vlinders
vlinders ving ik - vroeger - met een net
als Prikkebeen, waarachtig voor de pret
later kweekte ik ze om van te leren
hoe ze de meeste keren metamorfoseren
toen tekende ik over ‘Gods
goochelaartjes’
en kleurde de schubben en de haartjes
nu fladderen ze soms nog even snel
mijn pen en hart uit, dat nog wel
29-12-2022
Gods goochelaartjes, Augusta de Wit (1932) - schilderij: Kleine vos, acryl op paneel (1998)
een vrij sonnet
vergeten
of het nu wel of niet heeft plaats gevonden
de waarde ervan is een herinnering waar
mee geleefd kan alsof het een kostbaar
sieraad is dat verscholen lag in diepe gronden
wie haalde het naar boven en gaf het jou
of groef je zelf al door de zwarte lagen
was het ruige leven meer dan vragen
en verbleekten antwoorden door: vertrouw
op jouw kracht, het wonder van niet-weten
broers en zussen wijzen ernaar, ongeboren
achter de verre horizon voorbij planeten
vader, moeder, dood en semi uitverkoren
jij hebt hun trage beelden bijna al versleten
vergeten is het beste, dan kan niets jou storen
mooie woorden
in het lege laten
het totaal verlaten
vinden we verlegen
ons ongeduld ontstegen
het verloren inzicht
mooie woorden zonder gezicht
die we zacht nafluisteren
en van elkaar afluisteren
terwijl we dwalen door verhalen
zullen blikken niet meer falen
leegte blijft toch schuren
maar in de lichte uren
die volgen bereiken we
wel het ultieme nieuwe
we waren al te vaak gestorven
en leken niet meer op elkaar
weer trokken we het slagveld over
zonder wapen, buit en wrok
we streden tijdloos in ons brein
verlieten vrouw en kinderschaar
versloegen vijand en elkaar
maar demonen bleven komen
zal eens de tijd zijn uitgeput
zal eens de dood ten onder gaan
en zie ik dan jouw blik weer
als de mijne en is er geen elkaar
2-12-2022
jij, voorbijganger
in de vroege ochtendmist
bijna zonder zicht
kleine mensen
hoe verloren was het paradijs
de vrouwelijke kant van het leven
de vrolijke kant van drinken en spijs
spel waar geen resten aan kleven
hoe schoten we schromelijk te kort
hoe schoten we steeds toch weer mis
wie was het die steeds weer mort
en niet leert van onze geschiedenis
vrouwen, mannen, al die verhalen
uit de tijd – voorbijgegaan en dood
ontluisterd gaan we door met malen
voelen ons klein in plaats van groot
27-11-2022
dan
het groengeel van de herfstbladeren
is anders dan
het geelgroen van het voorjaarsblad
valt het op door alle andere gelen
haagbeuk
ginkgo, hartjesboom, berk, linde
als bijna alles geel is schijnt de zon
dan zonder schaduwen
is al het zwart dan in een gat gevallen
als mijn kijken in een blad verdwijnt
straalt
het gouden geel dan uit zich zelf
22-11-2022
de herhalende mythe
de voorgoed verleden tijd
sloop met vileine kracht
de toekomst binnen – zacht
en zonder haast en dralen
de grenzen waren uitgestippeld
het plan was al getrokken
gemoet en gemoed vertrokken
de vrijheid lonkte als vastgoed
huis en haard verwisseld
bezwering aan de wand ingeruild
en tranen met tuiten gehuild
voor de nieuwe tovergodin
de heldere stolp volgekalkt
met tralies als een vlucht
het archetype kreunt en zucht
had ik toen maar … had ik toen maar …
18-11-2022
n.a.v. Jij zegt het van Connie Palmen
wanneer is dat voorbij
hoe het ook zij
de mist verhangt in vlagen
het uitzicht deze dagen
illusie tijdelijk
en wat zegt zij
je kan er beter niet naar vragen
elk antwoord zal uitdagen
bevrediging vol schijn
en wat zegt hij
zijn spreken gaat van snel naar traag
de klankkleur springt van hoog naar laag
na elke punt – Tenzij …
hoe het ook is
morgen ligt besloten in vandaag
ik hou mij niet meer bezig met de vraag
wanneer dat over is
15-11-2022
meer zwart dan wit
zich vastklampen aan een het, hem of haar
de incompleetheid van afgescheidenheid ervaren
nooit het ultieme willen kunnen evenaren
pas in de dood is alles klaar
kan het verlangen naar weemoed
anders zijn dan een weemoedig verlangen
is het zich uiteindelijk verhangen
een droeve daad van overmoed
kan het wel en wee van moed en laf
een overweging waard zijn, een repeterende gedachte
wil een mens zwak zijn, uiteindelijk niet bij machte
zich zelf te zien - volmaakt en af
14-11-2022
Soms raap ik woorden bij elkaar en is het gedicht een collage van wat ik lees en denk.
