moet moed …
of mag het wat minder
het duurde even
voordat zijn bijna
versleten veter los
en zijn schoen uit was
aan de andere voet
droeg hij al geen schoen
bijna was hij uit
de rolstoel gekukeld
zijn evenwicht had hij
bewaard door het scheen-
been vast de pakken van
de robot voor hem
zij bleef stoïcijns
kijken op haar mobiel
en polshorloge
vandaag in 3 minuten
morgen moet het …
moet het …
leeft hij morgen nog
heeft hij morgen nog
wel zin en moed …
27-4-2024
houden wij ons niet
op de vlakte
we gaan de diepte in
zoals goede vrienden
eigen is tijdens
het onderzoeken
van hoofd en hart
innerlijk en uiterlijk
schijn en weerklank
benen wandelen door
uitloven
bijna zijn alle bomen
weer vol groene loveren
en wij sloven ons uit
de rafelranden in
hoven en leven bij
te werken tot acceptabel
vol lof zijn wij
over gedane bezigheden
en slikken een laatste
oordeel weg over de arbeid
van een medemans
en beloven beterschap
de prijs die gewonnen
en betaald zal worden
20-4-2024
van het nog niet
of het al klaar
van het zingen
over stil verdriet
is het wel waar
van weer niet opgelet
iemand die het ziet
en zegt ‘nee maar’
van het wijzen
naar het verschiet
niet hier maar daar
de gewone dingen
seconden van geluk
weten ik geniet
van dit klein gebaar
19-4-2024
eigenlijk
eigenlijk zou je
de plattegrond
moeten koesteren
waarop je kussen
hebt gezet op
de steden, dorpen
de wegen ertussen
daar waar liefde
je aankeek en
het gezegd werd
maar bij de kust,
de zee zijn zoveel
meer mannen en
meerminnen dat
de kussen tegen
elkaar klotsen
te gek eigenlijk
17-4-2024
.jpg)
in het bos
in het bos is chaos de orde
nooit ligt er iets op de verkeerde plek
takken bladeren eerstelingen
verdroogde grassen
omgebogen bramen
eikels beukennootjes
slakkensporen modderstroken
overstekende mestkevers
boven het pad uitgroeiende wortels
ik voel mij hier thuis
het mag er zijn zoals het is
ik ben er zoals ik ben
maar welaan de wind steekt op
strooit wat overtolligs uit de bomen
en laat mij opstaan uit dit gedicht
om mijn weg te vervolgen
13-4-2024
12, 13 en 14 april: expositie van Frank in Het Witte Kerkje van Hemrik. Een verkoopexpositie voor de Stichting Tamsarya.
.jpg)
voor Frank
is synchroniciteit wat
vrienden vrienden maakt
gedeelde plaatsen
andere tijden
het maakt niet uit
de toevalligheid valt
samen met het lot
dat ons toevalt
een parallelle zoektocht
door de wereld van
taal en tekens
vrouwen en verf
nageslacht en nagedachtenis
13-4-2024
ik zit met Anna Singer
aan de ontbijt/lunch-
tafel waar impressionisme
hoogtij viert en de
‘frisse wind’ door
zalen en tuin waait
voel je de frisse wind
door je haren en
langs je oren
zo bekoren elementen
mijn zinnen
ik pen ze neer
en begeer niet meer
Flora est
bloesem barst uit grauwe grond
de wolken en haar liefelijk gelaat
een vogeltje verlaat haar mond
met levendig luid gepietepraat
woorden rolden uit in vele talen
de half afgebouwde toren viel
in duigen, een ton vol verhalen
sprong op uit haar universele ziel
haar handen sloegen als muziek
de zinnen ritmisch door elkaar
ze oogstte lof – aandachtig publiek
pas bij zonsondergang is ze klaar
met haar ode aan het vroege voorjaar
ogen sluiten zich vol overgave in klassiek
getinte kleuren – schaduw en gevaar
verliezen haar aan onverholen romantiek
16-3-2024
