zaterdag 24 januari 2015

het vluchtelingenkind

kijk, hier ligt het kleine wicht
gezwicht voor een nieuw leven
in de zachtgevormde armen
van zijn moeder, haar hand streelt

later zal het de klappen voelen
de harde vormen van het leven
lichaam en geest zullen ondervinden
de tocht door de aardse hel is begonnen

maar zal zijn ziel verbonden blijven
met de stralende gelukzaligheid
die nu nog de blik in de ogen
tussen moeder en kind verbindt



24-1-15

vrijdag 23 januari 2015

dun ijs



het ijs is zoals gisteren
nog niet gebroken
de woorden zijn nog
schuchter naar elkaar
genegenheid hangt in de lucht
maar plannen vervliegen
een zucht in later
nu alleen bevroren water
wat zullen we geven
het ijs is dun
nog niet op begeven dus



23-1-15

donderdag 22 januari 2015

waai maar

waai door mijn veren
waai maar wind
schijn door mijn bladeren
schijn maar zon
stroom door mijn dalen
stroom maar water

de aarde leeft
leeft op en onder jou
jouw handen en jouw voeten
maar vooral toch in jou
ja, de aarde leeft in jouw hart
tezamen met alle sterren

vol liefde stroomt het
door jouw klanken
vol aandacht schijnt het
door mijn woorden
vol geluk waait het
door onze verzen


21-01-15

zondag 4 januari 2015

Ik zie alles

verwarmen
of verbranden
het vuur gloeit,
loeit, verlicht
beneemt het zicht

laat ogen toch kijken
in verwondering
naar de marge
tussen blind en verblind

zonsopkomst met kaarslicht
bosbrand met storm
een vallende ster
een vlam flakkert

Ik verwarm alles,
verbrand alles,
zie alles.



4-1-15

zaterdag 3 januari 2015

even

de tijd schreeuwt om erkenning
ik zet mijn voeten voor elkaar
een stap is gezet
de volgende is in aantocht

bloemen gaan dood
het gras sterft af
dit alles in gedachten
herinneringen plagen voort

ik begin een wandeling
van hier naar daar
en weer terug
het lichaam is op doortocht

bloemen gaan open
het gras groent
dit alles in gevoelens
zintuigen moeten nog wachten

even lost de tijd op
even sta ik stil
bij alles wat is
even …

dan schreeuwt de tijd
weer om aandacht



3-1-15