ze zei dat het kind
brabbelde als een vogel
een staartmeesje
maar het sprak met een uil
voelde zich een kuiken
met slaap in z’n ogen
en een lege maag
ondanks de hazelworm
die daar te verteren lag
hij lachte er om
keek naar hun nest
met de uit het kussen
geslagen veren
gaf over haar heen
het kind z’n kroel
en draaide terug
zij was al weer in
slaap gevlogen
in vallen had ze
vast geen zin
10-11-2022
eens schilderde ik leerachtige
portretten uit een ver verleden
gevonden in dalen in het zand
ook al weer zo lang geleden
mogelijk hebben zij lang geleden
of zijn zeker en snel van kant
gemaakt – ach dat verleden
de list en het waarachtige
vanuit het verre Egypteland
koppen met krampachtige
trekken –
moegestreden …
of is dat niet zo relevant
eens door velen aanbeden
nu in een museum beland
Toetanchamon, machtige
jouw graf geopend, 100 jaar geleden
2-11-2022
mijn lieve lief
het leven gaat zoals wij
altijd vooruit
aan mijn terzijde
zowel links als rechterkant
warmte van mijn lief
jij mijn terzine
kort van stof, lang van liefde
één haiku genoeg
19-10-2022
Thuis
met een verhaal,
in de berestoel
naast het opgestookte vuur,
over hoe de maan al scheen
vóór het WOE van de wind
het KRAK van de takken
het SLOF door de sneeuw
het PLOF van de ploffer
het SIP van de sijpelaar.
Wat een dag!
“Ga je morgen weer mee”,
maar kleine beer sliep al.
15-10-2022
wie zal het laten praten
het kind dat zwijgt
wie zal het laten dansen
het kind dat zit
wie zal het laten spelen
het kind dat zwijgend
achter plastic geraniums zit
doof voor de verglijdende tijd
is het kind een oude herinnering
een twinkeling ver achter de einder
14-10-2022
hé broer, noem mij geen hoer
zeg zus, je lijkt wel Pegasus
met snelle vleugelslagen
weet ik mij even gedragen
op naar Olympus god en goden
ken jij geen wet noch geboden
ben ik een speelbal van jouw slagen
en kan je even niets meer vragen
jij zwenkt, een vogel ontwijkend, gezwind
maar beter val ik zuchtend in de lucht
voor eeuwig gevangen in de ether
dan in jouw donk’re blik
9-10-2022
bij het beeld Pegasus van Carl Miller in het Middelheim museum te Antwerpen
Nog net in september is dit boekje dat Tino van Kampen en ik vanaf de zomer maakten uitgekomen. Net voor de eindcontrole, begin september, kreeg Tino een ongeluk met hersenletsel tot gevolg. Slechts enkele exemplaren zijn nu geprint, maar we hadden al afgesproken dat we de teksten op onze bloggen zouden plaatsen. Peter Ganzeboom schreef de flaptekst:
Zeer
korte verhaaltjes
Zeer
korte inleiding
Het wordt tijd voor ons volgende project mailde Niels mij en als bijlage zond hij een verhaal van 5 woorden. Ik, niet vies van literaire vondsten, ging direct akkoord en mailde een zin terug. Maar hoe nu verder?
Ik wist dat er zeer korte verhalen bestonden van 55 woorden. Dat wetende gaven wij ons een extra uitdaging. Elk volgend verhaal moest 5 woorden meer hebben dan het voorgaande en dat t/m 55 woorden. Vervolgens schreven wij terug naar het begin, een zkv van 5 woorden.
Een verhaal moet een kop en een staart hebben, een tijdspanne waarin zich iets afspeelt. En, is het verhaal niet te veel een mededeling? Mmm, eigenlijk is ‘alles’ een verhaal. Er speelt zich altijd wel iets af, ook in een mededeling. Zorgvuldig zochten wij een midden, rekening houdend met wat hierboven is uitgelegd. De teksten zijn later niet meer gepolijst. Dit is wat het is en volgens ons is het gelukt.
