sonnet zonder titel

Moet ik dankbaar zijn voor d’ overheid
die waakt over mijn veiligheid …
Met welke list en grepen
heeft zij mij dan wel begrepen.

Is het kwaad daar buiten erger dan hier binnen.
Kunnen we nog overnieuw beginnen.
Gedachten gaan steeds uit balans,
wensen ommezwaai, een nieuwe kans.

Ik zoek de rust van stille straten,
een omgang langs de kruidentuin,
de paardenbloemen bij het water.

Ik ben niet eenzaam noch verlaten,
tussen paars, geel, groen of bruin,
maar veilig voor het onbekende later.


27-4

Dag van de Aarde

dag van de aarde

dag,
van de aarde
zijn wij allemaal
en van waarde ook,
helemaal en niet alleen
op deze dag
maar alle dagen
van de tijd van
leven en dood,
van stof zijt gij
en tot stof zult gij
wederkeren,
laten we eerbiedigen
onze aarde die
bedekt is met het
leven van eens
van planten en dieren
en onze voorouders


22-2

het lot is geworpen

je zou niet willen
je zou niet willen zeggen
dat dit alles, dit alles
geen zin heeft

de zin die ik schrijf
de zin die jij leest
heeft een bedoeling
heeft een doel

een doel met
een punt er achter
een doelpunt. klaar
maar dan die herhaling

duale deling

duale deling

Aarzeling claimt het eerste woord.
Een gedachte die niet aanvaard
noch verworpen moet worden.

Het ene woord vertrouwt zich toe
aan het andere om samen te delen
en overvloedig te vermenigvuldigen,
zodat alle kanten worden ingevuld:

lief en leed, zachtaardig en wreed
geluk en pech, recht en omweg
vreugde en smart, hoofd en hart
lach en traan, komen en gaan.
Alleen achterblijven is geen optie.


7-4

richting

richting

richting is er een van vogelvlucht
verder en weer terug
niet daar geraken, was je er al niet …
vertrek en aankomst
is om over te spreken
vertrekken als een bloem die verwelkt
aankomen als melk die overkookt
de geuren komen en gaan
richting draalt en dwaalt
naar veranderend inzicht
aankomen als geboren worden met nieuwe kansen
vertrekken als een boek dat dichtgeslagen wordt
de perspectieven gaan en komen
richting verdwaalt in dromen


6-4

zo nu en dan

zo nu en dan

je wandelt zonder voeten
eet zonder te slikken, afgedwaald
in een transparant kleurenspectrum

je houdt vast wanneer je valt
aan eigen inzicht, afgezonderd
in je kleine huis

je leest zonder woorden
slaapt zonder dromen, afgewend
in jouw parallelle universum

je weegt met onbevangen hart
en wiegt in tweezaamheid
verbonden, in verdronken aanblik

zo nu en dan


5-4

ook dit is lente

ook dit 

tijdens het eten

van een hoogzwangere muis

worden de jongen geboren

de kat is niet kieskeurig

en eet de jongen op één –

en de moeder op 

een stukje na op

ik leg het restje

van moedermuis met 

het levenloze roze jong

– hoeveel heb ik er daar

niet van opgevoerd –

in de compostbak

naast de vink

die ik vind

op een andere plek

in de tuin

kunnen we de rode mijten

op haar snavel

iets verwijten

31-3