dialoog
daar zitten we
te speculeren
over de klank
van waarheid
de kleur van
werkelijkheid
de scheuren in
hout en muren
rimpels in
oude handen
bèta-golven over
zeeschuimgedachten
werkelijkheid
in het zichtbare
en waarheid
in het paradoxale
de thee is koud
wij zijn geworden
29-8-2023
buiten en binnen
de zon twinkelt prachtig
in een vormloze druppel
aan de rand van een
boerengroen elzenblad
mijn zwijgen is krachtig
zonder dans of gehuppel
geen wee noch geween
het is – in woorden gevat
de tranen verdrogen
aan warmte en lucht
met zon achter wolken
die grijzen naar regen
ik knijp met mijn ogen
mijn adem verzucht
gedachten gemolken
verbinding als zegen
28-8-2023
.jpg)
In het Noord Veluws museum Nunspeet
hoe verbaasd
kan je kijken
naar de
sterren en het wijken
naar de
kleuren in het zwart
naar dat
alles in jouw hart
bij een
schilderijtje van Eugene Brands
kunstenaarskolonie
tientallen
vergeten schilders
trekken aan
mij voorbij
in
landschap, bos en hei
zij
ploeterden zoals de boeren
en keken
rustig als herders
zij werkten
in het licht
en in
schamele kamers
met de tijd
aan hun zijde
*
Bij het
Hendrik Mouwenveld en andere heidevelden – inspiratie komt ook uit ‘Van den vos
Reynaerde’ door Willem en ‘Woeste Hoogten’ door Emily Brontë.
Het is
drukkend warm
geen vogel
laat zich horen
klein
zuchtje wind
Later toch
een doodskreet
van een of
ander beest
niet om
voor te lezen
even
muggenziften
hij
twijfelde eraan
zijn woord
te houden …
hij bekent
bekend te zijn
met de
ergernis t’s en d’s
door elkaar
te halen
dat doen
vooral dichters
in
zogenaamde vrije verzen
waarin het
bekend zijn
met taal
ondergeschoven
is aan
fonetisch klinken
proost dan
maar!
het betekend
niets
dat hij zijn
schrift
heeft vol
betekent
met halen en
letters
dada of tata
ook niet
miauwen
green leaves
greensleeves
nu niet
mauwen
over mouwen
maar
genieten
op het
Mouwenveld
in gedachten
dèr Mouw
in gedichten
trouw
aan ‘k
ben Brahman
maar we
zitten zonder meid
er dwaalt
geen herder
op de lege
stille hei
geen hond
noch schapen
sprankje
hoop
er dwaalt
een kleur
zonder naam
door het bos
voor mij uit
kristallen
pijn
kleurt mijn
oog
wat zal ik
vangen
in een vaas
transparante
herinnering
zwerft
ondoordacht
in vonk en
vlam
gewaarzijn
door
het fel
pastel
schud ik uit
de vaas
water en
glas
rinkelen in
splinters
doorlopen
zonder
achteromkijken
de zachte schaduw
gaat toch
wel mee
ik dwaal
afwisselend
door de
woeste hoogten
en
Vierhoutense hei
nog
nog een vol
etmaal
zonder
dralen en malen
lawaai en
stilte om en om
hij laat het
luie leven
nog even
niet wenden
zou het ooit
wennen
de mensen ze
deugen
maar meer de
grote bomen
nog zijn zij
reuzen
in de
illusie
het maakt
niet uit, het landschap
politiek,
bos, hei, akker, wei
het
kapotgeschoten oorlogsgebied
het
landschap, het maakt niet uit
onschuldig
gestorven, bijen en mensen
de verhalen
in vergeten boeken, barnsteen
en de
vergane geschiedenis van eeuwen
bijen en
mensen, onschuldig gestorven
steeds laait
het weer op, wij en zij
onwetendheid,
hijgen van kwaadaardigheid
het martelen
om te winnen, kost wat kost
steeds
laaien wij en zij weer op
18/21-8-2023
 |
| Bruun |
Toen ik 17 was maakte ik een marionettenspel over 'Van den vos Reynaerde'. De tekst was de toneelbewerking van Eduard Veterman. Aan het begin was een stukje van de originele tekst in het Middelnederlands. Nu heb ik 'de Reynaert' van Frits van Oostrom gelezen en bij stukjes en beetjes lees ik de hele Middelnederlandse tekst van ruim 3000 verzen. Dat levert inspiratie op:
recht
Ludolf metten crommen vingheren
Hughelijn metten crommen beene
bewandelen zij wel de rechte weg
gaat het recht hun voor in alles
mensen zijn soms berestom
met hun leden en hun maten
en hun gulzig wraakgevoel
veelvraten zijn wij allemaal
hebben wij nog wat te vrezen
van Ludmoer metter langher nese
rampeniren we nu dit gezicht
sla dan dez’ indaging maar over
14-8-2023
Niet alleen geïnspireerd door Woeste hoogten van Emily Brontë, maar ook door 'Onze Taal' en EilandenNieuws.
