maandag 30 oktober 2023
dinsdag 24 oktober 2023
5-7-5
Vandaag ook nog wat haiku-achtige regels geschreven:
gif, kruis of raket
sterven voor een ideaal
verbeelding – of niet
☙
is’t nu wel of niet
- ons kussen in de regen -
een seizoensconflict
☙
de samenleving
koekje uit de oude doos
ja, hadimassa
☙
raamuitzichtloosheid
beginnende herfstkleuren
regenachtige
relativiteitspraktijk
een spanne van …
is er veel verschil tussen 200
en 300 jaar geleden
hoeveel zal het verschil zijn
tussen 200 en 300 jaar later
200 en 300 eeuwen later
wie kennen we dan nog van nu
aan welke namen zal nog een paar regels
gewijd zijn in een boek – wat is dat
of op een website – wat is dat
zijn er nog foto’s
chamois, halfmat met gekartelde rand
een snapchat van AI
(on)bekende gezichten
zijn er nog vreemdelingen
anders dan uit de ruimte
‘die verdwaald zijn zeker’
24-10-2023
maandag 23 oktober 2023
komt wat komt, gaat wat gaat
verslijten aan de tijd – daar en hier
het sterven waart rond langs lange kuststroken
en op postzegelgrote plekken, grauw zand waait
over vlakten en de huizen zonder ramen in
de zee spoelt het bederf aan tussen de wieren
heengaan; vloeibaar aanspoelen als eb en vloed
het geluid van de zeis op het kerkhof, herfstkleur
schreeuwt naar de antracietgrijze hardstenen
waar jaren in wegslijten van grootvaders, oma’s
kleinkinderen zoeken achter de zerken en verleggen
witgele schelpen in het zand – de jaren wentelen
en wentelen, het leven explodeert in de zomerwarmte
zij haasten zich langzaam een volgende generatie in
21-10-2023
van de een en de ander
elkaar
het begint en eindigt met er zijn
er tussenin ligt tijdverdrijf, bedrijf
momenten waarvan je later denkt
was ik maar meer aanwezig geweest
had ik er maar meer aandacht voor gehad
het wonderlijke leven van de klok
de voortschrijdende tijd op het toneel
het volgen van het script, de dialogen uit-
gesproken door bekende monden
die evenzeer hartstochtelijk kussen
maar wel in het voorbijgaan, ach
en wee – weeklagen helpt geen zier
plezierig doden we de tijd; elkaar, dat wel
17-10-2023
vrijdag 20 oktober 2023
pas uitgekomen bundel
als as
haar urn stond op de schoorsteen
al zeven jaar
toen zijn urn kwam
namen we het afwasteiltje
en lieten beider as erin glijden
er was voor ons zien
geen verschil tussen haar en
zijn as – as tot as
stof tot stof
mogelijk was haar as al meer stof
we husselden de as door elkaar
twee assen werden één as
het paste in één urn
een dag later
we gingen naar de heide
op een grafheuveltop keken we uit
en naar elkaar
we strooiden de as
lieten de wind het werk doen
de hei is al bijna uitgebloeid
woensdag 18 oktober 2023
weemoedig
vanmorgen
vanmorgen zag ik hoe velen
een toekomst tegemoet snellen
terwijl ik naar het verleden keek
herinneringen koppelden zich
aan hun nu nog tomeloze energie
met verwachtingen in het verschiet
hun passie - de teleurstellingen
die daarmee gepaard gaan
zien zij gelukkig nog niet
steeds is er voor een leeftijdsgroep
een grens bereikt, een opkomst
en een ondergang, een afscheid
vanmorgen kwam het adieu
binnen, het nestelde zich
en maakte mij weemoedig
maar tegelijkertijd smolt het
samen met hun eeuwige droom
die natuurlijk ook de mijne is
13-10-2023
zondag 15 oktober 2023
gedicht van de week
Detail uit een schilderij van een anonieme schilder over de gruweldaden van Alva - 16e eeuw, het begin van de 80-jarige oorlog. Er valt wel wat af te dingen over het schilderwerk, maar de zeggingskracht van de gezichten, het kijken, is overduidelijk. Zo staan we er vandaag de dag nog bij.
