Dostojevski indachtig

Wie is het die de keus maakt
links- of rechtsaf te slaan.
Er is een voorgenomen richting
maar omdat een zich omdraaiend
oud vrouwtje mij de wil ontneemt
haar te passeren sla ik rechtsaf,
terwijl ik net als zij eigenlijk
linksaf wilde. De analyse van
Raskolnikov spookt in mijn hoofd.
Ook die keuze wordt gemaakt.
Mijn wandeling kort zich in
vanwege de regen. Ik wil niet
door- en doornat thuiskomen.
R. voelt zich dood- en dood-
ongelukkig, maar ik, ik voel mij
opgelucht – mijn oude vrouwtje
leeft nog en hoe zij zich voelt …


15-8 

onontkoombaar

slechts in het begin kenden wij elkaar
zoals je niemand kan kennen in de tijd
van oorlog en vrede, de seizoenen
momenten van stille haat of heftig zoenen

slechts aan het eind smelten wij weer
en tot die tijd is het zeker onmogelijk
een wonder, nee, het gaat te stroef en
de winter draalt in al zijn kale groeven

scholen vissen zwenken in - en uit elkaar
lover ontspringt, het wordt mooi weer
verblijd zijn wij met al die toekomstvisioenen

en steeds maar dat kijken in pupillen van elkaar
ook al tintelt licht en lucht van onweer
wij genieten, even, van niets meer hoeven


6-8

NU

er is een ding
dat noch gezocht
noch gevonden kan worden

zo’n zin en al die andere
andere indrukken van
klanken van vroeger

er zijn resten
die noch gezocht
noch gevonden kunnen

ze golven of bruisen
in oog, oor en neus
en laten sporen na

er zijn residuen
die noch gezocht
noch gevonden worden

toch weet ik ze
te voelen in het onverwachte
in ietsiepietsie   nu-niet


6-8

de wet

de wet

de middenweg is gulden
niet te veel aantrekken
en ook niet te weinig
boerkabedekt of blootgewoon
met iets er tussenin
houden we het midden
in ons gouden Utopia

2-8

hier en toen

in de glorierijke uren
van de lindelaan
kan het zomaar duren
telkens stil te staan

tekens van verstaan
van het zoete en het zure
levensstijl moet doorgaan
tussen jouw vier muren

opbrengen en aanzien
van begrip en rust
en heel héél misschien
toekijken    bewust

vanuit mijn levenslust
het vele tellen tot tien
wie was het die ons kust
en sust niet meer sindsdien

2-8