegende vogels er boven
11.20
bij kleur en in vorm
met regen en zonneschijn
ik ben er bij
koffie, en dan van Bilstein naar Kirchveischeid
de Hengstenberg omhoog - even rusten
en daarna terug naar de burcht
trap af en dan weer naar de koffie
15.00
om inzichtelijk te zien
is weggaan niet noodzakelijk
niet het zien van alle interieurs
achter muren en daken
noch de gedachten achter hoofden
van voorbijgangers noch
het mee lijden met de ziekten
in hun harten, hun lijven
ook is het noemen van de namen
aan wie jij les gaf een tijdelijke poging
grip te houden op kantelend inzicht
zoals de een Hebreeuws niet begrijpt
en de ander het Grieks, zo zullen
maar weinigen de woorden van
de dichter op waarde kunnen schatten
14-10
9.00
plotseling was hij blij
niet langer alleen te zijn
met het gevoel
dat nergens op sloeg
het gevoel dat praatte
zich herhaalde
zich verveelde
zich vulde als
opborrelend drab
uit een rioolput
de velden zijn groener
in hun omschrijving
dan in hun tint (tint
= groen bij Pessoa)
het woord tekent het beeld
scherper, aandachtiger
met de macht: gehoorzaam mij
10.40
klein rondje retour
ten opzichte van wat
het miezert gestaag
12.10
Wanneer dictatuur een feit is
is revolutie een plicht.
het leven valt je toe
in onverwachte ontmoetingen
oorzaak en gevolg
als schaduwen aan elkaar
verbonden, een verband
om te helen, heilzaam
tot een geheel waarna
het vergeten toeslaat
en de schaduw wordt
gezien als een ander
wanneer revolutie een feit is
wordt dictatuur dan een plicht (een verlangen) ...
14.00
tweede wandeling
het miezeren gaat maar door
straks een derde kans
voor sommigen kost het zoeken
naar een leermeester een heel boek
soms meerdere boeken
ook wel hele boekenkasten, bibliotheken, talen,
vergeten boeken, geheimschriften
of een heel leven om het leven
van de meester te doorgronden
het zoeken van een leerling
naar de meester in hemzelf
kan het in één leven
hoe ver kan je komen
hoe wijs kan je zijn
17.30
3e wandeling
het water spiegelglad
stel je voor
aan de ene kant
the lady of the lake, oprijzend
aan de andere kant het monster
zwaaiend met zijn kop
achter de ramen lege gezichten
geen beweging, geen camera's
de angst bevriest elke beweging
wat valt er te doen
of is het wachten op wakker
worden uit deze film
uit een dichtbij verleden
20.30
hoe zal ik de herberg noemen
de vale merrie of de bleke hengst
ik denk, de vale merrie
zachtaardig, aardig
met de schijn van trouw
of is the pale horse een betere naam
voor de engelse pub
van waaruit de live music
in mijn kamer twee verdiepingen hoger
doordringt. zowel Der Alte als Morse
hebben de moord al opgelost
dus geen zorgen voor het slapen gaan
(ik keek naar de tv-serie The pale horse, verhaal van
Agatha Christie)
15 - 10
11.20
het is droog
de weg begaanbaar
autolawaai ver weg
droog klinkt het kraken van takken
verbondenheid voelt dichtbij
ik wandel in heden en verleden
alleen die kruiwagen ...
2018 
2021
lezen is weer eens herlezen
kan god een steen scheppen die hij niet op kan tillen
ja/nee in beide gevallen ...
waar loopt de redenering mank
scholastiek of elastiek
en dan babbelen zoals je een ijsje likt
om de tong te laten rusten
het levert slechts de stilte op
van verrotting, rottende kadavers
van opschepperij liggen ze
zwijgend te stinken
Frank zou zeggen: zo kan die wel weer
maar even later, verder
een stilte waarin de jaren zwegen
hoe hoorbaar kan die zijn
hoe verlegen met die woorden
vallende bladeren
afgezaagde bomen
wegvliegende vogels
woorden voor wie
kan er een ernst bestaan die
ernstiger is dan de ernst van poëzie?
