archiefboek 2014

Ik ben al een paar dagen bezig met het maken van het archiefboek 2014. Het wordt een dikke pil (mogelijk ongeveer 140 pagina's - ik ben nu bij pagina 93). Ik maak het boek in 'Blurb' model 'Trade', met zwart/wit-foto's. Al mijn schrijfsels, rijp en groen, van dit jaar komen er in. Dan kunnen alle losse blaadjes weg.
Op de cover een spannend optreden ...

wandeling

I

het leven balkt als een paard
en hinnikt als een ezel
alles staat altijd ondersteboven
zoals op ons netvlies
op een doorsnee tekening van de oogbol

II

kan ik (r)echt kijken naar omgevallen kluiten
op het vers geploegde land
of verveelt het na een stuk of 100
of al na twee
nog nooit was de aarde hier zó omgevallen
zo ook het kijken
is dat je wel eens opgevallen?

III

ik wandel verder
langs poëtisch neergelegde
sinaasappelschillen
en hondendrollen
op de dagelijkse straten
van mijn dorp waar
het toch redelijk schoon is
en laat vervuilende
opmerkingen na
of deponeer ze op papier
voor hergebruik


6-12-14

woorden

woorden zijn van taal

niet van de dichter

die het verhaal verhaspelt

taal is van de lezer

en de luisteraar

interpretatie van half-zijn

half-niet-zijn, wakend

slapend, geeuwend vergeeld

tot vervelens toe … toe maar

ja, wroet maar in de brei

van ‘in den beginne’

kijkend naar het ochtendlicht

dat prijkt door reeksen druppels

aan een twijg

6-12-14

bejaard sterrenstof

in een versleten kiem gesmoord

ligt de gedachte aan toen en later

verlaten – zomaar of vermoord

deze ochtend met alweer en kater

hun liefde en trouw houdt stand

in voorwaarts terugkijken want

het onvoorwaardelijke slijt langzaam

aan de tijd – zijn beiden eenzaam

het spel van woorden en zwijgen

wordt stilaan gestelpt, ontweken

wat valt hier nog te krijgen

slechts rekverband en pennenstreken

beheersen het doen en laten

van de instanttijd tussen zuster

en zuster – vleesgeworden gaten

zijn zij met hier en daar een ster

2-12-14

winterdag

Op zaterdag 29 november las ik o.a. het gedicht winterdag uit 2010 voor bij het Literaire Café in Stad aan 't Haringvliet. Cavum maakte een tekening bij dit gedicht.

 

winterdag

een rode morgenzon straalt
over de besneeuwde daken
en de ochtenddichter verhaalt
over het steeds weer ontwaken

zo zitten zij dan verbonden
in de tijd, aan tafel en in zwerk
ooit het universum ingezonden
ieder bezig met eigen werk

eens stoppen schrijven, stralen
eens keren zij weer en lossen op
de warme gloed zal zachtjes doven

de laatste woorden: enkel halen
niet meer wachten, trachten - stop
beiden zullen dan in stilte loven