balanceren
en mompelen van ach
en wee
het onrecht ons weer aangedaan
kleeft tot in gebeentemerg
wij staan niet op de barricaden
en schreeuwen het niet uit
maar dichten zeker niet de ogen
nog niet
we sluiten aan in volle rij
en mompelen van ach en wee
het vullen van de achtergrond
de dagen laten het steeds zien
wij volgen in gepast vertrouwen
houvast is een grasspriet hoop
ons zal dit toch niet gebeuren
nog even niet
we sluiten aan in volle rij
en mompelen van ach en wee
wij wachten op een volgend ongeluk
een ramp, een val- of schietpartij
eindeloze oorlog, zee die neemt
treuren om de onvermijdelijke reis
al die levens, eigen leven evenzeer
ja toch
5-10-2023
vrijdag 13 oktober 2023
het diep donkere bos
verliefdheid
in de verte de ingang van het bos
hoe zwart en hoe diep zal het zijn
is daar wel een pad te onderscheiden
met langs de kant zacht mos
waar ik zuchtend op uit kan rusten
de woorden kan overdenken
die ik jou zo graag zal willen zeggen
over de vreugde van het achterlaten
en de angst voor opnieuw beginnen
met alleen jou mijn liefste als houvast
zullen de bomen hem tot vriend zijn
hun bladeren naar hem ritselen
zullen de dieren nieuwsgierig zijn
ook al hoort en ziet hij ze niet
benen lopen automatisch door
zijn hoofd er achter aan
met duizend suizende gedachten
de ingang van het bos is nu dichtbij
hij kijkt even naar de woorden
op het bordje: GA TERUG
geen ganzenbord vandaag
12-10-2023
maandag 9 oktober 2023
verhalen in je brein
De ene keer maak ik een gedicht bij een foto, een andere keer een foto bij een gedicht. Dat laatste is nu het geval.
is het wel
in de verte hing één sok
aan de waslijn – te drogen?
zou er soms iets in zitten
een boodschap voor een
geliefde, wandelaar, ooggetuige
nu en dan lijken dingen
niet op de plaatjes in je hoofd
verhalen in je brein breiden
zich uit, exploderen uit het
geziene, gehoorde, de reuk
bij de waslijn aangekomen
voelt de hand aan de sok
geen geiten- maar schapen-
de lauwe geur gaat voorbij
alsook het blaten in gedachten
29-9-2023
zondag 8 oktober 2023
zaterdag 7 oktober 2023
woensdag 4 oktober 2023
wat veel schrijvers zijn er toch
Het was een mooie middag in De Drukkery in Middelburg. Ik luisterde ruim 3 uur naar dichters met uiteenlopende gedichten. Op de foto's: Hanneke Middelburg, Yentl van Stokkum, Ester van Meurs, en Babs Gons (de kersverse Dichter des Vaderlands) Om even over vieren had ik genoeg gehoord ... ze gingen nog even door.
Zelf las ik uit De belijdenis van de stilte van Adriaan Roland Holst de volgende verzen:
Luisterend stond ik en toen werd mijn luistren
zien, want hoog boven het verloren bonzen
der golven heeft zijn stem gebouwd een bronzen
hal van geluid, en ik stond opgericht,
en op den drempel, en ik zag het waaien
van winden wijd over werelden zwaaien
en ruimen alle wolken, en het duistren
verwoei... ik stond onder der sterren licht.
Daar won 'k, ten drempel van zijn stem, het wonder
van de aether, en hoe de aarde door haar golven
gewekt, gestuwd door haar, door haar bedolven
wentelt, en wendend stijgt uit het begin;
en hoe de sterre' elkander door de sferen
het zijn in liefde's lichtende aandacht leeren...
En wijl 'k van aandacht sidderend daaronder
stond, nam de golf mijn hart... ik stond er in.
Dit was de groote breuk van het bestendig
zinnenverband - 'k voelde de sterren naadren
mijn hart, hun banen gonzen door mijn aadren,
één vreugde - één duizling - één kristallen pijn -
en ik heb nooit, niet in mijn hoogste droomen,
geweten dat het hart in het volkomen
bewustzijn van zijn kleinheid zoo oneindig
groot, en zoo machtig en zoo klaar kon zijn.
En zo zag dat er uit ;-)
1000 Dichters
Vandaag naar de Drukkery in Middelburg. Enkele strofen lezen uit De belijdenis van de stilte van Adriaan Roland Holst.
dinsdag 3 oktober 2023
laat de planken in de boom
rest rust
die kist waar ik toch niet
in passen wil, daar ga ik
niet aan beginnen
laat de planken in de boom
een doek, een mand, een baar
een doos van karton of
van gegroeide schimmels
mijn lijf neemt er genoegen mee
ik kijk wel toe van waar dan ook
ook – dan – waar
Abonneren op:
Posts (Atom)