besefmoment
het ligt niet aan een kromme gedachte
noch aan rechtlijnig denken
dat achter het moment
een wereld van oplossingen schuil gaat
maar willen die woorden gezien
als medemenslievendheid
of wordt de vreemde naar zolder geslagen
de stal in gestuurd
en vinden we hem steeds weer dwalend
over heide, zakkend in moeras
een loopgraaf vol wraakzucht
wrokverleden projecteren in later
illegaal feest in verlaten kerk
waar zijn de regels
schemerlicht
in de la ligt een hand
zal ik hem er uit halen
dood of nog even levend
met kracht om te grijpen
de hond huilt, jankt, huilt
met veel te lange uithalen
zal ik hem in leven laten
wegsturen, de nacht in
hem de hand achterna gooien
la en deur dichtsmijten
en dan opnieuw wachten, ijsberen
tot huilen weer janken wordt
druipt er bloed uit de la …
geblaf aan de achterdeur
er wordt gebeld, van schrik
kantelt de schemerlamp
9-8-2023
aantrekking
is het waar
is het waarschijnlijk
dat schijnbare verborgenheid
het oog blind maakt
zich blind staren
verliefd worden op uiterlijk
en dan
de tijd willen stilzetten
geen opkomende rimpels
kent innerlijke schoonheid
de pijn van de dichter
om niet-gevonden woorden
weten dat ze er wel zijn
opnieuw zien luisteren
geen tijd, geen beroering
waarschijnlijk
schijnen ze in jouw lokken
2-8-2023
Op woensdag 4 oktober verandert onze boekhandel voor één dag in een poëzieparadijs, want 1000 Dichters - De Nacht van de Poëzie ON TOUR komt naar De Drvkkery! Alle dichters uit Middelburg en omstreken zijn welkom om bij ons hun favoriete (eigen of andermens) gedicht voor te dragen.
1000 Dichters is een spectaculaire veertiendaagse poëzie-estafette waarin iedere dichter – jong, oud, al dan niet gepubliceerd – welkom is om een gedicht naar keuze voor te lezen in een taal naar keuze. Je voordracht wordt via livestream uitgezonden, dus wie weet wordt dit jouw grote doorbraak, gewoon bij ons in de boekhandel
waar, maar, daar
waar ging het mis
misschien die keer
dat je bij het strand
niet meer wist
links- of rechtsaf
of was het op de zeedijk
de twijfel tussen
door- of teruggaan
beide mogelijkheden
naar onbekend
was je maar in een bos
zonder zon en paden
dwalen als enige optie
met strelende bladeren
als metgezellen
zo’n plek waar vergeten
kan wat pijn doet
in verdriet en ziel het
afgewezen ingewreven
je stelt niets voor
daar kan je gaan
zitten bij de pakken neer
slachtoffer van
aangehoord en doorvoeld
je eigen graf graven
of daagt daar inzicht
vanuit diep duister
keuze als speelplaats
van kosmisch leven
even een knipoog
je glimlacht terug
naar de stille oerklank
van buiten het heelal
oprijzend in jouw
innerlijk geweten
27-7-2023