Tino
Voor
alle duidelijkheid: N = Niels, T = Tino
5
Voorbij, het klappen van
handen.
N
Mistroostig schreef Kafka zijn
slot.
T
10
Ze deelden leed van cliché naar
cliché tot hun scheiding.
N
Perfectie is niet haalbaar, daarom
is het streven ernaar decadent.
T
15
Heus, je loopt hier, in een
krankzinnigengesticht waar stank je door alle kieren tegemoet komt.
N
Sommige moeilijke teksten moet je
herhaald lezen, pas dan kom je tot een dieper inzicht.
T
20
Het kwaad ligt bij de afnemer van
pas geplukte koffiebonen. Hij verstrekt een niet inlosbare lening. Fair Trade
bestaat niet!
T
Na vele draken te hebben verslagen
wordt het eindelijk tijd een jonkvrouw te redden. Maar waarheen gaat de held.
N
25
Er ging een gerucht door de stad.
De zwarte dood zou hebben aangeklopt bij de meestertimmerman.
Het gonsde: welke leerling zou de kansel nu afmaken.
N
Woest is de rechter na de schunnige
en gewaagde opmerking van de scabreuze proleet. Tot geen zinnig woord in staat
begaf bijkans zijn hart het.
T
30
De mens had een God nodig. Daarom
verzon hij er een. Ik
geloof in God. Evenals in een e-bike; die de mens toch ook
verzonnen heeft. Die is bovendien modern.
T
Ze vinden de botten van een mens
met drie handen. Hij ging liggen als een hond die ging sterven. Zij legde een
bladerdak over hem en verloor haar hand daartussen.
N
35
Wéér die droom. Wijdbeens staat hij
in zijn blote kont.
De douanier peurt de met blauw rubber beklede en gekromde vinger in zijn gat.
‘Hebbes.’ Voldaan laat zij de vergulde
amandel aan de aanwezigen zien.
T
De vader was heel blij toen hij zag
dat zijn zoontje een vlieger had gemaakt. De moeder werd heel ongerust toen zij
later de vlieger vond in de duinen zonder een spoor van haar kind.
N
40
En toen was hij dood, althans zijn
lijf, want dat zeiden de
doctoren die naast het bed stonden waar zijn 89-jarige lichaam in lag. Zelf
kijk jij naar dat tafereel vanuit een andere dimensie en zegt: dag, jij, Anton
Dunckley.
N
‘Je moet mij vertrouwen. Ik ben
niet wie jij denkt dat ik ben.’ Ik toon mijn sheriff badge. ‘Zadel je paard en
vertrek. Het komt in orde.’ In de verte nadert Cortes the Killer. Een gevecht
op leven en dood.
T
45
Zolang ik mijn sigaar rook zit de
roodborst op de rugleuning van de stoel tegenover mij. Nu en dan poetst hij aan
zijn
ruiperige borst. Voor de winter moet zijn verenjas weer piekfijn in orde zijn.
Dan tikt hij tegen ’t raam, tin, tin, tin.
N
‘We
houden het niet droog’, zegt de een.
‘Ik
denk het ook niet’, zegt de ander.
Niet
veel later trekt er een gordijn van regen voorbij.
Het
sluit zich om de schuilende twee, het dorp en de vijf
windmolens, die nog nauwelijks te zien zijn.
T
50
Put your sweet lips a little closer to the phone, klonk het uit de speakers. Toen ik kind was luisterde
mijn moeder graag naar Jim Reeves. En nog altijd luistert zij graag naar
muziek.
Vandaag genieten wij samen. Als ik afscheid neem, breng ik mijn lippen dichtbij
en kus haar.
T
Ginds, rond de bloementuin, snoeit
hij heg na heg.
Nu kijkt hij achter zich. Daar staat het leven. En even is er niets dan
vrolijkheid. Dan ziet hij de gesnoeide takken en stelt zich het opruimen voor.
Gelukkig, de gedachte drijft weg tussen de bloemen. Eerst maar een kop koffie.
N
55
Als vanaf 1 april 2023 alle vrouwen
de wens om kinderen te willen krijgen een jaar zouden opgeven, en de mannen hun
zaad een jaarlang niet zouden willen uitstorten in vrouwen die vruchtbaar zijn,
wat een zegen zou dat zijn voor de wereld en haar bevolking: 2024 het jaar dat
er geen kinderen worden
geboren.