13.00
het is weer zover
een grauwsluier van miezer
zon is voor later
wanneer werd de voordeur
voor het laatst gebruikt
was het als in een verhaal
toen de trap ervoor nog betrouwbaar
en ook de bewoners dat waren
de weg nog niet geasfalteerd
er nog uitzicht was
of inzicht
wanneer liep het verhaal af
het verval van de trap
het vallen, hoe
en niet meer opstaan
daarna
14.40
alweer een miezerbui
zijn het de koude gangen
de warme kamer
de koude trappen
de warme lounge
weer de koude gang
het koude trappenhuis
weer een niesbui
buiten wordt het weer droog
17.00
zoals Arjuna moet doden
omdat hij een strijder is
zo moet Amadeu het leven
redden van de beul van Lissabon
omdat hij arts is
wat de consequenties
daarvan ook zijn
de functie is de plicht
ten tijde van de omstandigheden
de rest is tijdvulling
de loop der geschiedenis
verandert niet, alleen
een zelfoverwinning telt
zondag 10 oktober 2021
empathie
empathie
en de duif vloog wit grijs weg
het lukte de aandachtige zon niet door
het wolkendek heen te breken
hij las de vergeten zondagseditie
en miste daardoor het buitengebeuren
ook de zwarte koffie werd oud
contrasten konden niet groter
of uitgerekter, uitgestrekter dan haar
zwart-witfoto in de krant op tafel
daar in een stad verderop treurde
zij met lege blik achter het vensterglas
tot er een duif tegenaan vloog
10-10
zaterdag 9 oktober 2021
'voorbijtrekkende wolken'
Vallende peren
Hij slaat wat wespen weg
en glijdt daarbij bijna uit
over de gistende perendrap
op het pad voor zijn huis.
De leiperenbomen laten hun
harde kleine vruchten vallen,
bijna het hele jaar door hoor
je het ploffen op de grond.
Net voorbij de bomen staat
hij te wachten op de uitgever
met het voorschot, eigenlijk
wil hij schrijven en roken.
Maar geld voor klare is eerst
noodzakelijk. Behalve peren
vallen nu ook dikke druppels.
Hij draait zich om: Daarover
zal ik nog eens een been breken.
n.a.v. Winterlicht van Jeroen Brouwers
9-10
donderdag 7 oktober 2021
tanka
vandaag zo’n twintig
dagpauwoog, atalanta
en een kleine vos
bij andere voortuinen
helemaal geen vlinders meer
maandag 4 oktober 2021
n.a.v. Wat ons bezighoudt
Een verrassing van Peter op zijn blog blohttps://peterdestadsvogelaar.blogspot.com/2021/10/klunzen-bestaan-niet.htmlg
zaterdag 2 oktober 2021
een goed verhaal
tot de aarde van de oertijd
het steenkool van nu
in de herinneringen van je kindertijd
zo heel dichtbij ondanks de jaren
tot sterrenstof van het heelal
als drager van universele bouwstenen
in de baarmoeder van moeder natuur
wetend van laten en later
tot ‘ik ben’ zonder toevoeging
en het liefst nog naar daarvoor
een goed verhaal, voor even een illusie
waardoor je diep wordt geraakt
1-10
donderdag 30 september 2021
haiku
wij kijken omhoog
naar wolkenpret in de lucht
ruimte in ons hart
mislukte foto?
