even voor achten
vogels voelen de lente
de zon komt bijna
dinsdag 28 december 2021
Ongeveer 50 jaar geleden snoezelden we voor het eerst.
Nu dan een herinneringsgedicht over het snoezelgevoel.
snoezelen
op muren zachtvloeiende vormen
waardoor hoeken verdwijnen
we zitten, staan, lopen, draaien
zeilen en verbreiden ons
steeds hoor je de gitaar maar gaan
het refrein de gamelan, gamelan
we glijden in een schaal zonder rand
aan de andere kant ligt stil
het verstand in diepe rust
trachten heeft hier geen kracht
steeds hoor je de gitaar maar gaan
het refrein de gamelan, gamelan
in het zacht geuren is er proeven
ruiken en slikken in herhaling
hier toeft het zijn zonder pijn
in de eenvoud van zuivere elementen
steeds hoor je de gitaar maar gaan
het refrein de gamelan, gamelan
27-12
zondag 26 december 2021
voor 2e kerstdag
herinnering aan een glimlach
zomaar kunnen vlokken sneeuw gaan vallen
zomaar kan er weer een woord beginnen
in het pratend woordenbrein van binnen
zilverzacht gedacht of met harde knallen
naar buiten gebracht op al die open plekken
waar hun lading vrijelijk rond kan zwerven
waar hun kleur zich zeker vast zal verven
in de slogan: wie gaat er vertrekken
maar is het niet dat alles altijd blijft
het kan verscholen zijn in donk’re grotten
of in een groepsapp van extreme zotten
die steeds maar zeggen: wat kan ’t rotten
maar het is altijd weer de glimlach die beklijft
jouw stralende blik die zwarte sneeuw verdrijft
23-12
vrijdag 24 december 2021
over liefde
essentieel of afgeschaald
waarom houden de mensen niet van
hen zoals zìj van elkaar houden
waren mensen maar zo blind als dat
hùn liefde is – zìj zien elkaar
zìj lopen met veren aan hun voeten
rupsen in hun buik en krankjorume
dwaze gedachten in hun dolle hoofd
uit hun mond komen liedjes en vlinders
de mensen echter struikelen bijna over
hun vele vooroordelen die als zwart of
wit, maar meestal bruin en grijs uitpuilen
uit hun tassen, broek- en jaszakken
mensen konkelen hun praatjes bij kapper
in supermarkt terwijl het brood gesneden
of het gehakt wordt afgewogen – zij wegen
de verliefden … de weegschaal slaat door
21-12
woensdag 22 december 2021
zaterdag 18 december 2021
alleen een titel ontbreekt
de mist hangt laag
de bomen staan stil - op rij
de weg is leeg
richting Pauwenstee
eigen weg-bordje gemist
- op goed geluk
woensdag 15 december 2021
om en om
verscholen
ze waren verdwenen of al dood
het leek of familiebanden niet
of onnodig aanwezig waren
voor jou die geen gemis voelde
degenen die het recht daarop
hadden waren zo in zichzelf
dat eenzaamheid een medaille
was die met eer werd gedragen
niemand keek om en naar elkaar
jij trouwde met de boom in de tuin
een ring om de ene, een sluier om
de andere tak waar jij aan kon hangen
13-12
maandag 13 december 2021
weer
wat zwerft er nu weer tussen droom en daad
wat laat een reeks van sporen achter
terwijl af- noch indruk een bestemming heeft
er kleven resten aan het doen en laten
er drijven wolken woorden door de lucht
de drang er meerdere te pakken is sterker
dan de drank en rook kringelt om het zuchten
het werkwoord worden is weer losgebroken
de hand slaat maar raakt geen van allen
de wijzers wijzen blijvend weer omlaag
waardoor het opstaan uit- en afgesteld
en dromen zich ontvouwen als een daad
12-12
Kerstverhaal met mooie aanvullingen
Toen ik onderstaand gedicht had geschreven leek het mij spannend om aan mijn (facebook)vrienden te vragen er een 4e strofe bij te schrijven. Bij deze een pluim voor diegenen die dat hebben gedaan! Ik vind het een mooi experiment.
kerstverhaal
duisternis dwaalt verloren door de straten
schuurt langs de huizen, deuren, ramen
ziet het licht van lampen, kaarsen, bomen
neerslachtigheid rolt als tranen uit zijn ogen
daar loopt Maria haar hondje uit te laten
zij pakt duisternis bij de hand, kom maar mee
bij ons is plek voor iedereen, glimlach, gekwispel
en even later zit duisternis aan tafel met thee
naast wat herders en Herodes, die stil zwijgt
Jozef zit met de koningen op de bank te puzzelen
op tafel zit een kleine engel met een appel te spelen
ken ik jou niet ergens van, zegt zij tegen duisternis
…
11-12
ik weet het weer, vroeger heel lang geleden
zaten we op dezelfde school, in dezelfde klas
jij was daar de meest wilde en gewilde jongen
je bracht vreugde en licht in menig meisjeshart
Magda Haan
'ja ', zegt de duisternis wij ontmoeten elkaar met regelmaat.
wij komen elkaar tegen in het licht telkens weer.
licht in ogen, licht in harten. licht dat in het vertrouwen ligt.
elke dag opnieuw geboren.
Thea Boom-Legierse
Zou kunnen, maar de meeste mensen
willen mij niet kennen Hoezo dat?
Zegt de kleine engel en geeft hem een stukje
van de appel, Ik kan er nu dankbaar om zijn
Conny Hecker-Rosenboom
Ja natuurlijk ken je mij
Ook jij kwam mij ooit tegen
Als duister dat maar geen licht wil worden
Als Duisternis die jou omarmt
Zachter dan het licht
Ja natuurlijk ken je mij
Ik weet ook wie jij bent
Gerda Boevé
ja zegt duisternis, jij kent mij zeker ergens van
je werd altijd kriegelig van mij; nu ook zie ik
eigenlijk wil ik dat je weggaat, zegt de engel, echter
zonder duisternis is er geen licht, dus blijf dan maar
Tino van Kampen - Uit het leven van (wwwdeliterator.blogspot.com)
Ja, ik herinner mij bij de schepping van de wereld
zie ik jou mijn inktzwart met sterren versieren
zodat ik nu weer in mijzelf geloof:
duisternis met lichtpuntjes!
Mari-Anne van Oortmerssen
zaterdag 4 december 2021
even nog
even nog wat kleine woorden
voor de dageraad begint
even nog geluk omschrijven
voor de dag zijn zorgen baart
even nog het kleine eren
voor de middagrust indaalt
even nog mijn klein geluk omarmen
voor de avondklok gehoorzaam slaat
4-12
woensdag 1 december 2021
Abonneren op:
Posts (Atom)