N
Ik wist dat het moment zou komen.
Dat het voorbij zou zijn. Soms dacht ik eraan, maar het raakte niet mijn
diepere
gevoelens. En nu het zover lijkt te zijn, zijn het mijn gedachten die een
wirwar aan emoties niet meer kunnen volgen. Zou die ene foto in zijn soort dan
toch de laatste zijn?
T
50
Maar wat moet de man met zijn
gedachten en gevoelens als hij te horen krijgt dat er nog maar twee opties zijn
en als die niet aanslaan, hij niet zo heel oud meer zal worden?
Voor hem is het een luguber ‘spel’ om de hardheid een pek te geven.
T
Vanaf de ansichtkaart kijken 8 paar
ogen in één gezicht haar aan. Het gezicht zelf, en profile, kijkt van de kaart
af. Haar brengt het niet van de kaart. Zij is al psychedelisch van haarzelf.
Maar nu zij de tekst op de achterkant leest moet wel een traantje worden
weggepinkt.
N
45
Nog zag hij de arm van de weerman.
Met een lippenstift – dat werd gezegd – tekende hij op de kaart.
Nu hele weermannen en -vrouwen, foto’s en animaties van wolken, een enkel keer
bliksem. Zou er over 50 jaar nog weer over zijn om te voorspellen.
N
Op de fiets heeft hij gemengde
gevoelens bij het feit dat zijn halfje meesterspelt toch wel erg duur is; twee
euro tachtig. De twee meloenen waarvan een gratis vergoeden veel. Hij blijft
echter doorrekenen. Vijf euro zestig voor een heel. Dat is bijna zes euro’s.
T
40
Leef elke dag alsof het vakantie
is, luidt het credo. Dat is
makkelijker gezegd dan gedaan. Je moet er echt het diepere
gevoel bij hebben, de zuivere intentie. Anders blijft het een loze kreet.
Geniet ik nu echt van jou?
T
Maak kennis, zei hij, met de Dani
van voormalig Nieuw
Guinea. De meeste ouders van hen waren een groot deel van hun leven
Nederlander. “Ach ja”, zuchtte hij
diep weemoedig, “het Koninkrijk der Nederlanden, wanneer praten we daar nog
over.”
N
35
Er was meer dan genoeg aan vooraf
gegaan. Eén dreun en hij sloeg al overboord. In een flits zag hij het
overlijdensbericht in de krant voor zich en dat van hemzelf op de volgende
pagina.
N
‘Leg nu al uw droefgeestige angst
af en neem een mannelijke dapperheid aan', buldert de dominee van de kansel. Ik
krimp ineen met een benepen hartje. Ontdaan loop ik anderhalf uur later de kerk
uit.
T
30
Ooit komt het binnen: besef,
woorden, klanken, ritme. Geen proza of gedicht, maar poëzie. Ooit begrijp ik
dat. Pas dan kan ik je echt raken met wat ik zeggen wil.
T
Het regende hard. Het onweer en het
ergste moesten nog
komen. Bij het naar buiten kijken dacht zij daar niet aan. Haar
gedachten wilden zijn laatste kus nog cirkelend vasthouden.
N
25
Nederig verricht de wijze zijn
dagelijkse taak. Niet omdat het moet; het is zijn keuze. Want, wat heb je
immers aan
hoogmoed, weet hij wijselijk.
T
De herfst zal schitterend zijn.
Klopt die uitspraak wel nu in
augustus al zoveel bladeren gevallen zijn. Maar slaat dat ‘schitterend’ wel op
de natuur?
N
20
Hij kroop, stond op en liep en
viel, stond op en viel, kwam
tergend langzaam overeind en viel dood neer.
N
Bijzonder en op een onverwachtse
plek. Een plek die ons beide dierbaar is. Als het ergens moest zijn, dan daar!
T
15
Weer een nacht in de open lucht. Nu
kan het nog. Later is het onmenselijk.
T
Nu de klok stilstaat lijkt ook haar
leven in de zachte handen van de dood.
N
10
Je zag en ziet het toch aankomen …
Regeren is vooruitzien!
T
Zijn diplomatieke antwoorden waren
altijd al gebaseerd op oude koek.
N
5
Op tijd de hoek om.
N
Voldaan sluit ik dit document.
T