dat kan mij geen biet schelen
op deze ochtend
30-9
woensdag 29 september 2021
wat een toestand
het doet er niet toe
of de regen het raam overslaat
de wind de duintop afvlakt
en verder trekt, verder zonder zand
het doet er niet toe
of de schaduw in de kelder achterblijft
de zee zijn eigen golven doodslaat
zonder zuchten, zonder pijn
het doet er niet toe
of de trap het kraken achterwege laat
de wolken hun vorm onveranderd vasthouden
op de achtergrond van een film
het doet er niet toe
dat onze droom onvergankelijk blijkt
en de werkelijkheid veranderlijk
tijdelijkheid kan niet beklijven
29-9
zondag 26 september 2021
slagveld
vul zelf je tijd maar
met je vragen en je klagen
over recht en vaardigheid
en bemin alsmede in vrede
al jouw zagen over vrijheid
altijd weer ten opzichte van
in een spagaat van doen
van roepen in de echoput
waar je zelf al in zit
jouw spiegelbeeld in de wolken
schijnbaarheid legt je aan banden
schept hier en daar een vijand
die je wakker houdt
hoeveel wangen heb je nog
26-9
zaterdag 25 september 2021
wat te doen
hemelsblauwe bloemen dansen voor mijn ogen
schrijven zich zelf als een geurende brief naar jou
zal ik hem twee of drie keer dubbelvouwen
knisperritselend laten glijden in een envelop
zal ik hem onder jouw deur door schuiven
naamloos of juist geadresseerd per post versturen
voorlopig leg ik hem hier neer om naar te kijken
om de traagheid van het bestaan mee te vullen
geduld beoefenen, het wachten en verwachten
het lijden en verbeiden, het wikken en het wegen
niet de seconden maar de uren en de dagen vragen
of app ik je toch maar even snel een foto
25-9
donderdag 23 september 2021
ach
Woensdagochtend wandelde ik over het terrein van het ziekenhuis. Ik zag een kettingzaag met 2 jerrycans benzine erbij. Even verder waren zeker 5 mannen in gesprek bij drie bomen. Ik dacht toen dat de middelste boom er tussenuit zou worden gehaald. Ik wandelde door over het bruggetje en maakte op de Boezemweg nog een foto (voor bij mijn fotoserie 'bomen van Dirksland'). 's Middags bleken niet 3 maar 4 bomen te zijn gekapt.
en toen was het weergedaan met vier bomen – uitDirkslands Zochertuin
rondedans op het strand
zij reikt haar hand naar hem
en hij, hij pakt die niet, grijpt
grijpt slechts de wijde wind
en waait daarmee, onzeker
richting zee en schuim, hij
brandt nu in de branding
met vleugels van verlegenheid
en zij, zij kijkt hem na, hopend
dat hij op zal rijzen als een god
22-9
maandag 20 september 2021
nog van gisteren
een combinatie
van harmonische kleuren
de vangrails verdeelt
jou bloed proeven
ik bijt het puntje van mijn tong
bij wijze van spreken
en kijk naar de weerspiegeling
in het vensterglas
naar het bloed tussen mijn tanden
de banden, het knellen van de taal
ik verbijt mij, zwijg
kijk naar mijn echo
in het dubbelglas en sluit mijn lippen
om jou beter te proeven
19-9
zaterdag 18 september 2021
zon en schaduwlicht
achter mij het gehamer van een specht
voor mij tinten wiegend groen, doorschenen
en daarvoor slijten banden aan het asfalt
een geluid waar slecht aan is te wennen
sigarenrook in beeld, die van vulkaan erbuiten
oproepbaar van fotoplaatjes, verzonnen of
ooit geschoten of van daarvoor uit een geschiedenis
het kost geen moeite; de apocalyps naast de vrede
zit aan de thee die ik drink nog een VOC-smaak
zal het lang duren voordat alleen Nederlandse
in de schappen van de supermarkt ligt, ook weer
zo’n gedachte die voorbij trekt als die meeuw daar
ik stel mij ogen voor waarin ‘alleen maar verte,
en afgronden, en nacht’ - waarom lees ik dit
de kat ligt slapend naast mij in de schaduw
één voorpoot uitgestrekt in een streep zonlicht
17-9
vrijdag 17 september 2021
vrijdagmorgen
mist over polderland
‘maar de boer hij ploegde voort’
Buning op z’n best
en naar aanleiding van het Boekenweekgeschenk 2022
verwachtingsvol – van
duo hoe-strik-ik-mijn-stropdas
een eerste liefde
donderdag 16 september 2021
woensdagochtendpraatgroepje
naar aanleiding van de schilderijen van Caspar Lindeman maakte ik de haiku.
parel in de week
woensdagochtendpraatgroepje
dankzij corona
al vroeg in de boeken
van binnen tot buitenhof
meningen wegen
van kunst tot kunstogen flitsen heen en weerperfectionist
flauwekul serieusik zal het niet te lang … langsteeds uitkijkend naar
dichterlijk gezegd
legt als een Platoteles
leven uit/in een
Abonneren op:
Posts (Atom)